به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، خار‌های موجود در بعضی از گیاهان تا حدودی آنها را ایمن نگه می‌دارد، اما بیشتر گیاهان در اثر تماس با حیوانات یا انسان انواع مختلفی از مواد شیمیایی را تولید می‌کنند. به این ترتیب گیاهان به طور غیر مستقیم از حیوانات و انسان دفاع می‌کنند. موارد زیر لیستی از ۱۰ گیاه سمی در جهان است.
۱- رودودندرون
رودودندرون یک گیاه جذاب شکوفای بهاری و بومی کشور‌های آسیایی است. این گیاه در اواخر بهار شکوفه می‌زند و رنگ گلها بین رنگ‌های صورتی، بنفش، قرمز، زرد و سفید متغیر است. بیشتر قسمت‌های گیاه ردودندرون حاوی سم است. آندرومدوتوکسین، گریانوتوکسین و رودوتوکسین عناصر اصلی سمی هستند که در گیاه رودودندرون یافت می‌شوند، اما غلظت بالایی از سم در برگ‌های گیاه وجود دارد.
استفراغ، ضربان قلب آهسته، افتادن و خستگی علائم مختلفی است که در حیوانات پس از مصرف رودودندرون مشاهده می‌شود. مصرف این گیاهان باعث ضعف، دشواری در تنفس و از دست دادن تعادل در انسان می‌شود.
۲- جیمسون وید
جیمسون وید همچنین به عنوان علف‌های هرز شیطان، زنگ جهنم و شیپور شیطان شناخته می‌شود، در سراسر ایالات متحده، کانادا و برخی از جزایر کارائیب رشد می‌کند. این گیاه قدرت تغییر احوال ذهنی را دارد و به عنوان یک توهم زا قدرتمند عمل می‌کند. عناصر سم را می‌توان در بیشتر قسمت‌های آن یافت و بیشتر در برگ و دانه متمرکز شده است.
این گیاه تا ارتفاع ۳ تا ۵ فوت رشد می‌کند و ریشه‌های آن طولانی می‌شود. طول برگ‌های این گیاهان نیز بین ۵ تا ۸ اینچ است. گل‌های معطر خامه‌ای یا بنفش آن نیز در تمام فصل تابستان شکوفا می‌شوند. سم موجود در گیاه جیمسون از نظر سن، آب و هوا و مکانی که به آن تعلق دارد متفاوت است. استفاده بی احتیاط، به ویژه مکیدن آب ریشه آن، روی سیستم عصبی، چشم‌ها، گوش‌ها، خارش و دهان شما تأثیر می‌گذارد و مصرف بیش از حد آن نیز منجر به مرگ می‌شود.
۳- شیپوری‌های فرشته
شیپور‌های فرشته درختچه‌های بزرگی است که بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی است. گیاه این نام را از گل‌های بزرگ معطر گرفته است. تمام قسمت‌های این گیاه حاوی آلکالوئید تروپان بسیار سمی است. سموم موجود در دانه‌ها و برگ‌های شیپور فرشته غلظت بالایی دارند.
گل‌های شیپوری شکل این گیاه بین ۱۰ تا ۲۰ اینچ طول دارند. گلها عطر و بویی دلپذیر را ایجاد می‌کنند، رنگ آنها سفید، زرد، نارنجی و قرمز است. مصرف برگ، دانه یا ساقه شیپور فرشته می‌تواند حالت تهوع، فلج و توهم ایجاد کند. در عین حال مصرف بیش از حد نیز منجر به مرگ می‌شود.
۴- آکونیت (تاج الملوک)
این گیاه گل‌دهنده در قسمت‌های تپه‌ای نیمکره شمالی رشد می‌کند. نام دیگر آن زهر گرگ و زهر پلنگ است. بیشتر قسمت‌های گیاه حاوی آلکالوئید سمی است. یونانیان باستان از این سم برای کشتن پلنگ‌ها و گرگ‌ها استفاده می‌کردند و آن را زهر گرگ می‌نامیدند.
گیاه آکونیت تا ارتفاع ۶ فوت رشد می‌کند. گل‌های بزرگ آن با ترکیب رنگ‌های آبی، بنفش و سفید بسیار جذاب هستند. مصرف تصادفی آکونیت منجر به سوزش و استفراغ می‌شود. همچنین تغییرات فشار خون، بی‌نظمی قلب و کما را ایجاد می‌کند.
۵- هملاک (سیکوتا)
گیاه سیکوتا که به آن گیاه آب کوهی نیز می‌گویند، یکی از سمی‌ترین گیاهانی است که در آمریکای شمالی رشد می‌کند. بوته آن تا ارتفاع ۲ تا ۲.۵ متر می‌رسد و دارای گل‌هایی به رنگ سبز یا سفید به شکل چتر است. این گیاه همچنین دارای ساقه اصلی ضخیم و حاوی مایع سمی شدید است. برای انسان بسیار خطرناک است و بلافاصله بر روی عصب مرکزی تأثیر می‌گذارد.
ریشه و دانه‌های این گیاهان نیز سمی هستند و عمدتاً دام‌ها و سایر حیوانات را در هنگام چرا تحت تأثیر قرار می‌دهند.
۶- علف حاصلخیز
نام دیگر این گیاه چوپلمه سفید است. این گیاهان بوته‌ای، سمی و بومی آمریکای شمالی هستند و حاوی عنصر شیمیایی معروف به ترمتون است. مصرف مقادیر زیادی از آن باعث تلف شدن گاو‌ها می‌شود. در حالت دیگر، شیر و گوشت گاوی که این گیاه استفاده می‌کند به سم ترمتون آلوده می‌شود. این سم از طریق مصرف گوشت یا شیر به انسان منتقل می‌شود. این نوع مسمومیت در انسان به عنوان بیماری شیر شناخته می‌شود.
این وضعیت باعث استفراغ، ضعف، درد و کما می‌شود و همچنین در برخی موارد باعث مرگ می‌شود. بیش از هزاران نفر در قرن نوزدهم بر اثر بیماری شیر جان خود را از دست دادند. نانسی هنکس لینکلن، مادر آبراهام لینکن که در سال ۱۸۱۸ بر اثر بیماری شیر درگذشت، شناخته‌ترین قربانی در میان آنها است.
۷- نخود تسبیح
این گیاه در مناطق گرمسیری دنیا رشد می‌کند. دانه‌های جذاب نخود تسبیح در بسیاری از مناطق هند و اندونزی به عنوان مهره استفاده می‌شود. در عین حال به دلیل وجود سم طبیعی معروف به آبرین بسیار سمی است.
شکستن پوسته آن باعث می‌شود که موجودات فرنگی موجود در دانه‌های نخود تسبیح در معرض دید قرار گیرند. به محض مصرف آبرین، تغییرات شدیدی در بدن شما ایجاد می‌شود. این سم از تولید پروتئین مورد نیاز سلول‌ها جلوگیری می‌کند، سلول‌ها به مرور زمان می‌میرند. در تنفس مشکل پیش می‌آید و استفراغ، اسهال، کم آبی و درد چشم از دیگر عوارض آن هستند. قرار گرفتن بیش از حد در معرض آبرین باعث مرگ در عرض ۷۲ ساعت می‌شود.
۸- ورد الحمار
این گیاه که به عنوان نریوم نیز شناخته می‌شود، بوته‌ای همیشه سبز و بومی جنوب شرقی آسیا است. نریوم به عنوان یک گیاه باغی یافت می‌شود و تمام قسمت‌های آن سمی است که عمدتا در برگ و ساقه گیاه متمرکز شده‌اند. این گیاه همچنین گل‌هایی با بوی شیرین را به صورت خوشه‌ای شکوفا می‌کند و رنگ‌های سفید، صورتی و قرمز به آن می‌پاشد. متأسفانه گل‌های نریوم نیز دارای عناصر سمی هستند.
مصرف این گیاه قلب و سیستم عصبی مرکزی انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، باعث بی‌نظمی ضربان قلب و استفراغ می‌شود.
۹- گیاه لوبیا کرچک
همه در مورد روغن کرچک که برای درمان بیماری‌های مختلف پوستی، کاهش درد و به عنوان ضد ویروس استفاده می‌شود، آگاهی دارند. گیاه لوبیای کرچک، گیاه گل‌دهنده‌ای که روغن کرچک از آن می‌آید در واقع سمی است. روغن کرچک از دانه‌های گیاه لوبیا کرچک ساخته می‌شود، اما این دانه‌ها حاوی سموم بسیار خطرناک ریسین هستند.
در حقیقت ریسین ۶۰۰۰ برابر مسموم‌تر از سیانید است که یکی از سمی‌ترین چیز‌هایی است که تاکنون شناخته شده است. اما مسمومیت ناشی از لوبیای کرچک صرفاً به مقدار بذر مصرفی توسط قربانی بستگی دارد. اثر لوبیای کرچک در حیوانات نیز از نظر گونه‌ها متفاوت است. در انسان باعث سوزش در دهان، درد و افت فشار خون می‌شود. بدون درمان مناسب نیز باعث مرگ در عرض ۲۴ ساعت می‌شود.
۱۰- بلادونا
بلادونا که نام دیگر آن شب بو کشنده است، گیاهی بسیار مسموم و بومی نیمکره شرقی شناخته می‌شود. این گیاه حاوی مواد شیمیایی مختلفی است که قدرت جلوگیری از عملکرد سیستم‌های عصبی بدن را دارند؛ بنابراین از آن به عنوان عامل ضدکولینرژیک برای درمان بیماری‌هایی مانند آسم، اسپاسم عضلانی و تعریق زیاد استفاده می‌شود. در عین حال برگ این گیاه حاوی سم آلکالوئید تروپان است.
مصرف دو یا چند توت برگ این گیاه می‌تواند باعث مرگ انسان بالغ شود. مسمومیت بلادونا علائم مختلفی مانند تاری دید، از دست دادن تعادل، سردرد و توهم ایجاد می‌کند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
به عنوان کارشناس این رشته اشتباهات علمی و اسمی زیادی وجود دارد
کاش اقدامی برای جمع آوری آنها صورت گیرد