به گزارش حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، آرزوی هر پدر و مادری است که انسانی موفق تحویل جامعه دهد و فرزندش را به بهترین نحو ممکن برای زندگی آینده آماده کند. ولی افتخارِ داشتن کودکان موفق، نصیب همه پدر و مادر‌ها نمی‌شود.
بسیاری از والدین با انتخاب مسیر نادرست و ارتکاب اشتباهات زیاد کودکان ناموفق دارند. در واقع پدر و مادر بودن یکی از دشوارترین کار‌ها در جهان است. وضعیت اجتماعی و اقتصادی، محیطی که در آن زندگی می‌کنند و سطح تحصیلات پدر و مادر، مواردی هستند که می‌توانند روی موفقیت بچه‌ها تاثیرگذار باشند.
هرچند از آن‌جایی که محققان به مدت طولانی خانواده‌ها را تحت نظر ندارند، دشوار بتوان توسط مطالعات تعیین کرد که کدام روش‌ها برای بار آوردن کودکان موفق ایده‌آل هستند اما دانشمندان پی برده‌اند که رفتار‌های خاصی از سوی والدین می‌توانند با مشکلاتی که بچه‌ها بعد‌ها در زندگی دچار آن می‌شوند، از جمله افسردگی و اضطراب، مرتبط باشند.
در این نوشتار ۱۰ ویژگی می‌بینید که مطابق با پژوهش‌های روانشناختی، بین والدینی که کودکان ناموفق تحویل جامعه می‌دهند، مشترک هستند:
۱. گامی برای مستقل شدن فرزندان‌شان برنمی‌دارند
در سال ۱۹۷۷، مطالعه‌ای در دانشگاه وندربیلت کشف کرد والدینی که به لحاظ روانی فرزندان‌شان را کنترل می‌کردند، باعث ایجاد پیامد‌های منفی برای آن‌ها می‌شدند، پیامدهایی، چون پایین بودن اعتماد به نفس و اتکا به نفس.
مطابق با این مطالعه در ژورنال پژوهش‌هایی بر دوره نوجوانی، تشویق کودکان به خصوص نوجوانان برای مستقل بودن، به خصوص در بالا بردن توانایی آن‌ها برای حل و فصل ناسازگاری‌ها و داشتن روابط بین شخصی می‌تواند کار درستی باشد.
این مطالعه شواهدی یافت مبنی بر اینکه استقلال بیش‌تر می‌تواند منجر به افزایش توانایی نوجوانان برای مقاومت در برابر فشار همسالان شود.
۲. سر فرزندان‌شان داد می‌زنند
پژوهشی از دانشگاه پیتزبورگ در سال ۲۰۱۳ شواهدی یافت مبنی بر اینکه تنبیه سخت کلامی مانند فریاد زدن، دشنام دادن، یا توهین می‌تواند برای خوشبختی فرزندان در دراز مدت زیان‌آور باشد. این مطالعه که دو سال طول کشید، کشف کرد که پیامد‌های منفی تنبیه کلامی مانند مشکلات رفتاری و نشانه‌های افسردگی با پیامد‌های مطالعاتی که روی تنبیه بدنی تمرکز داشتند، قیاس‌پذیر هستند.
نویسنده این پژوهش در یک مطلب مطبوعاتی بیان کرد، این موضوع برای والدین بسیار چالش‌برانگیز است، زیرا به صورت دوسویه زیان‌آور است: مشکلات رفتاری کودکان، میل به تنبیه کلامی شدید را ایجاد می‌کند و همین تنبیه می‌تواند نوجوانان را به سمت مشکلات رفتاری سوق بدهد.
۳.کنترل بیش از اندازه فرزندان
هرچند این خوب است که پدر یا مادری باشید مشغول به امور فرزندان اما هلی‌کوپپتری بودن یا بیش از اندازه کنترل کردن فرزندان می‌تواند منجر به به سطوح بالایی از اضطراب و افسردگی در کودکان شود. طبق تحقیقات دانش‌آموزانی که بیش از اندازه از طرف والدین‌شان کنترل می‌شوند سایر از دیگران از افسردگی زیاد و رضایت کم در زندگی رنج می‌بردند.
این یکی از چند مطالعه‌ای است که به ارتباط احتمالی میان والدین بیش از اندازه کنترل‌کننده و افسردگی در جوانان بالغ دانشگاهی اشاره می‌کنند، از جمله مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۱ در دانشگاه تنسی در چاتانوگا انجام شد. این محققان پی بردند کودکانی که والدین هلیکوپتری دارند، کم‌تر پذیرنده ایده‌های جدید و بیش‌تر خجالتی هستند و قرص مسکن بیش‌تر استفاده می‌کنند.
۴. آن‌ها به فرزندان‌شان اجازه می‌دهند هر زمان که می‌خواهند، بخوابند
محققانی از کشور انگلستان پیوندی میان ساعت خواب نامنظم و بدتر شدن امتیازات رفتاری- از جمله بیش‌فعالی، مشکلات رفتاری، ناسازگاری با همسالان و مشکلات عاطفی پیدا کردند. اختلال در خواب، به خصوص اگر در زمان‌های مهمی از دوران رشد رخ بدهد، می‌تواند اثرات مهم مادام‌العمر داشته باشد.
۵. آن‌ها به فرزندان‌شان در سنین خیلی پایین اجازه تماشای تلویزیون می‌دهند
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۷ در ژورنال طب اطفال منتشر شد نشان می‌دهد که تماشای زیاد تلویزیون توسط کودکان زیر سه سال روی دایره واژگان و ارتباطات آن‌ها تاثیر می‌گذارد و احتمال زورگویی آن‌ها به هم‌کلاسی‌های‌شان را در مهد کودک افزایش می‌دهد.
تماشای زیاد تلویزیون با مشکلات تمرکز و همین‌طور اختلال در خواندن و مهارت ریاضی مرتبط بوده‌است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که برنامه‌های آموزشی، مفید هستند اما برای بچه‌های بین دو ونیم تا پنج سال.
۶. آن‌ها مستبد هستند
روانشناس رشد، دیانا بامراید در دهه‌ی ۱۹۶۰ پی برد که اساسا والدین بر سه نوع هستند: آسان‌گیر، مستبد، و مقتدر. والدین مقتدر، ایده‌آل هستند؛ پدر و مادری که می‌کوشند به طور منطقی کودک را کنترل کنند. بدترین نوع والدین، والدین مستبد هستند که دستور می‌دهند و از گفت‌وگوی راحت و آزاد اجتناب می‌کنند.
برای اینکه در یک بافتار واقعی این موضوع را نشان بدهیم، مثالی می‌زنیم، والدین مستبد احتمالا می‌گویند: باید بالاترین نمره را بگیری، چون من می‌گویم. این جمله یک دستور اکید است بدون هرگونه منطقی که کودک بتواند آن را درک کند.از سوی دیگر، والدین مقتدر احتمالا می‌گویند، نمره خوب به بچه‌ها کمک می‌کند بهتر یاد بگیرند و در زندگی پیشرفت کنند.
مطابق با مطالعه‌ای که در مجله روانشناسی تربیت در سال ۲۰۰۵ منتشر شد، فرزندپروری مستبدانه ممکن است به عملکرد ضعیف در مدرسه و در نهایت داشتن کودکان ناموفق منجر شود. هرچند نویسنده این مطالعه اشاره می‌کند که این یافته‌ها در تمام فرهنگ‌ها، قومیت‌ها و وضعیت‌های اقتصادی اجتماعی یکسان نیستند.
۷. وقتی در کنار فرزندان‌شان هستند، دائما با تلفن همراه‌شان کار می‌کنند
مطالعه‌ای که امسال در ژورنال روان‌پزشکی کاربردی‌سازی منتشر شد، نشان داد که والدینِ پریشان‌حواس می‌توانند تاثیر منفی روی رشد فرزندان‌شان بگذارند. این مطالعه روی موش‌ها صورت گرفت بنابراین هنوز نمی‌دانیم که نتیجه به‌دست آمده درباره انسان نیز صدق می‌کند یا نه.
حواس‌پرتی ما در اثر استفاده از فناوری موضوع بسیار مهمی است. مطابق با گزارشی در وال استریت ژورنال، برخی از پزشکان بخش اورژانس، که متوجه افزایش جراحت در کودکان شده‌اند، معتقدند دلیل احتمالی این امر می‌تواند گوشی‌های هوشمند والدین باشد. در پژوهشی که در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در سال ۲۰۱۵ انجام شد، نشان داد که استفاده از گوشی‌های هوشمند، یک خطر واقعی برای رشد و توسعه کودکان است.
۸. آن‌ها نسبت به فرزندان‌شان بی‌محبت هستند و از آن‌ها دوری می‌کنند
هرچند ممکن است این موضوع واضح به نظر برسد، هیچ جایگزینی برای ایجاد یک پیوند سالم و مثبت با کودک‌تان وجود ندارد. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که کمبود محبت از سوی والدین می‌تواند یکی از عوامل موثر در شکل‌گیری مشکلات رفتاری و همین‌طور عدم امنیت و مشکلات عاطفی در کودکان و نوجوانان باشد. مطابق با مطالعه‌ای در سال ۱۹۸۶، کودکانی که مورد تحسین والدین‌شان قرار نمی‌گیرند، ممکن است انزوای اجتماعی و اضطراب را نیز تجربه کنند.
۹. روش تنبیه آن‌ها کتک زدن است
تاثیر کتک زدن روی بچه‌ها از دهه ۸۰ مطالعه شده است و این تنبیه دائما با بیش‌فعالی، پرخاشگری و رفتار مقابله‌ای در کودکان ارتباط داده شده است. در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۰، محققان پی بردند که احتمال سرکش بودن دانش‌آموزان کلاس اولی که مشکلات رفتاری داشتند و والدین‌شان آن‌ها را کتک می‌زدند، بیش‌تر بود. در سال ۲۰۱۶، دانشگاهی در تگزاس در آستن اعلام کرد که بر پایه ۵۰ سال تحقیق روی ۱۶۰ هزار کودک، کتک زدن با مشکلات سلامت روان و مشکلات شناختی مرتبط است.
۱۰. آن‌ها حرف‌های دلسردکننده به فرزندشان می‌گویند
برخی والدین به امید اینکه فرزندشان با آن‌ها سازش کند یا در نهایت به آنچه آن‌ها می‌خواهند عمل کند، از حرف‌های دلسردکننده و سرزنش فراوان استفاده می‌کنند. این کار منجر به رشد موجودی عاری از اعتماد به نفس خواهد شد.
انتهای پیام/