اسلحه‌های انفرادی ایرانی؛ قاتلانی در سطحی جهانی + تصاویر

به گزارش  خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، اسلحه‌های انفرادی یکی از تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در میدان‌های نبرد  هستند که از ابتدای به وجود آمدن جنگ‌های کلاسیک توسط سربازان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این نوع از اسلحه‌ها یکی از تجهیزات اصلی در نبرد‌های تن به تن محسوب می‌شوند که قدرت و کیفیت آن‌ها از مولفه‌های اصلی شکست یا پیروزی در نبرد‌هایی است که سربازان پیاده در آن‌ها حضور دارند. در واقع سلاح‌های تهاجمی شاخه‌ای از سلاح‌های انفرادی هستند که به نیرو‌های عمل‌کننده اجازه می‌دهند تا به راحتی در هر لحظه از خود دفاع کنند، به همین خاطر طراحان نظامی جهان فرآیند کار ساخت چنین سلاح‌هایی را آغاز کردند.

نخستین سلاح‌های انفرادی در ایران چه نام داشتند؟

شاید بسیاری از ما نام تفنگ سر پُر را شنیده باشیم. جالب است که بدانید چنین تفنگی روزگاری در نبرد‌هایی که قشون ایران در آن حضور داشتند مورد استفاده قرار می‌گرفت. این تفنگ به علت فرآیند آماده سازی خود از سرعت بسیار پایین برخوردار بود و به همین دلیل شانس موفقیت سربازان در هنگام حضور در نبرد‌ها پایین می‌آمد. پس فرماندهان نظامی سعی داشتند تا تفنگ‌ها و اسلحه‌هایی را طراحی کنند که سرعت بیشتری را داشته باشند.

اسلحه سر پُر

تفنگ‌های ام ۱ و برنو تفنگ‌هایی بودند که در سال‌های پیش از جنگ جهانی اول طراحی و ساخته شدند تا علاوه بر سرعت، دقت سربازان را در هنگام نبرد‌ها افزایش بدهند. پس از آن بود که با گذشت زمان و دستیابی انسان‌ها به دانش‌های جدید، تفنگ‌های جدید همچون انواع مسلسل‌ها و سایر تفنگ‌ها همچون اسلحه‌های کمری نیز خلق شد و تا امروز انواع جدیدی از اسلحه‌های انفرادی در کشور‌های مختلف طراحی و ساخته شده است.  

اسلحه ام ۱

معروفت‌ترین اسلحه‌های انفرادی چه نام دارند؟

اسلحه‌های انفرادی همچون کلاشنیکف و ژ - ۳ از ابتدای ساخت و ورود به چرخه استفاده در نیرو‌های مسلح در جهان همواره به علت کارایی و قیمت تمام شده پایین در میان نیرو‌های نظامی در جهان محبوبیت بسیاری پیداکرده اند. اما اسلحه‌های دیگری مانند ام ۱ و مسلسل یوزی نیز بعد‌ها و با گذشت زمان محبوبیت بسیاری پیداکرده اند.  

اسلحه ژ - ۳

ساخت اسلحه‌های ایرانی از چه زمانی آغاز شد؟

نیاز ایران به ساخت انواع اسلحه ها مانند اسلحه های انفرادی باعث شد تا ایران در سال های پس از جنگ تحمیلی بر آن شود تا در صنایع نظامی خود انواع تسلیحات و تجهیزات را طراحی کرده و بسازد. جمهوری اسلامی ایران که پس از پیروزی انقلاب مورد تحریم شدید دشمن قرار گرفت، برای ارتقای جایگاه خود در منطقه به خصوص پس از جنگ تحمیلی با سرعت با جوانان خود وارد تمامی عرصه‌ها به خصوص حوزه دفاعی شد و توانست خیلی زود پیشرفت‌های بزرگی داشته باشد که یکی از آن‌ها تولید سلاح انفرادی است.

در سال‌های اخیر به خصوص پس از تحرکات گروه‌های تروریستی به ویژه داعش در اطراف مرز‌های ایران فرآیند مجهزتر شدن نیرو‌های مرزی آغاز شد و این گونه بود که کار طراحی تسلیحات بومی سرعتی بیش از پیش گرفت و امروز کشورمان یکی از قدرت‌های تولید سلاح‌های انفرادی است که یک نمونه آن خیبر نام دارد. ارتقای تجهیزات دفاعی یکی از کار‌هایی است که نیرو‌های مسلح در طول تاریخ انجام می‌دهند تا تسلیحات نظامی با قابلیت‌های جدید وارد میدان شوند، این موضوع در بین سلاح‌های انفرادی هم وجود دارد.

چرا به روز رسانی تجهیزات و تسلیحات دفاعی اهمیت دارد؟

سلاح‌های انفرادی به خاطر تغییر روش‌ها و انواع مختلف نبرد‌ها در جهان یک نیاز همیشگی نیرو‌های زمینی بوده و به همین خاطر توسعه انواع سلاح از جمله اسلحه‌های هجومی در دستور کار فرماندهان و متخصصان نظامی جهان قرار دارد.  این موضوع در کشور ما هم که در منطقه‌ای پرالتهاب قرار دارد بسیار مهم است و مدنظر قرار گرفته، به نحوی که امروز شاهد هستیم بهترین تجهیزات دفاعی با بالاترین دانش روز دنیا و تکیه بر دانش بومی ساخته می‌شوند که یک نمونه آن، اسلحه‌های انفرادی هستند که فرآیند ساخت آن چند سالی می‌شود که در کشورمان آغاز شده است.

کدام اسلحه‌های انفرادی ایرانی در آستانه صادرات به بازارهای جهانی هستند؟

اسلحه انفرادی خیبر

سال ساخت: ۱۳۸۱.

جرم اسلحه: ۳/۷ کیلوگرم.

نواخت تیر: ۸۰۰ تا ۸۵۰ تیر در دقیقه.

برد مؤثر: ۴۵۰ متر.

برد نهایی: ۲۵۰۰ متر.

سرعت خروج گلوله از لوله: ۹۰۰ تا ۹۵۰ متر بر ثانیه.

نوع کالیبر: ۵/۵۶ میلی‌متر.

نوع گلوله در خشاب: ۲۰ و ۳۰ تیر.

چند وضعیت: تک تیر، ۳ تیر و رگبار.

مزیت‌ها: سبک بودن، ظرفیت حمل دو برابر گلوله نسبت به اسلحه‌های کالیبر ۷/۶۲ میلی‌متری، مزیت کارکرد، طراحی ارگونومیک، کاهش نیروی عقب نشینی و افزایش دقت تیراندازی، صدای کم در هنگام تیراندازی و طراحی سه نوع لوله ۶۸۰، ۷۳۰ و ۷۸۰ میلی‌متری.

ویژگی خاص: با هر بار کشیدن ماشه ۳ گلوله شلیک می‌شود.

اسلحه انفرادی ذوالفقار

طول: حدود ۸۵۰ میلی‌متر.

وزن اسلحه: ۳/۵ تا ۳/۸ کیلوگرم.

نوع کالیبر: ۵/۵۶ و ۷/۶۲ میلی‌متر.

سرعت نواخت تیر: ۵۵۰ الی ۶۵۰ گلوله در دقیقه.

سرعت دهانه: ۷۰۹ متر بر ثانیه.

نوع گلوله در خشاب: ۲۰ تیر.

ویژگی خاص: قابل تغییر بودن لوله و کالیبر سلاح، توان تیراندازی با تمام گونه‌های مهمات سلاح انفرادی موجود در کشور، احتمال کم تر گیر کردن سلاح، استفاده همزمان از دو خشاب، قنداق تاشو، ریل‌ها در اطراف بدنه امکان نصب هرگونه تجهیزات جانبی، استفاده از دو روش برای نشانه روی به سوی اهداف و قابلیت استفاده در ماموریت‌های ویژه.

اسلحه انفرادی مصاف

وزن بدون خشاب: ۳ کیلوگرم.

وزن با خشاب: ۳ کیلو و ۲۰۰ گرم.

نوع کالیبر: ۵/۵۶ میلی‌متر.

نوع خشاب: ۲۰ و ۳۰ تیر.

نواخت تیر: ۷۰۰ الی ۱۰۲۵ گلوله در دقیقه.

برد موثر: ۳۵۰ متر.

سرعت دهانه گلوله: ۸۵۰ الی ۹۵۰ متر بر ثانیه.

سرعت شلیک گلوله: ۹۰۰ متر بر ثانیه.

نوع گلوله: ترکشی.

تعداد خان گلوله: ۶ خان راست گرد.

ویژگی‌ها و مزیت‌های خاص: سبک بودن،  وجود ریل‌های مختلف برای نصب انواع تجهیزات،  عمر بالای لوله،  قنداق تسلکوپی و قابلیت استفاده در ماموریت‌های کماندویی توسط نیرو‌های ویژه.

انتهای پیام/