به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، در سال‌های اخیر حضور زنان در کشور جامعه و انتخاب شغل و درآمد توسط آنها باعث شده است که این جمعیت از کشور، پای در میدان درآمد زدایی برای خود و خانواده بگذارند.
در شهرستان تربت حیدریه هستند زن‌هایی که با تلاش و اعتقاد به جمله "ما می توانیم" کاری کردند کارستان، زنانی که اطرافیان شان از هنر آنان غافل بودند و نمی‌شناختند ولی امروز پای کار آمده‌اند و دنبال رسیدن به قله‌های هدف خود هستند تا نام شهر خود را بیش از پیش بر سر زبان‌ها بیندازند.
از دکترای حقوق تا ایجاد گالری هنری
مریم حیدری بانوی تحصیل کرده و علاقه‌مند به هنر یکی از این زن‌های توانمند است که برای دیده شدن خانم‌های علاقه‌مند دست به ایجاد گالری هنری برای فروش و نمایش آنان زده است.
حیدری از ایده این کار می‌گوید: پارسال و در شرایط محدودیت های کرونایی باعث شد به سمت نوعی سرگرمی برای خودم و به همین دلیل کار بروی سفال و سرامیک و دیوارکوب را شروع کردم.
بیشتربخوانید
او می‌افزاید: بعد چند روز انجام این کار تصمیم گرفتم از طریق فضای مجازی نسبت به نمایش و فروش کار‌ها اقدام کنم که بعد اینکار با تعجب دیدم که استقبال خوبی صورت گرفت و این شد که روز به روز به سمت طراحی کار‌های جدید رفتم.
این هنرمند تربتی ادامه می‌دهد: بعد این کار با خودم فکر کردم چرا نباید بقیه خانم‌های هنرمند شهر را در این مسیر و باهم همکار شویم این شد که بعد مدتی یک مغازه اجاره کردم و با نمایشگاه‌های خودم باعث شدم چندین نفر دیگر که تا کنون کارهایشان دیده نمی‌شد بیایند و در گالری من کارهایشان را به نمایش بگذارند و بفروشند.
حیدری بیان می‌کند: در حال حاضر ۱۰ تا ۱۲ نفر از هنرمندان گمنام شهر با من کار می‌کنند و از استان‌های مختلف نیز همکار دارم که کارهایشان را می فرستند. مثلا یک نمونه کار دارم از یک پیرزن نابینا اهل میبد یزد که حلق‌های گلیمی و سنتی درست می‌کند و با بو کردن کنف نخ‌ها رنگ آنها را تشخیص می دهد.
بیشتربخوانید
او تصریح می‌کند: با تعاملی که داشتم توانستم با دو گروه در مشهد ارتباط بگیرم و آثار و هنرهای ان‌ها را هم در گالری استفاده کنم.
با هنر، ام اس را شکست می دهم
غلامی دیگر هنرمند تربت حیدریه است که تاکنون نتوانسته خود و آثارش را به مردم شهرش معرفی کند.
او می‌افزاید: با وجود اینکه بیماری ام اس و ۳ فرزند دارم این بیماری نتوانسته مرا از کار و تلاش باز نگه دارد.
این هنرمند صنایع دستی ادامه می‌دهد: خودم گاهی در یک خیریه کار می کنم و از نزدیک افراد مددجو را می بینم و این باعث شد به دنبال یک هنر و کار بروم تا بتوانم چند نفر دیگه را خودکفا کنم تا بتوانند منبع درآمدی برای خودشان به دست بیاورند.
غلامی بیان می کند: با علاقه و پیگیری‌های که داشتم توانستم چندین هنر را فرا بگیرم از جمله، سفالگری، ربان دوزی، ترمه، منجین دوزی دیوارکوب، و. برای خودم منبع درآمدی ایجاد کنم.
او تصریح می‌کند: متاسفانه تاکنون کسی من و کار مرا ندیده و این برایم سخت است و متاسفانه به دلیل عدم آشنایی به فضای مجازی نتوانستم از این مزیت استفاده کنم و امیدوارم روزی برسد که چندین نفر دیگر هم در کنار من کار کنند و مشغول درآمد زدایی برای خود شوند.
علاقه بچگی زندگی ام را تغییر داد
خانم نجاریان کارشناس تربیت بدنی دیگر سوژه گزارش زن هنرمند تربت حیدریه است، بانویی که بودن در منزل را برای خود فرصتی قلمداد کرد و دست به خلق آثار زیبایی زده است.
او می‌افزاید: از بچگی علاقه خاصی به نقاشی داشتم و این باعث شد بعد از دوران دانشگاه و شرایط کرونا و بودن در منزل و بیکاری، به سمت علاقه بچگی ام، نقاشی که دوستش داشتم، بروم.
هنرمند تربت حیدریه ادامه می‌دهد: برای شروع کار برای خودم ۲عدد قلمو و گواش خریدم و اولین کار را نقاشی بروی یک بشقاب سفالی شروع کردم.
نجاریان بیان می‌کند: از آنجا که هیچ آموزشی ندیده بودم چندین بار شکست خوردم و ناامید شدم، ولی با حمایت‌های همسرم به کار ادامه دادم و با آزمون و خطا پیش رفتم تا اینکه به اون هدف در نقاشی بروی سفال رسیدم.
او تصریح می‌کند: سفال خام مثل یک جنازه هستش که روح ندارد، ولی یک هنرمند با هنرش به آن روح می دهد و الان در حال تولید چندین دیوار کوب هستم که از طریق فضای مجازی و گالری خانم حیدری می‌فروشم و علاوه بر امرارمعاش از علاقه بچگی هم لذت می برم.
نبود مواد اولیه از جمله سفال در سطح شهرستان دغدغه اصلی این هنرمندان گمنام است که انتظار می رود میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی برای حمایت از این کارگا‌های کوچک کمر همت ببندد و از آنان حمایت کند مشکل دیگر این زنان نبود مکان مناسب در جهت تولید و نمایش فروش آثار است که این نیز با همت مسئولین می شود حل کرد و شاهد ایجاد شغل‌های کوچک و درآمد مناسب بود.
گزارش گر: امید غفاری
انتهای پیام//ا. غ