به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، افرادی در جهان وجود دارند که علاقه شدیدی به جمع آوری سکههای قدیمی و ارزشمند دارند به طوری که اغلب کلکسیونهای سکه خود را میلیاردها دلار قیمت گذاری کرده اند حتی رشته سکه شناسی نیز در برخیهای دانشگاههای معتبر جهان آموزش داده میشود که علاقهمندان خاصی نیز دارد.
در این گزارش یک لیست ۱۰ عددی از ارزشمندترین سکههای ضرب شده در جهان آماده شده است که شاید برای شما جالب باشد:
این سکه در سال ۱۳۴۴ میلیادی با عکس ادوارد سوم پادشاه آن زمان انگلستان ضرب شد که بر روی آن پادشاه ادوارد به همراه دو پلنگ بر روی تخت پادشاهی خود نشسته است.
یک نکته قابل توجه این است که این سکه در تمام کشورهای اروپایی معتبر بود، اما چند ماه پس از اولین ضرب از سراسر اروپا جمع آوری شد و امروز در لیست ارزشمندترین سکههای طلا جهان وجود دارد.
امروز تنها ۳ عدد از سکه ادوارد سوم وجود دارد که دو نمونه از آن در موزه ملی انگلستان نگه داری میشود و نمونه دیگر به قیمت ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار در سال ۲۰۰۶ فروخته شد.
این سکه توسط یک مجمسه ساز مشهور به نام آگوستوس سنت گاودنس در سال ۱۹۰۷ طراحی شده بود که به دلیل طرح برجسته پیچیده و سخت آن، تنها ۱۲ نمونه در از آن در همان سال ضرب شد.
از این سکه نیز تنها ۳ عدد باقی مانده است که دو نمونه از آن در موزه اسمیتسونیان ایالات متحده و نمونه دیگر در سال ۲۰۰۵ به قیمت ۳ میلیون دلار فروخته شد.
این سکه نیز از نظر سکه شناسان در لیست ارزشمندترین سکههای جهان وجود دارد که در سال ضرب (۱۸۲۲) ۵ دلار در آمریکا ارزش داشت.
در سال ۱۸۲۲ تعداد ۱۷ هزارو ۷۹۶ قطعه از این سکه ضرب و در بازارهای سراسر آمریکا منتشر شد که امروز فقط ۳ قطعه از آن وجود دارد که یکی از آنها در سال ۱۹۸۲ به قیمت ۷۰۰ هزار دلار فروخته شد و دو قطعه دیگر در مجموعه سکه شناسی ملی موسسه اسمیتسونیان نگه داری میشود.
این سکه در سال ۱۹۱۳ توسط یکی از کارمندان سابق ضرابخانه آمریکا و بدون اخذ وجوز از این ضرابخانه، ضرب شد. ارزش این سکه در آن زمان ۵ سنت بود که با توجه به نداشتن مجوز فقط تعداد محدودی از آن ضرب و به صورت کلکسیونی نگه داری میشد.
امروز ۵ قطعه از این سکه وجود دارد که یکی از آنها در سال ۲۰۱۰ به قیمت ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار فروخته شد.
سکه از جنس نقره که در سال ۱۸۰۴ ضرب و در سال ۱۹۳۰ به بازارها و سپس به دست عموم مردم رسید.
قصه این سکه بر این اساس است که به عنوان بخشی از هدایای دیپلماتیک ادموند رابرتز در مأموریتهای دیپلماتیک خود به سیام و مسقط تولید شد. این سکهها به سه کلاس تقسیم میشوند و فقط ۱۵ نمونه از آنها وجود دارد.
نمونههای کلاس یک با ارزشترین نمونهها هستند که یک نمونه از آن که متعلق به سلطان مسقط بوده در سال ۱۹۹۹ به قیمت ۴.۱ میلیون دلار فروخته شد.
سکه ملکه الیزابت دوم در سال ۲۰۰۷ به ارزش یک میلیون دلار و با وزن ۱۰۰ کیلوگرم آن هم از جنس طلا با خلوص ۹۹.۹۹ درصد ضرب شد. هدف از ضرب این سکه تبلیغ داراییهای ملکه الیزابت در آن زمان بود.
امروز تنها ۵ نمونه از این سکه در سراسر جهان وجود دارد که نمونه از آن در سال ۲۰۰۹ به قیمت ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار در یک حراجی در شهر وین فروخته شد.
اپرایم براشر سکه شناس نیویورکی در سال ۱۷۸۷ به ضرابخانه آمریکا درخواست ضرب سکه خود از جنس مس را داد، اما این ارگان درخواست وی را رد کرد و اپرایم تنها یک قطعه سکه به عنوان یادگاری برای خود ضرب کرد.
بازنشستگی این سکه شناس موجب شد تا چند نمونه دیگر به عنوان تفریح ضرب کند که این سکهها امروز در لیست شماره ۴ ارزشمندترین سکههای جهان وجود دارد.
یک نمونه ضرب شده از این سکهها در سال ۲۰۱۱ به قیمت ۷ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار و نمونه دیگر در سال ۲۰۱۴ به قیمت ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار فروخته شد.
Augustus Saint-Gaudens طراح سکه شماره ۳ از این لیست است که ضرابخانه ایالات متحده ۴۰۰ هزار قطعه از آن را ضرب کرد، اما به دلایل نامعلوم هیچ کدام از آنها در گردش اقتصاد آمریکا وارد نشدند.
بسیاری از این سکهها در رودخانه ریخته شدند و بسیاری دیگر به روشهای دیگر از بین رفتند، اما امروز ۱۵ قطعه از آن وجود دارد که یکی از آنها در سال ۲۰۰۲ به قیمت ۷ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار فروخته شد، دو نمونه در مجموعه ملی سکه شناسی ایالات متحده و ۱۰ نمونه در موزه Fort Knox نگه داری میشود.
اولین قطعه از این سکه در سال ۱۷۹۴ توسط دولت فدرال ایالات متحده ضرب شد که اولین سکه ضرب شده توسط این دولت نیز محسوب میشود. اهمیت تاریخ این سکه باعث شد تا یک نمونه از آن در سال ۲۰۱۳ به قیمت ۱۰ میلیون دلار فروخته شود.
تنها یک قطعه از این سکه در طول تاریخ ضرب شد که ارزشمند ترین، کمیابترین و گران قیمتترین سکه جهان شناخته میشود. این سکه امروز در موزه اسمیتسونیان نگه داری میشود که به قیمت ۲۰ میلیون دلار ارزش گذاری شده است.
انتهای پیام/
1927