به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به زبان ساده، فناوری HDR که مخفف High-dynamic range است، تعیین می‌کند که آیا یک صفحه نمایش می‌تواند تصویری با کنتراست عمیق‌تر و گستره رنگی وسیع تری داشته باشد یا خیر؛ و به طور کلی نمایانگر روشنایی بیشتر نسبت به نمایشگر دینامیکی استاندارد (SDR) است.
این بدان معنی است که در محتوایی که از HDR پشتیبانی می‌کند، شما اغلب قادر خواهید بود که جزئیات بیشتری را در هر دو صحنه روشن و تاریک مشاهده کنید و همچنین از تصویری که می‌تواند کمی اشباع‌تر یا دقیق‌تر از رنگ باشد (بسته به نوع اجرا)، لذت ببرید. فناوری HDR باید با تمام زنجیره‌های سخت افزاری شما، از جمله مانیتور، کارت گرافیک، کابل نمایشگر و در آخر با بازی که انجام می‌دهید، سازگار باشد.
تولید HDR محصول خوب به دو فاکتور اصلی متکی است: نمایشگر و محتوا. این امکان وجود دارد که یک مانیتور دارای مشخصات HDR باشد، اما محتوای HDR را ضعیف نمایش دهد، در حالی که برخی از محتوا‌های HDR می‌توانند بد اجرا شوند و در نهایت از SDR هم بدتر به نظر برسند. مثلا بازی Red Dead Redemption ۲ هنگام راه اندازی کنسول‌ها این ایراد را داشت.
وقتی نوبت به درجات مختلف HDR می‌رسد، از تلویزیون تا مانیتور تفاوت فاحشی دارد. HDR در تلویزیون‌های دارای استاندارد HDR (یا HDR۱۰) شروع به کار کرد، که هدف آن تعیین پشتیبانی از طیف گسترده‌ای از رنگ، نوعی کم نور شدن محلی و سطح روشنایی تا ۱۰۰۰ نیت بود.
از آن زمان، این مشخصات توسط تولیدکنندگان تلویزیون گسترش یافته و دوباره تعریف شده است، از جمله اصطلاحاتی مانند Dolby Vision، HDR۱۰ +، HLG و موارد دیگر. با این حال، اکنون هیچ یک از این موارد برای مانیتور‌ها مهم نیستند.
بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/