وی با اشاره به راهکارهایی مبنی بر کاهش بروز چنین حوادث و آسیب های اجتماعی تصریح کرد: اولین و اصلی‌ترین راهکار برای جلوگیری از بروز چنین حوادثی این است که ما یاد بگیریم با گفت‌وگو کردن، مسائل را حل کنیم و نباید بگذاریم مشکلاتمان سر جای خود باقی بمانند، چراکه در گذشته به دلیل مسائل پدرسالاری و مادرسالاری گفتمان شکل نمی‌گرفت امّا الان به دلیل وجود وسایل ارتباط جمعی و فضای مجازی, گفت‌وگو در میان اعضای خانواده کم شده است.
بیشتر بخوانید
شمسایی تأکید کرد: فرهنگ گفت‌وگو کردن باید در جامعه جا بیفتد تا اعضای خانواده یاد بگیرند که اگر مشکلی دارند، آن مشکل را حل کنند، ولی متأسفانه خانواده‌ها یاد گرفته‌اند به جای گفت‌وگو کردن، از یکدیگر فاصله بگیرند و با هم روبرو نشوند تا اصطکاکی بین دو فرد ایجاد نشود.
این روانشناس در خصوص یادگیری تعامل و صحبت کردن اعضای خانواده با یکدیگر گفت: اولین بستری که برای این مسئله لازم است، فرهنگ سازی گفت‌وگو کردن است و حتی یک روانشناس هم تا حدی می تواند بر جامعه آماری بالا تاثیر بگذارد و بخش عمده ای روی دوش خانواده هاست و حتی اگر یک روانشناس و مشاور هم بتوانند در فضای مجازی و حقیقی تاثیرگذار باشند حداکثر می توانند روی ۴ تا ۵ میلیون نفر اثرگذار باشند، این در حالی است که کشور ما ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد.
وی با تأکید بر اینکه این حرکت یک جنبش همگانی است، ادامه داد: هر کدام از ما در جایگاهی که هستیم باید برای آموزش این مسئله تلاش کنیم و وقتی که چیزی را نمی‌دانیم، باید از یکدیگر کمک بگیریم و هنگامی که با مشکلی هم برخورد می‌کنیم، برای برطرف کردن آن به متخصص مراجعه کنیم، اما رابطه ما با اطرافیانمان به هم می‌خورد، خودمان همه چیز را می‌دانیم و دچار سندروم همه‌چیزدانی می‌شویم و برای حل مشکل اقدام نمی‌کنیم.
شمسایی افزود: ما توصیه می‌کنیم خانواده‌ها برای مشکلات ارتباطی خود به روانشناس مراجعه کنند، زیرا حالا مشاهده می‌کنیم که برخی از افراد به خاطر این مشکلات جان خود یا جان عزیزانشان را می‌گیرند و اقدام نکردن خانواده‌ها برای حل مشکل کمتر از خودکشی و دگرکشی نیست.
این روانشناس در پایان خاطرنشان کرد: این مسائل, امنیت و اعتماد را در جامعه خدشه‌دار می کند؛ به طوری که بسیاری از نوجوانان و جوانان از این ترس دارند که توسط پدر و مادر خود کشته شوند و این مشکلات باید از ریشه حل شود.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/