به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، همه علاقه‌مندان به خودرو، حقایقی درباره این اختراع را دوست دارند، خصوصا آن دسته از دانش‌هایی که اطلاعات بیشتری در مورد داستان خودرو و صنایعی که آن را احاطه کردند یا جامعه شناسی خودرو و مدل‌های آن در جامعه ارائه می‌دهند.
فقط چند واقعیت در مورد هنری فورد، مخترع خودرو، به ما می‌گوید که او به عنوان یک انسان چه نقصی دارد، اما این واقعیت که او تولید مدل T را از ۱۲ ساعت به دو ساعت و ۳۰ دقیقه کاهش داد در چنین زمان کوتاهی قدرت و هوش او را نشان می‌دهد. این واقعیت که ۷۵ درصد از اتومبیل‌های رولزرویس که تاکنون ساخته شدهاند هنوز در جاده هستند، این موضوع را تقویت می‌کند و ما از قبل می‌دانیم خودروهای این برند هم ارزشمند هستند و هم مهندسی خوبی دارند. یا اینکه آن‌ها واقعاً توسط صاحبانشان رانده نمی‌شوند.
بیشتر بخوانید
نکته اصلی این است که واقعیت‌ها ممکن است یک داستان کامل را بیان نکنند، اما سرگرم کننده هستند و می‌توانند احساس خوشایندی را برای ما بوجود بیاورند، در ادامه تعدادی از حقایق جالب درباره خودروها و دنیایشان را می‌خوانید:
کاری که وی انجام داد این بود که به طور موثر شناسنامه خودرو را در قالب یک حق ثبت اختراع ثبت کرد. این اتومبیل ترکیبی از بسیاری از اختراعات بود که سرانجام با اولین وسیله نقلیه خودران ساخته شده توسط نیکولاس جوزف کوگنوت در سال ۱۷۶۹ ادغام شد، که از بخار نیرو می‌گرفت و اولین موتور احتراق داخلی جهان در آن استفاده شده بود.
همانطور که ما ماشین‌ها را دوست داریم و به آن‌ها اعتماد داریم و در کمال تعجب با توجه به میزان ترافیکی که در جاده وجود دارد، در واقع آنفدر هم از ماشین‌هایمان کار نمی‌کشیم و با آن‌ها رانندگی نمی‌کنیم. خودروها اگر همیشه در خیابان‌ها باشند و مدام از آن‌ها استفاده شود به سادگی زندگی سخت‌تری خواهند داشت و از طول عمر آن‌ها کاسته می‌شود پس اکثر مردم ترجیح می‌دهند تا خودروهایشان را در گوشه پارکینگ‌ها نگه دارند.
در شهر‌های بزرگی مانند لس آنجلس و نیویورک، این عدد متوسط تا ۶۰ ساعت نیز افزایش می‌یابد. اینطور نیست که اتومبیل‌های زیادی در جاده وجود داشته باشد، بلکه بیشتر اتومبیل‌ها در مناطق کوچک متمرکز شدهاند. برای شهر‌های بزرگ، مشکل این نیست که مردم ماشین دارند بلکه مشکل عدم وجود حمل و نقل عمومی موثر است تا جایگزین خودروهای شخصی شود.
رالف تیتور مخترعی پرکار بود که از ۵ سالگی نابینا بود. اولین کار او پس از فارغ التحصیلی در رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه پنسیلوانیا کار با روتور‌های توربین بخار بود که در ناوشکن‌های اژدر قایق نیروی دریایی استفاده می‌شد. بعداً، او رئیس یک شرکت بزرگ تولید کننده قطعات خودرو شد و هنگام سفر با وکیلش و وقتی با او صحبت می‌کرد، طرز صحبت کردن او الهام بخش رالف برای اختراع دستگاه کنترل سرعت در اتومبیل‌ها شد.
این کمربند که بسیار شناخته شده است، اما آنچه فراموش می‌شود این است که این توسط این شرکت ساخته نشده، و فقط ولوو راه را برای تولید کنندگان دیگر هموار کرد تا آن را اختراع کنند. تخمین زده شده که کمربند‌های ایمنی ۳ نقطه‌ای هر ۶ ثانیه جان یک نفر را نجات می‌دهند، بنابراین این یک کار بزرگ برای یک شرکت بزرگ است.
هیچ کس واقعاً داستان چگونگی اختراع چرخ را نمی‌داند. آن‌ها برای حمل و نقل استفاده نمی‌شدند، بلکه در عوض برای ساخت سفال استفاده می‌شدند. ۳۰۰ سال طول کشید تا جرقه استفاده از چرخ برای ساخت ارابه در ذهن یک نفر زده شد. جالب است بدانید که شمع، فلوت و نوعی از نوشیدنی‌ها همه قبل از چرخ اختراع شده بودند.
شرکت تایر‌های گودیر در واقع به افتخار وی نامگذاری شد، زیرا وی فردی بود که ولکانیزاسیون را ایجاد کرد، این فرایند برای تقویت لاستیک است. اگر قبلاً این موضوع را می‌دانستید، آنچه ممکن است ندانید این است که گودیر در تمام طول عمر خود دنبال راه حلی برای حل مشکل عدم دوام لاستیک بود، اما آن را پیدا نکرد تا اینکه گوگرد و آدامس را مخلوط کرد و آن را روی اجاق داغ ریخت تا فرمول نهایی را پیدا کرد.
در اینترنت ادعا‌هایی وجود دارد که وی این کار را در ززمانی که در زندان بوده انجام داده، ولی چیزی که برای مردم سوال است این است که او چگونه و چرا در زندان به آدامس، گوگرد و اجاق گاز داغ دسترسی داشته است؟!
هنگامی که مردم در مورد چگونگی نامناسب بودن محیط زیست خودروها صحبت می‌کنند، باید به خاطر داشته باشید که در ایالات متحده حدود ۱۲ میلیون خودرو بازیافت می‌شوند. در نهایت حدود ۸۵ میلیون بشکه نفت در ساخت قطعات جدید یا جایگزین خودرو صرفه جویی می‌شود. باتری‌های حاصل از وسایل نقلیه الکتریکی یک مسئله سخت‌تر برای بازیافت است.
طبق یک تحقیق و براساس ۱۵۰۰۰ مایل رانندگی در سال، هزینه مالکیت یک وانت خریداری شده جدید ۱۰.۰۵۴ دلار و یک سدان کوچک ۶ هزار دلار است. در حالی که وسایل نقلیه الکتریکی به دلیل کمبود قطعات متحرک که باعث افزایش قابلیت اطمینان می‌شوند مورد ستایش قرار می‌گیرند. در این نوع ارزیابی ها، قیمت فروش، استهلاک، نگهداری، تعمیر و هزینه‌های سوخت در نظر گرفته می‌شود.
آنچه تعجب آور است این است که چقدر اتومبیل‌های واقعی در حال حاضر قابل اعتماد هستند. وقتی قطعات اصلی موتور و سیستم انتقال قدرت، سیستم روغن کاری، سیستم ترمز، سیستم تعلیق، شاسی و قاب، سیم کشی و سیستم سنسور و چرخ‌ها و لاستیک‌ها را در نظر بگیرید، جای تعجب دارد. در سال ۱۹۹۵ امید به زندگی یک اتومبیل متوسط ۴.۴ سال بود که اکنون به بیش از ۱۱ سال رسیده است.
اتومبیل‌های ما اکنون واقعاً به سیستم‌های الکتریکی و کدگذاری رایانه بستگی دارند. بعضی از اتومبیل‌های لوکس از ۱۵۰۰ سیم مسی استفاده می‌کنند که طول آن‌ها تقریباً یک مایل است. حتی ابتدایی‌ترین اتومبیل‌ها هم اکنون حاوی نیم مایل سیم کشی است. از نظر برخی، در اواخر دهه ۱۹۴۰، یک ماشین فقط حدود ۵۰ سیم جداگانه داشت که مجموعاً حدود ۱۵۰ فوت است. اتومبیل‌های الکتریکی به دلیل روتور‌های موجود در موتور‌ها می‌توانند ۱۵۰ پوند مس داشته باشند.
اگرچه اکنون محدودیت‌های سرعت بالاتری در آمریکا وجود دارد، اما محدودیت ۵۵ مایل در ساعت که در بسیاری از جاده‌ها مشاهده می‌کنید به قانون صرفه جویی انرژی در بزرگراه اضطراری ۱۹۷۴ برمی‌گردد که خود پاسخی به اختلالات عرضه و افزایش قیمت خودرو در سال ۱۹۷۳ بود. اکنون محدودیت سرعت در هرجا حالت به حالت مختلف متفاوت است و حداکثر بین ۶۵ مایل در ساعت و در تگزاس، ۸۵ مایل در ساعت است.
در حالی که برخی از افراد از بزرگراه فدرال آلمان را به عنوان نمونه‌ای از غیر ضروری بودن محدودیت سرعت بالا یاد می‌کنند، محدودیت‌های سرعت در اتوبان وجود دارد. کشمکش‌ها برای رفع محدودیت سال به سال کاهش می‌یابد.
واقعاً برای تصادف نیازی نیست که بیش از حد سریع بروید. جان ویلیام لمبرت اولین وسیله نقلیه بنزینی تک سیلندر را ساخت و سپس با آن تصادف کرد. این ماشین حداکثر فقط ۵ مایل در ساعت سرعت داشت و راننده در برخورد با تنه درخت تصادف کرد و اتومبیل خراب شد.
احتمال مرگ در حادثه سقوط هواپیما به طرز باورنکردنی ناچیز است، با این حال، مدت زمانی که هر فرد به طور متوسط در هواپیما می‌گذرد کم است و هواپیما توسط خلبانان حرفه‌ای هدایت می‌شود. با این حال، اکثریت افراد هر روز سوار اتومبیل می‌شوند و در نزدیکی و همراه با کسانی هستند که مطمئن نیستند خوب رانندگی می‌کنند یا خیر.
هنگامی که رادیو اتومبیل برای اولین بار اختراع شد، برخی از ایالت‌های آمریکا می‌خواستند آن‌ها را ممنوع کنند، زیرا اعتقاد داشتند رادیو می‌تواند حواس رانندگان را پرت کند و باعث تصادف شود. تقریبا ۱۰۰ سال گذشته و عامل تصادفات جاده‌ای رادیوی داخلی خودرو نیست. بلکه تلفن‌هایی است که مردم با خود حمل می‌کنند.
طبق گزارشات صنعت بیمه، به طور متوسط یک فرد در طول زندگی خود چهار تصادف رانندگی خواهد داشت. هر ۱۸ سال یک بار کاملا بی معنی است، زیرا دنیا به همین سادگی کار نمی‌کند. آنچه مزخرف نیست این است که اگر در ساعت شلوغی و یا تاریکی هوا رانندگی کنید احتمال تصادف افزایش می‌یابد.
گزارش از مائده زمان فشمی
انتهای پیام/