به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، با پایان جنگ جهانی دوم، تعداد قابل توجهی از جنایتکاران جنگی نازی در دادگاه‌ها حاضر شدند تا به دلیل آنچه را که در سال‌های حکومت هیتلر و دوران جنگ مرتکب شده بودند، مجازات شوند. در طول دادگاه‌های «نورنبرگ» که (Nuremberg) بین نوامبر ۱۹۴۵ و اکتبر ۱۹۴۶ به طول انجامید، تعداد قابل توجهی از رهبران ارشد نازی مانند هرمان گورینگ، فرمانده دوم رژیم نازی، که ساعاتی قبل از اعدام خودکشی کرد و ژنرال یواخیم فون ریبنتروپ، وزیر خارجه آلمان، مارشال ویلهلم کایتل، ژنرال آلفرد گودل و آلفرد روزنبرگ، نظریه‌پرداز نازی به چوبه دار آویخته شدند.
بیشتربخوانید
در عوض، چندین مقام دیگر نازی از چنگ عدالت فرار کردند. برخی برای مخفی شدن به کشور‌های جنوب قاره آمریکا پناهنده شدند و سایر جنایتکاران نازی به دلیل موفقیت تحصیلی، علمی و تجربیات خود در دوران هیتلر، زندگی خود را حفظ کردند. زیرا آن‌ها تجربه خود را به کشور‌هایی مانند اتحاد جماهیر شوروی، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا با امید جلوگیری از پیگرد قانونی ارائه دادند.
پست‌های کلیدی در وزارت تسلیحات و صنایع نظامی
یکی از کسانی که از چوبه دار جان سالم به در برد والتر شیپر «Walter Schieber»، شیمی‌دان برجسته و مشهور آلمانی بود که در دوران قبل از شروع جنگ جهانی دوم در زمینه نساجی کار می‌کرد.
والتر پس از حمله آلمان به لهستان، به وزارت تسلیحات و تولید صنایع جنگی پیوست و سمت‌های مهمی را به عنوان رئیس مرکز تجهیزات نظامی در اختیار گرفت. او همچنین به لشکر‌های SS پیوست و به درجه‌ای عالی رتبه نظامی دست یافت. شیپر در مدت تصدی خود در وزارت تسلیحات و تولیدات نظامی درجه‌های متعددی را دریافت کرد. او به پست معاون وزیر رسید و به لطف تلاش‌های خود در وزارت، در سال ۱۹۴۳ از شخص آدولف هیتلر «صلیب جنگ» شایستگی دریافت کرد. والتر در آن زمان چهل و هفت سال داشت.
اجرای آزمایش‌های شیمیایی روی انسان‌ها
والتر شیپر با بهره‌گیری از تخصص خود در زمینه شیمی و موقعیت معتبر خود در آلمان، آزمایش‌هایی را روی هزاران نفر در اردوگاه‌های «مرگ» تحت کنترل سازمان نظامی «SS»، انجام داد. بسیاری از این افراد که تحت آزمایشات شیمیایی والتر قرار گرفتند، جان خود را از دست دادند.
در اردوگاه ماوتهاوزن «Mauthausen»، والتر شیپر به همراه تعدادی از دانشمندان آلمانی آزمایش‌هایی را در مورد تأثیر گرسنگی بر انسان انجام دادند. وی ۱۵۰ نفر از بازداشت شدگان را انتخاب و وعده‌های غذایی حاوی خمیر مواد باقی مانده از لباس‌های مورد استفاده را برای آن‌ها فراهم کرد. در طی روز‌های بعد این آزمایش منجر به مرگ ۱۱۶ بازداشتی شد که توسط والتر شیپر انتخاب شدند.
واتر در زمان جنگ جهانی دوم
اردوگاه ماوتهاوزن
علاوه بر این، شیپر با موسسه «IG Farben» تولید کننده گاز‌های شیمیایی برای استفاده در اتاق‌های گاز اردوگاه‌های مرگ در طول هولوکاست را تولید می‌کرد، رابطه‌ای بسیار نزدیک داشت.
به لطف دوستی با اتو آمبروز «Otto Ambrose»، که شیمی‌دان این موسسه بود، شیپر در آزمایش‌های زیادی با سارین و تاپون همکاری کرد.
آزمایش‌های او که بر روی بازداشت‌شدگان در مراکز مرگ انجام شد، جان هزاران نفر را گرفت.
والتر پس از جنگ جهانی دوم طی دوران بازداشت توسط آمریکایی‌ها دوست صمیمی چارلز لوکز، شیمی‌دان ارتش آمریکا شد. این شیمی‌دان آمریکایی یک مرکز تحقیقات شیمیایی داشت که در نزدیکی هایدلبرگ واقع شده بود.
چارلز لوکس، تحت تأثیر پژوهش و آزمایش همتای آلمانی خود شیپر در مورد سارین و تاپون قرار گرفت. این امر باعث شد تا مقامات آمریکایی برای انتقال او به پنتاگون به عنوان بخشی از عملیات «پیپر کلیپ» Paperclip اقدام کنند. عملیات پیپر کلیپ با حمایت پنتاگون برای انتقال دانشمندان آلمان به آمریکا، آمریکایی‌ها را قادر می‌ساخت تا از تجربه‌های علمی دانشمندان آلمانی بهترین بهره‌برداری را بکنند.
بسیاری از دانشمندان آلمانی که به جنایات علیه بشریت متهم شده بودند مانند والتر شیبر از دادگاه فرار کردند. این جنایتکاران به دلیل تجربیات علمی به ایالات متحده آمریکا منتقل شدند و در آنجا با صنایع نظامی آمریکا همکاری کردند. شیپر پس از مهاجرت به آمریکا طی ۱۰ سال تلاش نقش مهمی را در پیشبرد برنامه سلاح‌های شیمیایی ایالات متحده آمریکا ایفا کرد.
منبع: العربیه
انتهای پیام/