کاش همه مثل ده نمکی شرایط راحت حرف زدن را داشته باشند

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، این روز‌ها سرش خیلی شلوغ است، بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون که سال هاست در نقش‌های اغلب مثبت دیده شده، مدتی است که جنجال ماجرای تبلیغ برای خرید خانه در دبی را از سر گذرانده و مشغول آماده سازی سریال شبکه نمایش خانگی «پیشونی سفید» است. در این گفتگو به بهانه بازی در سریال «دادستان» با او همکلام شدیم و مصاحبه مان به حواشی اخیر او و مخالفت اش با درخواست اولویت واکسیناسیون هنرمندان کشیده شد.

اکنون سریال «پیشونی سفید» را در مرحله پیش تولید برای شبکه نمایش خانگی دارید، شما هم به دلیل اوضاع نامناسب سینما و گرایش مردم به شبکه نمایش خانگی به سمت این رسانه رفته اید؟
همین طور است. در دوران شیوع کرونا، بیشترین سخت گیری را در حوزه سینما و تئاتر می‌بینیم و شکر خدا بقیه مشاغل مشغول به کار هستند و حتی مسافرت‌ها رو به راه است، متاسفانه سینما و تئاتر یک شکست جبران ناپذیر را تجربه می‌کنند، در صورتی که هنرمندان زنده و بدون شک قشر آسیب پذیر جامعه هستند.

به تازگی تزریق واکسن کرونا در کشور آغاز شده در خواستی از سوی نظام پزشکی مبنی بر اولویت یافتن هنرمندان مطرح شده است.
موافق نیستم که هیچ قشری نه سیاسی‌ها و نه هنرمندان، فرهنگیان و ورزشکاران پیشقدم باشند. ما با بقیه فرقی نداریم، اما خودم جزو افراد داوطلب خواهم بود.

با وجود بیکاری خیلی از هنرمندان در یک سال اخیر، شما مشغول به کار بودید، دلیل اش چه بود؟
کار‌های کوتاه گرداننده زندگی نیست. در یک‌سال و نیم اخیر مشغول بازی در «شب‌های مافیا»، «شام ایرانی» و «دادستان» بودم. البته فیلم هم ساختم و سه فیلم روی دستم مانده، «تورنادوی ۲» (جزیره فضایی) و «شهر گربه ها»‌ی ۱ و ۲ را آماده اکران دارم که متاسفانه در این شرایط اکران نخواهد شد، چون فیلم‌هایی که می‌سازم پرهزینه است و خیلی پروداکشن دارد.

سرمایه گذاران که یکی از آن‌ها خودم هستم، تمام هستی شان را از دست داده اند و هیچ مسئولی به دادشان نمی‌رسد و این نشان می‌دهد که سینما را دوست ندارند، یا اگر دوست دارند باید سینمای دولتی ساخته شود؛ سینمایی که به اعتقاد من دلی نیست.

در ژانر کودک مثلاً «فیلشاه» اگر توسط بخش خصوصی ساخته شود، باید ۲۰، ۳۰ میلیارد تومان هزینه شود و «فیلشاه» به دلیل ملاحظات دولتی، فیلمی نبود که بچه‌های امروز با آن ارتباط برقرار کنند. امروز خوراک آن‌ها ارتباط مستقیم با موسیقی است و سیستم دولتی نمی‌خواهد باور کند. به همین دلیل در پخش تلویزیونی «پیشونی سفید» از ۹۰ دقیقه، ۲۹ دقیقه موسیقی را حذف کردند.

بیشتر بخوانید

البته شما سال هاست با سیاست‌ها و خطوط قرمز آشنا هستید.
بله، اما دلیل شان قانع کننده نبود. تا وقتی این گونه پیش برود، تمام خواسته‌های بچه‌ها با تماشای فیلم‌های خارجی برآورده می‌شود. بنیاد سینمایی فارابی، سازمان اوج و تلویزیون به من کمک نکردند که یک فیلم خوش منظر و خوش قواره برای بچه‌ها بسازم! پول دولت و ملت خرج فیلم‌هایی می‌شود که من نمی‌گویم بد هستند، مثلاً فیلم سینمایی «یدو» خوب و افتخار فارابی این است که «یدو» را ساخته و شش جایزه از جشنواره فیلم فجر امسال گرفته، اما کدام نوجوان و کودک این فیلم را می‌بیند و در او نفوذ می‌کند؟ مگر بچه‌ها فیلم «بیست و سه نفر» را دوست داشتند؟!

شما رکورددار بازی در نقش شهید هستید و به تازگی مسیر بازی تان را تغییر داده اید، چرا بازی در این نقش تکراری را می‌پذیرفتید؟
چون جزو اعتقاداتم است و هنوز هم اگر به من همزمان بازی در «شب‌های مافیا» و «پشت خاکریز» پیشنهاد داده شود، مطمئن باشید «پشت خاکریز» را انتخاب خواهم کرد.

چرا بازی در ۲ سکانس فیلم «منصور» را پذیرفتید؟
اصلاً به نقش‌هایی که بازی می‌کنم، متری نگاه نمی‌کنم، بلکه قطری نگاه می‌کنم. این که چند سکانس بوده، مهم نیست، بلکه سایه این نقش روی فیلم بوده است.

به سریال «دادستان» رسیدیم که اظهارنظر‌های منفی و مثبت زیادی درباره آن شده است، آشنایی با مسعود ده نمکی و بازی در ساخته‌های پیشین این کارگردان سبب شد بازی در این سریال را بپذیرید؟
رفاقت من با آقای ده نمکی به قبل از «اخراجی ها» بر می‌گردد. من در «اخراجی ها» نقشی را که به آن علاقه‌مند بودم، بازی کردم.

گویی شما بازیگر مورد علاقه مسعود ده نمکی هستید و به همکاری با او علاقه دارید.
آشنایی من و مسعود ده نمکی از یک دعوا شروع شد. او علیه من در روزنامه «شلمچه» مطلبی را به عنوان سردبیر نوشته بود که خیلی ناراحت شدم و در دفتر او با هم بحث کردیم و جوابیه اش هم در همان روزنامه چاپ شد. امروز شاید صد درصد «دادستان» نگاه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بنده نباشد و من هم منتقد باشم، اما خیلی خوشحالم از این که هنرمندی می‌آید و با هنر خود افکارش را بازگو می‌کند. حتماً بنویسید که در مملکت ما همه نمی‌توانند حرف‌شان را بزنند و امثال آقای ده نمکی راحت حرف‌شان را می‌زنند.‌ای کاش شرایط برای همه فراهم شود تا بتوانند منویات ذهنی شان را تبدیل به فیلم کنند.

به چه دلیل بازی در سریال «دادستان» را پذیرفتید؟
من به ده نمکی احترام می‌گذارم، ولی منتقد سریال هم هستم. اندکی وارد نقش‌های متفاوت شده‌ام، برای این که جامعه بپذیرد که ما بازیگریم و در هر نقشی بازی می‌کنیم. بعضی از دوستان حزب اللهی من انتقاد می‌کنند و می‌گویند چرا به سمت نقش‌های زرد می‌روی یا در «شب‌های مافیا» پاپیون زدی؟ به من بازیگر نمی‌توانید بگویید چرا این کار را کردی، ممکن است در تعزیه نقش «شمر» را هم بازی کنم و قرار نیست کسی مرا بکشد! نمی‌دانم یک گروه دیگر چرا اعتراض می‌کنند و از هر دو طرف چوب می‌خورم، حزب اللهی‌ها به خاطر اعتقادشان به من انتقاد می‌کنند و وقتی به آن گروه دیگر می‌گویم که به چه دلیل به من یورش می‌آورید، می‌گویند که چرا بازیگر نقش شهید پاپیون می‌زند؟! قبول دارم که سیدجواد هاشمی هر نقشی را نباید بپذیرد، بار‌ها پیشنهاد بازی در نقش منفی داده شده که با اعتقاداتم همخوانی نداشته و بازی نکرده ام.

همان گونه که اشاره کردید در آثار اخیر ساختارشکنی کردید و از قالب شخصیت‌های تکراری خارج شدید.
این ساختار فقط در عرصه بازیگری نمی‌شکند. شاید برخی ناراحت شوند، اما دوست دارم این ساختار در شخصیت آدم‌های مذهبی هم شکسته شود. کسی که کراوات می‌زند، دلیل نمی‌شود اهل نذر کردن نباشد و به کربلا یا به زیارت امام رضا (ع) نرود. این چه دیواری است که بین آدم‌ها کشیده شده؟ دوست دارم بگویم من آدم مذهبی هستم، اما می‌توانم در «شام ایرانی» بخندم، در «شب‌های مافیا» پاپیون بزنم و آراسته زندگی کنم و این اشکالی ندارد.

به بازی در سریال «دادستان» برگردیم. «شیرانی»، مسئول دفتر نماینده مجلس قصه را که بازی کردید، شخصیت زردی دارد؟
اکنون در باره «شیرانی» نمی‌توانم توضیح دهم، چون اجازه صحبت کردن ندارم. شیرانی جزو شخصیت‌های تاثیرگذار سریال است.

عمده نظراتی که از جامعه و فضای مجازی درباره «دادستان» دریافت کردید، چه بود؟
«دادستان» یک کار سیاسی و اجتماعی و پر از خط قرمز است. بدون شک طرفدار، منتقد و حتی معترض دارد و این موضوع طبیعی است. خواهش می‌کنم انتقاد‌ها را به سمت بازیگران نبرید. من نقش را بازی کرده ام و تنها می‌توانم در باره آن اظهارنظر کنم، اما خیلی‌ها به من می‌گویند چرا در این سریال بازی کردی؟ زمانی شرایط برای انتخاب وجود دارد و انتخاب می‌کنیم، اما چرا در جامعه ما همه چیز آبی یا قرمز و چپ یا راست است؟ معنی اش را نمی‌فهمم. به ضرس قاطع می‌گویم که در فوتبال نه آبی و نه قرمز بلکه طرفدار ملوان هستم، در سیاست نه چپی هستم و نه راستی. حالا در سریالی بازی کرده‌ام که ممکن است اصولگرا‌ها بیشتر بپسندند، گاهی هم در فیلم دیگری بازی می‌کنم که ممکن است اصلاح طلب‌ها بپسندند، پس چرا به من نوعی فحش می‌دهند و مورد شماتت قرار می‌گیرم؟ معتقدم همه می‌توانند مخالف و منتقد من باشند، ولی دشمن من نباشند.

بی تعارف بپرسم، چرا این اواخر دچار حواشی شدید، منظورم ماجرای تبلیغ جنجالی برای خرید خانه در دبی است؟
هنرمند بی حاشیه‌ای نیستم و درباره آن تبلیغات اشتباه عذرخواهی کردم، چون مردم از من انتظار نداشتند. مشکل مان این است که مدیران ارشد کشور این همه اشتباه می‌کنند و یک بار هم از مردم عذرخواهی نمی‌کنند، تا دل شان آرام شود. من برای تبلیغات ریالی نگرفتم و همه پول مستقیم به حساب دختران معلول یک خیریه واریز شد.

منبع:روزنامه خراسان

انتهای پیام/