به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از مدیکال اکسپرس، محققان آنزیمی را کشف کرده‌اند که با امکان تجزیه و تحلیل پروتئین‌های محرک از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند.
در مطالعه‌ای جدید که در مجله نیچر منتشر شده است، درباره توانایی هر سلول انسانی در تقسیم شدن به دو بخش بحث شده است، برای هر تقسیم، یک سلول باید مراحل خاصی را دنبال کند که اکثر آن‌ها توسط پروتئین‌هایی به نام سیکلین‌ها تقویت می‌شوند.
این مطالعه نشان داد آنزیمی به نام AMBRA۱ یک دسته کلیدی از سیکلین‌ها را برای تخریب توسط دستگاه‌های سلولی که پروتئین‌ها را تجزیه می‌کنند، برچسب می‌زند. این کار نشان می‌دهد کنترل آنزیم سیکلین‌ها برای رشد مناسب سلول در طی رشد جنینی ضروری است و عملکرد نامناسب آن باعث رشد بیش از حد سلول‌های کشنده می‌شود؛ علاوه بر این مطالعه فوق نشان می‌دهد که یک گروه دارویی موجود ممکن است بتواند چنین نقایصی را در آینده معکوس کند.
همانطور که در یک جنین در حال رشد، محدودیت در تقسیم سلولی برای جلوگیری از رشد غیرطبیعی و پرخاشگرانه که در سرطان دیده می‌شود، اساسی است این مطالعه مشخص می‌کند سلول‌ها برای استفاده از AMBRA۱ به منظور دفاع در برابر آن تکامل یافته‌اند.
رئیس گروه بیوشیمی و داروسازی مولکولی در NYU Langone Health، می‌گوید: مطالعه ما ویژگی‌های اساسی سلول‌های انسانی را روشن کرده و بینشی در مورد زیست شناسی سرطان فراهم می‌کند و راه‌های تحقیق جدیدی را برای درمان‌های بالقوه پیش روی ما می‌گشاید.
مهار کننده جدید تومور
مطالعه حاضر به سه سیکلین نوع D پرداخته است، این زیر مجموعه در صورت تقسیم سلول‌ها باید با آنزیم‌هایی به نام کیناز‌های وابسته به سیکلین (CDK)، به ویژه CDK۴ و CDK۶ ارتباط برقرار کند. نویسندگان دریافتند که AMBRA۱، به عنوان یک لیگاز، برچسب‌های مولکولی را به هر سه سیکلین نوع D متصل کرده و آن‌ها را برای تخریب برچسب گذاری می‌کند. سازوکار‌هایی که قبلا برای چگونگی حذف سیکلین‌های نوع D توسط سلول پیشنهاد شده بود، توسط جامعه علمی قابل تولید نیستند. به گفته پاگانو، قبل از مطالعه جدید، تنظیم کننده مرکزی سیکلین‌های نوع D برای یک ربع قرن دست نیافتنی باقی مانده بود.
کار جدید همچنین نقش AMBRA۱ را در توسعه نشان داد. موش‌های فاقد ژن AMBRA۱، رشد غیرقابل کنترل و کشنده بافتی را ایجاد کردند که مغز و نخاع در حال رشد را تحریف می‌کند. محققان همچنین برای اولین بار دریافتند که درمان با موش‌های باردار مهارکننده CDK۴ / ۶ که جنین را بدون ژن AMBRA۱ حمل می‌کنند، این ناهنجاری‌های عصبی را کاهش می‌دهد.
از نظر سرطان، محققان داده‌های بیمار را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و نتیجه گرفتند کسانی که میزان بیان آن‌ها در AMBRA۱ کمتر از حد نرمال است، احتمال زنده ماندن در لنفوم سلول B بزرگ، کمتر است. علل بیان پایین‌تر AMBRA۱ ممکن است شامل تغییرات تصادفی باشد که ژن را حذف کرده یا خواندن دستورالعمل‌های رمزگذاری شده آن را دشوار می‌کند.
برای تایید نقش AMBRA۱ به عنوان سرکوب کننده تومور، محققان با همکاری لوکا بوزینو، دکترای دانشگاه پنسیلوانیا، رشد سلول‌های سرطانی را در مدل‌های لنفوم سلول بزرگ B بررسی کردند. برای مثال وقتی سلول‌های لنفوم سلول B انسانی به موش پیوند داده شد، تومور‌های فاقد ژن AMBRA۱ سه برابر سریعتر از آن‌هایی که دارای ژن هستند، رشد کردند.
علاوه بر این مشخص شده است که سیکلین‌های نوع D با CDK۴ و CDK۶ به آنزیم‌هایی تبدیل می‌شوند که رشد سلول‌های طبیعی و غیر طبیعی را افزایش می‌دهد. دارو‌هایی که CDK۴ و CDK۶ را مهار می‌کنند در سال‌های اخیر به عنوان روش‌های درمانی سرطان مورد تایید FDA قرار گرفته‌اند، اما پاسخ برخی از بیماران به دارو‌ها ضعیف‌تر است. با درک این مشکل، تیم فعلی دریافتند که لنفوم‌های فاقد AMBRA۱ نسبت به مهارکننده‌های CDK۴ / ۶ حساسیت کمتری دارند. هنگامی که ژن AMBRA۱ از بین رفته باشد، سطح سیکلین‌های نوع D به اندازه کافی بالا رفته و می‌توانند با CDK دیگری (CDK۲) مجموعه‌ای ایجاد کنند که به دلیل ساختار آن، توسط مهارکننده‌های CDK۴ / ۶ غیرفعال نمی‌شود.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/