خانواده ای که اعضای آن اثر انگشت ندارند!

به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، اثرانگشت برجستگی‌های بسیار ریز و قابل رؤیت با چشم مسلح است که در لایه اپیدرم پوست کف دست‌ها و پا‌ها وجود دارد. اثر انگشت هر فرد در تشخیص هویت که دقتی صد درصدی دارد مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ حتی اثر انگشت یک دست یا هر دو دست هیچ گونه شباهت یا رابطه‌ای با یکدیگر ندارند به همین جهت در تشخیص هویت و انگشت نگاری‌ها از همه انگشتان دو دست نمونه برداری می‌گردد. در دوقلو‌های همسان نیز اثر انگشت‌ها متفاوت است و امکان شباهت اثر انگشت دو نفر، تقریبا یک شصت و چهار میلیاردم می‌باشد.

اما همیشه این طور نیست، مانند مردان خانواده‌ای در بنگلادش که اصلا اثر انگشت ندارند. پسری به نام ابو سرکار که در روستایی در منطقه راجشاهی شمالی بنگلادش زندگی می‌کند دچار یک بیماری ژنتیکی نادر و جهش یافته با نام «آدِرماتوگلیفیا» شده است. خبرنگاری که به صورت تصویری با این پسر بنگلادشی ارتباط گرفت گفت: "وقتی که این پسر دستش را جلوی من باز کرد هیچ چیز غیر عادی وجود نداشت اما به راحتی صافی کف دست او را می‌دیدم. دستی که بدون هیچ شیاری، صاف و صیقلی بود." این پسر که خانواده او کشاورز و خودش دستیار پزشک بود درباره مریضی نادرش مصاحبه‌ای انجام داد که توجه بسیاری از کاربران فضای مجازی را به خود جلب کرد.

ابو سرکار در مصاحبه خود گفت: "در دوران پدربزرگ و مادر بزرگ من وجود این شیار‌ها روی دست اصلا چیز مهمی نبود اما حالا همه چیز با اثر انگشت انجام می‌شود از باز کردن قفل تلفن‌های هوشمند و عبور از فرودگاه‌ها گرفته تا رای گیری‌های مهمی که در سراسر کشور رخ می‌دهد." او در ادامه گفت:"من فکر نمی‌کردم که بعد از چند دهه‌، شیار‌های کوچکی در اطراف نوک انگشتان ما، که به عنوان dermatoglyphs شناخته می‌شوند، به حیاتی‌ترین داده جمع آوری شده در جهان تبدیل شوند و من را در این گرفتاری بزرگ قرار دهند"

بیشتر بخوانید

• خشونت مدیر مدرسه به قطع شدن انگشت دانش‌آموز ختم شد

«آمال» یکی از مردان خانواده سارکر است که او نیز فاقد اثر انگشت می‌باشد. آمال می‌گوید همیشه گواهینامه رانندگی با موتورسیکلت خودش را به همراه دارد، اما وقتی توسط پلیس متوقف می‌شود این مدرک هیچ کمکی به او نمی‌کند. این مرد جوان رسید و انگشتان صافش را به ماموران پلیس نشان می‌دهد، اما افسران پلیس از جریمه او چشم پوشی نمی‌کنند.

خرید سیم کارت تلفن همراه نیز از دیگر مشکلات مردان خانواده سارکر است، زیرا دولت بنگلادش قانون خرید سیم کارت با تطبیق اثرانگشت با پایگاه داده‌های ملی وضع کرده است. آپو و آمال سارکر که بدون اثر انگشت هستند و قادر به خرید سیم کارت شخصی نیستند از سیم کارت‌های خریداری شده به نام مادرشان استفاده می‌کنند.

آمال سارکر در این باره به BBC گفت: «من هزینه‌ها را پرداخت می‌کنم، در آزمون‌ها قبول می‌شوم، اما آن‌ها برای من مجوز صادر نمی‌کنند، زیرا من دارای اثرانگشت نیستم. این همیشه برای من تجربه‌ای شرم آور است. من واقعا از توضیح مکرر این وضعیت خسته شده ام. من از مشاوره‌های زیادی استفاده کرده ام، اما هیچ یک کمکی به من نکرده اند. برادرم ۲۲ ساله آپو شکایت کرده است. فردی به او پیشنهاد داد تا به دادگاه برود، اما واقعا اگر تمام راهکار‌ها با شکست مواجه شود دیگر چه کاری می‌توانیم انجام دهیم.»

خوشبختانه پیشرفت فناوری تا حدودی به کمک آمال و مردان خانواده آمده است. به عنوان مثال آپو، برادرش و پدرشان با اسکن شبکیه چشم خود توانستند کارت هوشمند دریافت کنند. طبق قانون اداره شناسنامه ملی، مردان با شناسایی از طریق اسکن شبکیه یا شناسایی چهره می‌توانند مدارک مورد نیاز خود را دریافت کنند. مردان خانواده سارکر امیدوارند که پیشرفت فناوری بتواند دیگر مشکلات آن‌ها را نیز حل کند.

انتهای پیام/