به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَ وُضِعَ الْکِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَیَقُولُونَ یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَٰذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَلَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا
و کتاب اعمال نیک و بد خلق را پیش نهند، آن گاه اهل عصیان را از آنچه در نامه عمل آنهاست ترسان و هراسان بینی در حالی که (با خود) گویند:ای وای بر ما، این چگونه کتابی است که اعمال کوچک و بزرگ ما را سر مویی فرو نگذاشته جز آنکه همه را احصا کرده است؟! و در آن کتاب همه اعمال خود را حاضر بینند و خدا به هیچ کس ستم نخواهد کرد.
فایل صوتی تلاوت آیه ۴۹ سوره کهف
امام علی (ع) فرمودند: مردم دو دسته هستند؛ نیکوکار و تقی و بدکار و شقیّ و خانه فقط دو تا است سوّمی ندارد و نامه عمل یکی است؛ «لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصاها».
بار‌ها قرآن از مسئله کتاب و پرونده و نامه عمل در قیامت سخن به میان آورده است و می‌فرماید:فرستادگان ما می‌نویسند: «إِنَّ رُسُلَنا یَکْتُبُونَ»، آثار کار‌ها را هم می‌نویسیم: «نَکْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ»، نامه عمل آنان بر گردنشان آویخته می‌شود: «أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِی عُنُقِهِ»، پرونده‌ها در قیامت گشوده می‌شود: «وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ»، نامه‌ها به دست خود افراد داده می‌شود؛ نامه‌ی خوبان به دست راست و نامه بدکاران به دست چپ آنان داده می‌شود. همان گونه که هر فردی پرونده‌ای دارد، هر امّتی نیز کتاب و پرونده‌ای دارد. «کُلُّ أُمَّهٍ تُدْعی إِلی کِتابِهَا».
بیشتر بخوانید
پیامبراکرم (ص) در بازگشت از جنگ حُنین، در یک صحرای خشک فرود آمد. به اصحاب فرمود:بگردید تا هر چه از چوب و خاشاک یافتید گرد آورید. اصحاب رفتند و هر کس چیزی آورد. روی هم ریختند و انباشته شد. پیامبر فرمودند: «هکذا تجتمع الذنوب، ایاکم و المحقرات من الذنوب»؛ گناهان اینگونه جمع می‌شوند، پس از گناهان کوچک پرهیز کنید.
از این برنامه این درس را نیز می‌توان گرفت که پیامبر خدا (ص) آموزشی اردوئی و بیابانی تجسّمی، نمایشی و عملی، همراه با پرکردن اوقات فراغت برای یاران خود داشتند، آن هم وقتی که خطر غرور ناشی پیروزی در جنگ در کمین آنان بود و اصحاب خود را بی گناه یا کم گناه می‌پنداشتند.
امام صادق (ع) فرمودند:در روز قیامت هنگامی که کارنامه عمل انسان به او داده می‌شود، پس از نگاه به آن و دیدن آنکه تمام لحظه‌ها و کلمه‌ها و حرکات و کار‌های او ثبت شده، همه آن‌ها را به یاد می‌آورد، مانند اینکه ساعتی قبل آن‌ها را مرتکب شده است، می‌گوید: «یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَهً».
آنان که در دنیا بی خیال و بی تفاوت بوده و به هر کاری دست می‌زنند در آخرت هراس و دلهره خواهند داشت، «مُشْفِقِینَ»، ولی مؤمنان که در دنیا اهل تعهّد و خداترسی بودند در آنجا آسوده اند. «إِنّا کُنّا قَبْلُ فِی أَهْلِنا مُشْفِقِینَ».
۱-در قیامت، هم نامه عمل هر فرد به دستش داده می‌شود، هم کتابی در برابر همه قرار داده می‌شود. «وَ وُضِعَ الْکِتابُ»
۲-نگرانی و هراس مجرمان، از عملکرد ثبت شده خویش است، نه از خداوند. «مُشْفِقِینَ مِمّا فِیهِ»
۳-قیامت، روز حسرت و افسوس مجرمان است. «یا وَیْلَتَنا»
۴-علم افراد به عملکرد خودشان در قیامت چنان است که گویا همه با سواد می‌شوند، چون کتاب و خواندن برای همه مطرح است. «وُضِعَ الْکِتابُ .. مُشْفِقِینَ مِمّا فِیهِ»
۵-عمل‌های انسان دارای درجات است. «صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً»
۶-قیامت، صحنه تجسّم عمل‌های انسان است. «وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً»
۷-داشتن عدالت وظلم نکردن، لازمه ربوبیّت الهی است. «وَ لا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَداً»
انتهای پیام/