به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، بزرگترین کارخانه صنایع آلومینیوم آمل در ۵ سال گذشته و به واسطه کاهش صادرات و بدهی‌های بانکی و بیمه‌ای به حالت نیمه تعطیل و رکود در آمد و برای کارگران آن، روشن شدن دیگ‌های خاموش خط تولید و سالن‌های رنگ و ساخت در و پنجره کم کم داشت به یک حسرت تبدیل می‌شد.
کارگرانی که بی اختیار و به رسم عادت در گذر هر روزه از مسیر این کارخانه، حسرت روز‌های در حال سپری و کور سوی امید به آینده را داشتند، حسرت می‌خوردند، اما باور داشتند، که کار نشد ندارد و امید دوباره درب این کارخانه را خواهد زد.
ماندم تا احیا شود
نگهبان کارخانه بود، ۲۷ سال از جوانی عمر خود را در این کارخانه که از شروع خشت خشت آجر تا ورود مجهزترین دستگاه‌های خط تولید آلومینیوم را به یاد دارد. از روز‌های خوشی که دروازه کارخانه را برای صادرات محصولات برای بازار‌های داخلی و خارج از کشور بازی می‌کرد تا تیره روزی‌هایی که با ناراحتی و حسرت همکارانی که دیگر برای ورود و خروج از کارخانه از مقابلش رد نمی‌شدند.
او که خودش را غلامی معرفی کرده بود، گفت، بعد از حدود ۳ دهه از راه اندازی این کارخانه هیچ وقت شرایط تولید و اشتغال آن به مانند ۵ سال گذشته نبود.
او افزود: به واسطه راه اندازی سالن‌های خط تولید، صادرات به کشور‌های اروپایی رونق بسیاری خوبی داشت، کارگران زیادی جذب کارخانه شده بودند و برای چند سال حتی سه شیفت هم فعالیت کاری در این مجموعه جریان داشت.
او ادامه داد: متأسفانه شرایط و ورق بدجور برای کارخانه به مانند خیلی از واحد‌های تولیدی و صنعتی دیگر که پیش می‌آید، رقم خورد و روز به روز به واسطه صادرات کم و به خاطر شرایط تحریمی کشور، کم و کمتر شد و به واسطه آن، روز‌های شلوغ و پر رفت وآمد کارخانه در حال خلوت شدن بود.
کارگر دیگری که در سمت دیگر این کارخانه، ۱۷ سال حضورش در خط تولید و ساخت در و پنجره را در ذهنش مرور می‌کرد، گفت، تصور اینکه یک روزی کارخانه را در چنین وضعی ببینم نداشتم و از اینکه بلاتکلیف روز را به شب برسانیم، کلافه شدیم.
او افزود: تعدیل نیرو قسمت ناخوشایند این کارخانه بوده که متأسفانه در هر هفته به سراغ یکی می‌آمد و ترس و استرس اینکه نفر بعدی من باشم و تکلیف امورات زندگی و خرج تحصیل دانشگاه و جهیزیه عروسی دخترم چه می‌شود، بیشتر و بیشتر می‌شد.
بعد از ۵ سال سخت، طاقت فرسا و روز‌های سکون و رکود، خبر حضور سرمایه گذار جدید خیلی زود در سکوت مطلق کارخانه پیچید و خوشحالی در میان اندک نیرو‌های باقی مانده در این مجموعه دیدنی و وصف نشدنی بود.
مدیر داخلی کارخانه در خصوص آخرین وضعیت این مجموعه تولیدی در شهرستان گفت، این کارخانه با بیش از ۲۰ سال سابقه فعالیت و تولید آلومینیوم یکی از بزرگترین شرکت‌های تولید آلومینیوم در کشور مطرح و شناخته شده است.
جمشید غلامی افزود: متأسفانه در ۵ سال گذشته شرکت با رکود سختی مواجه و این وضعیت باعث کاهش نیرو تا حدود ۵۰ نفر و از دست رفتن بخش از بازار‌های صادراتی بوده است.
بازگشت اخراج شده ها
او با بیان اینکه در این مدت با اضافه شدن ماشین آلات جدید به خط‌های تولید و سالن تولید در و پنجره، نیرو‌های قبلی دوباره در این شرکت مشغول به کار شدند اضافه کرد: هم اکنون تعداد نیرو‌های شرکت به بیش از ۱۵۰ نفر افزایش یافته و بیش از ۲۰۰ نفر دیگر نیز بیرون از شرکت در بخش در و پنجره در تهران و دیگر شهر‌های کشور غیرمستقیم فعالیت دارند.
بیش از دو هزار و ۶۰۰ واحد تولیدی در مازندران فعالیت دارد که ۲۵ درصد آن غیرفعال هستند و امسال نیز طبق آمار‌های ارائه شده از سوی صمت مازندران، ۶۰ کارخانه به چرخه تولید بازگشت.
منبع: مهر
انتهای پیام/ح