به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والایی درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
و هر گاه از شیطان تو را وسوسه و تحریکی رسد به خدا پناه بر که او شنوا و داناست.
فایل صوتی تلاوت آیه ۳۶ سوره فصلت
امام علی (ع) در روایتی می‌فرمایند: هرگاه شیطان در دل تو وسوسه کرد به خدا پناه ببر و بگو: «به خدا و رسولش ایمان آوردم درحالی‌که دین خود را برای او خالص گرداندم».
کلمه «نَزْغٌ» به معنای ورود در کاری به قصد فساد است و به وسوسه شیطان و تحریک او نیز نزغ گفته می‌شود.
در این آیه خداوند می‌فرماید:اگر شیطان تو را وسوسه کرد که با دشمن برخورد خشن داشته باش به خدا پناه ببر.
بیشتر بخوانید
وسوسه شیطان «نَزْغٌ»، راه‌ها و ابزار و انواعی دارد:
گاهی از طریق ترساندن است. «الشَّیْطانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ»
گاهی از طریق زیبا جلوه دادن است. «زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ»
گاهی از طریق وعده‌های تو خالی است. «یَعِدُهُمْ وَ یُمَنِّیهِمْ»
گاهی از طریق دشمنی و کینه است. «یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَهَ وَ الْبَغْضاءَ»
۱- برانگیختن حسّ انتقام جویی در انسان، از شگرد‌های شیطانی است، ولی پاسخ دادن بدی‌ها با نیکی، از سفارشات الهی است. «اِدْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ... إِمّا یَنْزَغَنَّکَ»
۲- از وسوسه شیطان، هیچ کس حتّی پیامبر در امان نیست. «وَ إِمّا یَنْزَغَنَّکَ»
۳- وسوسه شیطان دائمی است. («یَنْزَغَنَّکَ» فعل مضارع و رمز استمرار است).
۴- هر عنصری که وسوسه گر باشد شیطانی است. «مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ»
۵-صبر نکنید که شیطان مسلط شود، با پیدا شدن کوچک‌ترین وسوسه به خدا پناه ببرید. «مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ»
۶- داروی وسوسه شیطان، پناهندگی به خدا و توبه است. «وَ إِمّا یَنْزَغَنَّکَ .. فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ»
۷- استعاذه از ابزار‌های عصمت انبیا است. «فَاسْتَعِذْ»
۸-به کسی باید پناه برد که جامع همه کمالات و شنوا و آگاه باشد. «فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ» (کلمه «الله» به معنای ذات مقدّس است که تمام کمالات را داشته باشد)
۹- با این که خدا می‌داند، ولی ما باید ضعف و پناهندگی خود را با زبان و دل اظهار کنیم. «فَاسْتَعِذْ ... اَلسَّمِیعُ الْعَلِیمُ»
۱۰- پناه خواستن از خداوند بی پاسخ نمی‌ماند. «السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»
۱۱- تنها خداوند شنوا و دانای مطلق است. «إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»
انتهای پیام/