به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند، برآبادی ، مسئول واحد پژوهشی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان گفت: سیاه چادر نوعی دست بافته عشایری است که از موی بز و توسط زنان عشایر برای مسکن عشایر بافته می‌شود.
او افزود: سیاه چادر‌ها به دلیل خواص ویژه مو از جمله ضد نفوذ بودن در برابر آب در هنگام بارندگی، در دسترس و ارزان قیمت بودن، سبک بودن و جمع آوری و حمل راحت، جلوگیری از نفوذ حیوانات خزنده و گزنده به داخل چادر و جلوگیری از ورود سرما در زمستان و گرما در تابستان مورد استفاده عشایر قرار می‌گیرد.
به گفته برآبادی سیاه چادر‌های سیدال غالباً به صورت منقوش دارای حاشیه با نقوش ساده و گا‌ها تصاویری از بز کوهی و چوپان در متن سیاه چادر است که با رنگ سفید و یا کرمی روشن پشم بافته می‌شود که وجه اصلی تمایز آن با سایر سیاه چادر‌های منطقه است.
بیشتر بخوانید
مسئول پژوهشی اداره کل میراث فرهنگی استان گفت: تولید مواد اولیه لازم از قبیل موی مورد نیاز و تمام کار‌های مقدماتی تولید از جمله ریسیدن مو، حلاجی و تابانیدن نخ در خود روستا و با همکاری زنان و مردان انجام می‌شود.
او افزود ارزش‌های شاخص یا منحصر به فرد این اثر بیش از ۲۰۰ سال قدمت هنر سیاه چادر بافی در روستای سیدال کیفیت بالای سیاه چادر‌های تولیدی و مهارت بیش از ۷۰ درصد زنان و مردان روستا در نخ ریسی و بافت و تولید سیاه چادر موجب گردیده سالیانه تعداد زیادی سیاه چادر تولیدی به استان‌ها و کشور‌های مختلف از جمله حاشیه خلیج فارس، صادر شوند.
مسئول پژوهشی اداره کل میراث فرهنگی استان گفت: بیش از ۹۵ درصد تولید سیاه چادر‌های عشایری استان در انحصار این روستا باشد.
برآبادی افزود: حاشیه تزیینی در ابتدا و انتهای نوار سیاه چادر که با پشم سفید و پس از ساده بافی اول (حدود ۱۰ سانت از ابتدای کار) اجرا میشده و در فاصله ۱۰ تا ۳۰ سانتیمتری کار از نقوش معروف منطقه همچون کژمار، دندان رقیه، پیچ اسب و ... که در گلیم هم کاربرد داشته انتخاب و اجرا میشده است.
گاهی این نقوش برای جداسازی چادر‌ها از یکدیگر و مشخص کردن صاحب سیاه چادر اجرا میشده است.
انتهای پیام/ک