انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
روحانی تعامل با مردم ودنیا مگرنمیگی تعامل ایاچین یاروس ونوزالا کشورای عرب دوست روغن ندارن واردکنی
??
به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، آلودگی هوا موضوع جدیدی برای پایتخت نشین‌ها نیست، این موضوع قدمت طول و درازی دارد و هر سال هم برای خود آمار خاصی دارد، اما داستان امسال کمی با گذشته تفاوت داشت، این آلودگی علاوه بر شهروندان صدای مسئولان را هم درآورد، نظرات هم بسیار متفاوت است و هر فردی دلیل آلودگی را یک چیز می‌داند تردد وسایل شخصی، استفاده از سوخت مازوت در کارخانه‌ها تا اتوبوس‌های درون شهری و فرسوده بودن برخی از آن‌ها....
مدتی قبل بسیاری از مسئولان فکر جدیدی به سرشان زد اما می‌توان گفت دوباره این فکر و تدبیر آن‌ها نه تنها به صورت کامل تحقق پیدا نکرد بلکه میان خودشان هم قصه‌ای تکراری شد قصه‌ای که نامش «پاسکاری وظایف» است؛ اما این تصمیم چه بود؟ نصب فیلتر جذب دوده برای اتوبوس‌های مسافربری! در سال ۹۳ بر اساس مصوبه هیأت دولت، نصب «فیلتر جذب دوده» به منظور کاهش آلودگی هوا الزامی شد و خودروسازان هم با وجود مخالفت‌های گسترده، مجبور به اجرای این مصوبه محیط زیستی شدند، اما با توجه به این پیشنهاد، شهریورماه امسال بود که محمود ترفع مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی اعلام کرد که با توجه به شرایط تورمی و تحریمی امکان خرید فیلتر جذب دوده از منابع خارجی وجود ندارد.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا امکان تولید فیلتر دوده در داخل فراهم نشده است؟ گفت که فیلتر دوده تولید داخل نداریم. در شرایط کنونی امکان تأمین ادیتیو فیلترهای قبلی نیز وجود ندارد و آن‌ها هم به سختی و با قیمت‌های نجومی به دست ما می‌رسند که با توجه به شرایط موجود کشور دسترسی به آن‌ها نیز نایاب شده است.
به گفته کارشناسان، قیمت این فیلترهای جذب دوده البته از نوع خارجی، حدود ۲۰۰ میلیون تومان است و در ایران هم تنها مورد آزمایشگاهی آن وجود دارد، اما شرکت‌های دانش‌بنیان اخیرا از ظرفیت داخلی خود استفاده کردند و فیلتردوده را با همت خودشان ساختند، آن‌ها معتقدند که محصولات ما اصلا آزمایشی نیستند و کاملا استاندارد با قیمت بسیار مناسب‌تر از نوع خارجی آن است، اما متاسفانه به ما اعتمادی نمی‌شود.
سوال اینجاست که وقتی ایرانیان با وجود همین مشکلات تحریمی و اقتصادی، دست به انجام چنین کار بزرگی می‌زنند، چرا نباید به توان آن‌ها اعتماد کرد و جهت رشدشان اقداماتی مفید و مناسب انجام داد؟ اینکه استفاده از ظرفیت‌های داخلی و حمایت از آن‌ها در حد شعار باشد، موضوع باارزشی نیست و نخواهد بود.
در ادامه بهزاد اشجعی دبیر کمیته فنی صدور مجوز‌های خودرویی سازمان حفاظت محیط زیست در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان بیان کرد که این فیلتر‌ها بیشترین تاثیر را در کاهش آلاینده‌های ذرات معلق خودرو‌های دیزلی دارند، ۹۹ درصد میزان انتشار ذرات معلق را از خودرو‌های دیزلی کاهش می‌دهند و بسیار تأثیرگذار هستند، همچنین در استاندارد آلاینده‌ها در اروپا استفاده از این فیلتر دوده‌ها بر روی خودرو‌های سنگین اجباری است، اما متأسفانه از سال ۹۳ این حکم را داشتیم، اما شهرداری‌های کلانشهر‌ها این موضوع را اجرایی نکردند و صرفا در شهر تهران حدود ۱۰۰ اتوبوس فیلتر دوده دارند که این تعداد اصلا کافی نخواهد بود.
افزون بر این، ما این موضوع را از پیروز حناچی شهردار تهران هم پیگیری کردیم، او به ما گفت که با توجه به شرایط اقتصادی تنها شهرداری نمی‌تواند این بودجه را تأمین کند و تلاش ما این است که در بودجه عمومی سهم حمل و نقل و نوسازی آن را افزایش دهیم، صحبت حناچی تنها یک معنی دارد و آن هم این است که شهرداری به نوعی دست به جیب دیگران شده است.
البته چند روز گذشته از حدود ۱۱۰ دستگاه اتوبوس و مینی بوس مجهز به فیلتر جذب دوده رونمایی شد که شهردار تهران اعلام کرد از این پس سعی داریم که اتوبوس‌های جدید همگی فیلتر داشته باشند، قبل از کرونا در بخش حمل و نقل، مترو، تاکسیرانی و اتوبوسرانی بحران‌هایی وجود داشت. ناوگان اتوبوسرانی تهران بیش از ۵ هزار دستگاه دارد و برای آن که بتوانیم کامل پوشش دهیم به ۹ هزار دستگاه احتیاج داریم، اما آقای شهردار تکلیف اتوبوس‌های قدیمی چه می‌شود؟ به نظر شما باید با این حجم از میزان تولید آلودگی در شهر جولان دهند؟
آرش حسینی میلانی رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران هم بر این باور است که عدم نصب فیلتر دوده، بازی کردن با جان مردم است، اگر بخواهیم در پایتخت هزاران خودروی دیزلی غیر استاندارد داشته باشیم، وضعیت آلودگی هوای تهران مجددا وارد شرایط ناسالم خواهد شد. در واقع عدم الزام نصب فیلتر دوده، یک عقب گرد آشکار و در تضاد روشن با حق‌الناس، منافع عمومی و مصالح مردم است؛ چراکه به صورت بسیار مستقیم به سلامت و بهداشت مردم صدمه وارد می‌کند.
در این میان، اظهارنظرهای متفاوتی وجود دارد و همه هم برای گفته خودشان سند و مدرکی دارند اما موضوع تنفس شهروندان چرا باید در این بازی وعده مسئولان و پشت گوش انداختنشان نادیده گرفته شود؟ شهروندانی که اکثر آن‌ها هر روز از ناوگان حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند. بهتر نیست قبل از دادن وعده به مردم، تجهیزات و امکانات آن را به طور کامل فراهم کنید؟ آن وقت دیگر بدقولی هم در میان نخواهد بود!
آقایان مسئول، زمان آن نرسیده که فارغ از گفت و شنودها، دست به کار شوید و برای فیلترهای گران دوده که در این روزهای بی پولی شهرداری تهران، بار سنگینی برای مدیریت شهری به حساب می‌آیند، فکری کنید؟ امید است به زودی پاسخ صحیح و منطقی را از زبان یکی از همین چند مسئول متولی به اطلاع شما مخاطبان برسانیم...!
بیشتر بخوانید
گزارش از نوشین نثاری
انتهای پیام/