به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، بنا به آمار‌های سازمان یونسکو، در حدود سه میلیون کشتی شکسته و غرق شده در عمق دریا‌ها و اقیانوس‌ها وجود دارد. به علاوه هزاران ضرر جانی و صد‌ها مفقود نیز بر اثر غرق شدن کشتی‌ها به جا مانده‌است.
دلایل غرق شدن کشتی‌ها متفاوت است: نامساعد بودن اوضاع جوی، کمبود کمک‌های امدادی برای نجات کشتی، تصادف بین کشتی‌ها و سوراخ شدن و نفوذ آب به درون کشتی یا غرق شدن در شرایط مشکوک. دلایل متفاوت است، اما یک حقیقت وجود دارد و آن هم این است که هزاران نفر از این حوادث تکراری، متضرر می‌شوند.
گزارش امروز ما درباره کره‌جنوبی و سفر دریایی دانش‌آموزان یک مدرسه دولتی بود که به یک فاجعه و تراژدی تبدیل شد و هنوز در اذهان مردم کره باقی مانده و موضوع بحث در فضای مجازی و اخبار است، در عین حال این حادثه تلخ تا امروز یک معمای سخت باقی مانده ... در آن روز شوم چه اتفاقی افتاد؟!
برای دانستن موضوع به تاریخ ۱۵ آوریل سال ۲۰۱۴ بازمی‌گردیم. ساعت ۹ شب. کشتی کره‌ای از بندر انچون به سمت جزیره جیجو حرکت کرد تا دانش‌آموزان از یک گردش دریایی لذت ببرند. کشتی ۴۷۶ مسافر داشت. ۳۲۵ نفر از آن‌ها دانش‌آموزان دبیرستان دان‌ون، ۱۴ معلم و ناظم مدرسه هم بودند. این کشتی همچنین حاوی کانتینر‌های حمل کالا بود.
در صبح روز بعد ۱۶ آوریل ۲۰۱۴ ساعت ۸ و پنجاه دقیقه، کشتی دچار چرخش تندی شد، و توازن آن بر هم خورد. کانتینر‌های حمل کالا به دلیل این چرخش و به هم خوردن توازن به یک سوی کشتی افتادند و باعث سنگینی یک طرف آن شدند، و حرکت کشتی مختل شد.
کشتی با نزدیک‌ترین بندر (جینجو) تماس گرفت و گزارش داد. ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول کشید تا گارد ساحلی خود را به کشتی برسانند.
پس از آن کاپیتان کشتی "لی جون سیوک" با بلندگو به همه مسافران اعلام کرد که جلیقه نجات بپوشند و در کابین‌های خود بمانند و تا زمانی که از آن‌ها خواسته نشده از آنجا خارج نشوند. تماس بین کشتی و بندر جینجو همچنان برقرار بود. از نزدیکی کشتی صدای دانش‌آموزانی که کمک می‌خواستند به گوش مسئولین زیربط می‌رسید و آن‌ها گروه‌های نجات را به کشتی فرستادند.
کشتی هر چه بیشتر به سمت آب و با زاویه ۶۰ درجه کج شده بود. در حدود ساعت نه و نیم گارد ساحلی و تیم‌های نجات سر رسیدند و کاپیتان به دلیل آمدن نیرو‌های امدادی از همه خواست تا خارج شوند.
با خارج شدن دانش‌آموزان و آمدن آن‌ها روی عرشه کشتی عملیات نجات راحت‌تر انجام میشد. هلیکوپتر‌های رسانه‌های کره‌ای در حال فیلمبرداری و پخش زنده از عملیات نجات بودند.
یکی از شبکه‌های تلویزیون کره اعلام کرد همه سرنشینان کشتی نجات پیدا کرده‌اند، در ساعت ده، نصف کشتی غرق شد. فقط بخش کوچکی از آن بیرون آب مانده بود که آن هم دو روز بعد کاملا در آب فرو رفت.
اگر همه نجات پیدا کردند، پس چرا این ماجرا جنجالی شد؟!
در واقع پایان ماجرا اینقدر زیبا و خوب تمام نشد. خیلی زود مشخص شد که از ۴۷۶ مسافر کشتی، فقط ۱۷۰ نفر آن‌ها نجات پیدا کرده و بقیه مرده‌اند.
آغاز شک و تردید‌ها
قصه غرق شدن کشتی سئول توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد، زیرا با داستان‌های دیگر تفاوت‌های زیادی داشت. با گذشت زمان ابعاد جدیدتری از این ماجرا آشکار شد، سرنخ‌هایی که نشان میداد این حادثه چیزی فراتر از یک حادثه ناگوار معمولی است.
۱. به ساعت ۸ و پنجاه دقیقه برمی‌گردیم وقتی کشتی چپ شد، افراد حاضر در کشتی هیچ گزارشی به گارد ساحلی ارائه ندادند. درست است که کاپیتان با نیرو‌های امدادی بندر تماس گرفت، اما این کار را با تأخیر نیم ساعته انجام داد.
بیشتر بخوانید
کاپیتان در این نیم ساعت مرگ و زندگی چه می‌کرد؟!
اگر یکی از دانش‌آموزان با نیرو‌های امدادی تماس نمی‌گرفت، هیچ کسی متوجه عمق خطر نمیشد، متاسفانه دانش‌آموزی که با نیرو‌های امدادی تماس گرفت از جمله قربانیان این حادثه بود.
کاپیتان و دستیار او در هنگام محاکمه
کاپیتان به دلیل اهمال مقصر شناخته و به حبس ابد محکم شد و سایر کارکنان کشتی به ۱۴ سالزندان محکوم شدند
۲. دانش‌آموزان در طبقه دوم کشتی بودند و زمانی که کشتی کج شد ابتدا قسمت کف کشتی آرام آرام به درون آب فرو می‌رفت، این فرصت مناسبی برای هدایت دانش‌آموزان به عرشه کشتی بود، اما کاپیتان از آن‌ها نخواست تا به سرعت از منطقه خطر خارج و سوار قایق‌های نجات بشوند. او درباره قایق‌های نجات به دانش‌آموزان هیچ چیزی نگفت.
از سوی دیگر بسته‌های کالا و کانتینر‌ها بسته نشده بودند و حرکت‌های کشتی باعث جا به جایی آن‌ها شد؛ و کشتی بیش از گنجایش خود بارگیری کرده بود.
در خبرهای کره آمده بود که کاپیتان با بلندگو از دانش‌آموزان خواسته بود به عرشه کشتی بیایند، اما این خبر دروغ بود. کاپیتان هیچ اطلاعی به دانش‌آموزان نداده بود. نجات یافتگان میگفتند خودشان تصمیم گرفتند از اتاق‌های کشتی خارج بشوند. در واقع همه خبر‌ها دروغ بود، کاپیتان هیچ تلاشی برای نجات سرنشینان کشتی انجام نداده بود.
کشتی بعد از بیرون کشیده شدن از آب دریا
حالا سؤال دیگری پیش می‌آید، حتی اگر کاپیتان از روی عمد کمک به نجات دانش‌آموزان نکرده است پس چرا گروه امداد و نجات برای نجات دیگر افراد حاضر در کشتی به کابین‌های کشتی نرفتند؟! گفته میشود آن‌ها فکر می‌کردند از همه خواسته شده تا به عرشه بیایند و کاپیتان با بلندگو اطلاع‌رسانی کرده‌است. چرا رسانه‌های کره به دروغ ادعا کردند که همه سرنشینان کشتی نجات یافته‌اند؟ چرا گروه نجات مطمئن نشد که آیا باز هم کسانی در کشتی مانده‌اند یا نه؟ تا امروز فقط جسد پنج دانش‌آموز کشف شده‌است.
رئیس جمهور کره و گرامیداشت دانش‌آموزان غرق شده
کاپیتان مجازات شد؛ و این حادثه تلخ برای همیشه در ذهن مردم کره باقی ماند. با این حال این اتفاق هممچنان بنا به ادعای برخی دارای ابعاد نهفته بسیاری است که ممکن است با گذر زمان افشا شود.
منبع:تابناک
انتهای پیام/