انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
این هفته ببیازه با لگد می اندازنش بیرون بره دنبال رستورانش
به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، علیرضا منصوریان، سرمربی تراکتور بعد از پیروزی ارزشمند تیمش در کرمان از فشار سنگینی که روی خود احساس می‌کرد رهایی یافت، اما ظاهرا این وضعیت موقتی است.
منصوریان با قبول هدایت تیم تراکتور در لیگ بیستم، وارد محیطی شد که در دوران مربیگری خود آن را تجربه نکرده بود. او که از لیگ چهاردهم به عنوان سرمربی وارد لیگ برتر شده است، شروع خوبی در این عرصه داشت و سپس در استقلال نیز خودی نشان داد و فصل گذشته نیز هدایت ذوب آهن را بر عهده داشت. برای تراکتوری‌ها، منصوریان در این مقطع گزینه مناسبی بود. در شرایطی که جذب مربی خارجی ممنوع بود و در میان مربیان داخلی نیز گزینه‌های مناسب زیادی وجود نداشت، منصوریان نزدیک‌ترین گزینه به ایده آل‌های فوتبال تبریز بود.
همان گونه که اشاره شد، برای حضور در تراکتور علاوه بر مباحث فنی، یک سری ویژگی‌های دیگر نیز نیاز است. به همین خاطر است که تعداد زیادی از مربیان و بازیکنان با وجود داشتن بار فنی بالا نتوانسته اند در تراکتور موفق شوند. منصوریان، اما قابلیت‌های ویژه ای داشت. او به خوبی با رفتار‌ها و صحبت‌های خود در ذهن هواداران تراکتور، تصویر یک مربی ایده آل را برای تیمشان ساخت. تجربه حضور در استقلال به عنوان بازیکن و سرمربی، نکته مهمی بود که باعث شد منصوریان در تعامل با هواداران تراکتور هوشمندانه عمل کند. به این ترتیب او در میان افکار عمومی مورد پذیرش قرار گرفت تا با خیالی راحت وارد مباحث فنی شود.
تراکتور پس از واگذاری به بخش خصوصی، همواره جزء تیم‌های پر کار در نقل و انتقالات بود. این تیم، اما در نقل و انتقالات پیش فصل لیگ بیستم، عملکرد ۲ فصل گذشته را نداشت و به اصطلاح فوتبالی‌ها بمبی در تبریز ترکانده نشد. این تیم چند ستاره را از دست داد و در مقابل چند بازیکن که شاید از نظر اسم و رسم پایین‌تر از خروجی‌های تیم بودند را جذب کرد. حفظ ۳ کاپیتان تیم ملی، اتفاق خوبی بود که به سود منصوریان تمام شد. به هر ترتیب تراکتور با شرایطی متفاوت‌تر از ۲ فصل گذشته وارد لیگ شده است، اما همچنان با داشتن بازیکنانی که در فصل‌های گذشته جذب شده بودند، تیمی پر ستاره به حساب می‌آید. البته این موضوع باعث شده است تا خلاف فصل‌های گذشته که هواداران سرمست از خرید‌های بزرگ، تیمشان را قهرمان بلامنازع لیگ می‌پنداشتتد و هر بار نیز با ناکامی تراکتور سرخورده می‌شدند، این بار انتظارات از تیم از حد مجاز بالاتر نرفت تا فشار زیادی روی کادر فنی و بازیکنان نباشد.
در آغاز مسابقات لیگ بیستم، تراکتور صاحب قرعه خوبی شده بود. نفت مسجد سلیمان و نساجی، تیم‌هایی بودند که این تیم تبریزی در ۲ هفته ابتدایی مسابقات مقابل آن‌ها صف آرایی کرد. مقایسه روی کاغذ حاکی از آن بود که شاگردان منصوریان صاحب قرعه مناسبی در هفته‌های آغازین شده اند و این می‌تواند یک شروع خوب را برای آن‌ها در پی داشته باشد. تراکتوری ها، اما از ۲ هفته ابتدایی، تنها ۲ امتیاز دشت کردند و بعد از آن به پست سپاهان خوردند. آن‌ها مقابل سپاهان نیز این فرصت را داشتند که یک برد خانگی کسب کرده و انتقاداتی که آرام آرام به گوش می‌رسید را در نطفه خفه کنند. شکست مقابل سپاهان در تبریز، اما همه چیز را خراب کرد. همین جا بود که منصوریان برای اولین بار احساس خطر کرد. او به خوبی می‌دانست که در تبریز صبر مردم و مسئولان کم است و هر لحظه خطر را پشت گوش خود احساس می‌کرد.
بعد از کسب تنها ۲ امتیاز از ۳ بازی، تراکتور راهی کرمان شد تا به مصاف مس رفسنجان برود. منصوریان به خوبی می‌دانست که تیمش در این دیدار محکوم به برد است. او این را هم می‌دانست که در صورت پیروز نشدن در این بازی شاید اتفاق بدی برایش رخ ندهد، اما برای تثبیت جایگاهش نیاز مبرمی به کسب ۳ امتیاز داشت. حریف تیم چندان پر ستاره‌ای نبود، اما فراتر از انتظار ظاهر شد. همه چیز دست به دست هم داد و تراکتور در روزی که مس رفسنجان استحقاق زدن حداقل یک گل را داشت، با گل دقایق پایانی عباس زاده که تنها موقعیت گل این تیم نیز محسوب می‌شد، میزبان را شکست داده و اولین برد فصل خود را کسب کرد.
منصوریان با پیروزی تیمش برابر مس رفسنجان نفس راحتی کشید. البته این برد را باید یک هدیه ویژه برای منصوریان بدانیم و در صورت موفقیت احتمالی او در تراکتور، از آن به عنوان سر آغاز موفقیت یاد کنیم. این برد باعث شد تا فشار رسانه‌های محلی که از هفته گذشته مواضع منفی خود علیه سرمربی را آغاز کرده بودند، کاسته شود. ضمن این که استرس کسب اولین پیروزی نیز از تراکتوری‌ها گرفته شد و آن‌ها از هفته‌های آینده می‌توانند با آرامش روانی بیشتری در میدان ظاهر شوند.
بدون شک در صورت رقم خوردن هر نتیجه‌ای به غیر از پیروزی، انتظار دریافت اولتیماتوم از باشگاه چه به صورت علنی و چه به صورت غیر علنی، چیز عجیبی نبود، اما کسب ۳ امتیاز در کرمان، باعث گریز موقت منصوریان از اولتیماتوم شد؛ اولتیماتومی که طعم تلخ آن را مربیان بزرگ زیادی در تراکتور چشیده اند!
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/