به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از اسپیس دات کام، پنجشنبه شب تا طلوع آفتاب فرصتی خواهید داشت تا بقایای مشهورترین ستاره‌های دنباله دار را که به طور خلاصه آسمان صبح را روشن می‌کنند، ببینید.
ستاره دنباله دار «هالی» آخرین عبور خود را از منظومه شمسی در سال ۱۹۸۶ انجام داد و عبور مجدد آن تا تابستان ۲۰۶۱ رخ نخواهد داد، با این وجود هر بار که هالی به دور خورشید رفت و برگشت می‌کند، دنباله‌ای غبارآلود باقی می‌گذارد که به آن «بستر کیهانی» می‌گویند.
مدار دنباله دار هالی در دو سو به مدار زمین نزدیک می‌شود. یک بار از اواسط تا اواخر ماه اکتبر که یک صفحه نمایش شهاب سنگ معروف به اوریونیدز ایجاد می‌کند و بار دیگر در اوایل ماه مه که حاصل آن تولید آکواریوم‌های اتا (Eta Aquarids) است.
در شرایط ایده آل (آسمانی تاریک و بدون ماه) ممکن است حدود ۳۰ تا ۶۰ مورد از این شهاب‌های بسیار سریع در ساعت اوج نمایشگر در تاریخ ۶ مه (۱۶ اردیبهشت) دیده شود. امسال سال بسیار خوبی برای تماشای آن‌ها خواهد بود، زیرا ماه در مرحله هلال کمرنگ قرار می‌گیرد و فقط ۲۸ ٪ روشن است و تداخل کمی برای مشاهده این رگه‌های سریع نور ایجاد می‌کند.
از مناطق جنوبی خط استوا، اکو آوارید‌ها نمایش خوبی ارائه می‌دهند. استرالیایی‌ها آن‌ها را بهترین نمایش شهاب سنگ خود در سال می‌دانند، اما برای کسانی که از شمال استوا این پدیده را تماشا می‌کنند، داستان کاملا متفاوت است.
تابش (نقطه تابش این شهاب‌ها) در صورت فلکی دلو قرار دارد که از ساعت ۳ صبح شروع به بالا آمدن از افق شرقی می‌کند، اما پس از ۴ ساعت در شرایط گرگ و میش و روشن شدن آسمان، مشاهده آن‌ها به طور کامل امکانپذیر نیست، با تابش بسیار پایین‌تر از افق، اکثر آن شهاب سنگ‌ها در زیر افق قرار می‌گیرند و از دید خارج می‌شوند؛ بنابراین ممکن است بپرسید چه فایده‌ای دارد که قبل از طلوع آفتاب برای تماشا بیدار شوید؟ پاسخ این است که شما هنوز هم ممکن است یک چیز جالب را ببینید.
برای بیشتر افراد شاید بهترین امید این است که نگاهی اجمالی به یک شهاب در حال ظهور که جو زمین را به صورت افقی از بین می‌برد، (شبیه اشکالی که از پنجره کناری اتومبیل کوچکتر و کوچکتر دیده می‌شود)، جالب باشد. ناظران شهاب سنگ چنین ستاره‌های تیرانداز را «زمین خواران» می‌نامند. آن‌ها مسیر‌های رنگارنگ و طولانی مدت را طی می‌کنند.
اگر این چند روز صبح زود یک مورد را مشاهده کردید، به خاطر داشته باشید که احتمالا در حال تماشای رگه‌های رشته‌ای تولید شده توسط مواد نشئت گرفته از هسته دنباله دار هالی هستید. زمانی که این بیت‌های کوچک دنباله دار با زمین برخورد می‌کنند، اصطکاک با جو ما آن‌ها را به نورهای سفید تبدیل کرده و جلوه‌ای را ایجاد می‌کند که به «ستاره‌های در حال شلیک» معروفند؛ بنابراین ستارگان تیراندازی که ما آن‌ها را آکواریوم ایتا می‌نامیم واقعا از اعماق فضا و از طلوع آفرینش هستند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/