به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، با استفاده از نمونه‌هایی از تومور‌های ریه سلول کوچک، یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی زیست شناس دکتر سیلویا فون کارستت دو روش جدید را برای القای مرگ سلول توموری کشف کرده‌اند. با فعال کردن فروپتوز می‌توان یکی از دو زیر سلول سلول‌های توموری را هدف قرار داد: نخست مرگ سلولی وابسته به آهن ناشی از استرس اکسیداتیو و دوم استرس اکسیداتیو. از این رو مرگ سلولی نیز می‌تواند به روشی متفاوت القا شود. هر دو نوع مرگ سلولی باید همزمان توسط دارو‌ها ایجاد شود تا اکثریت توده تومور از بین برود. نتایج این مطالعه در Nature Communications منتشر شده است.
علی‌رغم پیشرفت‌های فراوان در درمان، تشخیص سرطان ریه سلول کوچک به ویژه به معنی پیش آگهی ضعیف است. در آلمان هر ساله حداکثر ۸۰۰۰ مورد جدید از سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) تشخیص داده می‌شود. در زمان تشخیص، سرطان دیگر منافذ زیادی برای فرار از سیستم ایمنی بدن پیدا کرده است. مکانیسم‌های سلولی مانند مرگ سلولی تنظیم شده توسط آپوپتوز، معمولا در این مرحله غیرفعال هستند. به این ترتیب سلول‌های تومور می‌توانند تقسیم شده و تقریبا بدون مزاحمت گسترش یابند.
فون کارستد، رهبر گروه تحقیقاتی در خوشه تعالی تحقیقات پیری CECAD، گروه ژنومی ترجمه در دانشگاه کلن و مرکز پزشکی مولکولی کلن (CMMC) می‌گوید: میزان تقسیم سلولی بالا مشخصه سرطان ریه سلول کوچک است که در ابتدا نوید یک پاسخ خوب به شیمی درمانی را می‌دهد. متاسفانه در بسیاری از موارد موفقیت شیمی درمانی کوتاه مدت است، زیرا سلول‌های تومور به سرعت در برابر درمان مقاومت می‌کنند؛ علاوه بر این تومور نه تنها از یک بلکه از چندین نوع سلول (به اصطلاح زیرگروه‌ها) تشکیل شده است که در هر یک از آن‌ها استراتژی‌های منحصر به فردی برای فرار از درمان کشنده استفاده می‌شود.
این زیست شناس مشخص می‌کند که کدام یک از مکانیسم‌های مرگ سلولی در سلول‌های سرطانی غیرفعال شده‌اند و کدام یک هنوز هم می‌توانند از طریق روش‌های درمانی برای از بین بردن تومور مورد هدف قرار گیرند.
دانشمندان برای یافتن اینکه کدام مسیر‌های مرگ سلولی هنوز در دسترس است، فعالیت ژن را بین سلول‌های گرفته شده از بیمار در داخل و خارج تومور مقایسه کردند. مسیر‌های سیگنالینگ مهم برای مکانیسم‌های مرگ سلولی سنتی قبلا در مرحله اولیه، قبل از درمان در داخل تومور خاموش شده بودند. در مقابل ژن‌های مهم برای فعال شدن مرگ سلولی وابسته به آهن توسط آسیب اکسیداتیو (فروپتوز) به شدت در سلول‌های سرطانی فعال شدند.
به زبان ساده آن‌ها دریافتند که سلول‌های کوچک سرطانی ریه را می‌توان به دو زیر گروه تقسیم کرد: سلول‌های عصبی و غدد درون ریز و سلول‌های غیر عصبی. در زیرگروه سلول عصبی و غدد درون ریز، ژن‌های بیشتری فعال هستند که در غیر این صورت به طور معمول در سلول‌های عصبی تولید کننده هورمون یافت می‌شوند. سلول‌های متعلق به زیرگروه دیگر این خاصیت را ندارند و بنابراین در گروه سلول‌های غیر عصبی قرار می‌گیرند. چندین آزمایش نشان داد که سلول‌هایی از نوع غیر عصبی را می‌توان با استفاده از بوتیونین سولفوکسیمین که باعث فروپتوز می‌شود، از بین برد.
در سلول‌های متعلق به زیرگروه اعصاب، مشخص شد که آن‌ها با تولید آنتی اکسیدان‌ها از خود در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کنند و در نتیجه باعث مرگ سلول می‌شوند. با این حال با افزودن مهارکننده آنتی اکسیدان Auranofin، محققان توانستند این سلول‌ها را نیز از بین ببرند.
در مورد کاربرد احتمالی این یافته‌ها در درمان سرطان ریه سلول کوچک، زیست شناسان مشاهدات مهمی را انجام دادند؛ هنگام هدف قرار دادن تنها یکی از دو مسیر یعنی فعال کردن فروپتوز یا جلوگیری از تولید آنتی اکسیدان در یک تومور متشکل از سلول‌های هر دو زیرگروه، سلول‌های سرطانی قادر به فرار از درمان کشنده بودند. آن‌ها این کار را با تنظیم بیان ژن خود انجام دادند تا به زیرگروهی برسند که می‌تواند در برابر درمان هدفمند منفرد مقاومت کند.
فون کارستدت توضیح داد بوتونین سولفوکسیمین که باعث فروپتوز می‌شود، در حال حاضر در آزمایش‌های بالینی برای درمان سرطان قرار دارد. Auranofin که مانع تولید آنتی اکسیدان‌های محافظ در سلول‌های سرطانی می‌شود، دهه‌هاست که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود.
مطالعات بالینی آینده با استفاده از این درمان ترکیبی مشخص خواهد کرد که این گزینه درمانی هدفمند تا چه اندازه پیش آگهی بیماران سرطانی ریه سلول‌های کوچک را بهبود می‌بخشد.
بیشتر بخوانید
منبع: medicalxpress
انتهای پیام/