به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، جهان طی هزاران سال، شاهد بروز بیماری‌های همه‌گیر فراوانی بوده‌است؛ از آبله و طاعون بگیرید تا وبا و حصبه و حتی «کرونا». طی دوره شیوع این بیماری‌ها، هزاران و گاه میلیون‌ها نفر به کام مرگ فرو می‌افتادند.
با این حال، تاریخ بیماری‌های همه‌گیر وقتی دردناک‌تر می‌شود که دریابیم استعمارگران از این بیماری‌ها، خواسته یا ناخواسته، برای فلج‌کردن مردم استعمارزده‌ای که در پی چپاول ثروتشان بودند، استفاده می‌کردند.
نمونه مشهور این نوع بیماری‌های همه‌گیر، آبله‌مرغان است؛ یک مرض با منشأ ویروسی که معمولاً بیماری سبکی در میان مردم آسیا و اروپا ایجاد می‌کند.
اما همین ویروس، وقتی همراه با نخستین مهاجمان اسپانیایی به قاره آمریکا رسید، بلای جان بومی‌های این قاره شد؛ تا جایی که ادعا می‌شود میلیون‌ها بومی و در واقع، چیزی حدود ۸۰ درصد جمعیت آن‌ها، بر اثر ابتلا به آبله‌مرغان جان خود را از دست دادند و البته، این واقعه تأسف‌بار، برای اروپایی‌های طمّاع جاده صاف‌کنی عالی به حساب می‌آمد.
بیشتر بخوانید
نمونه دیگر این ویروس‌های استعمارگر را می‌توان در تاریخ تکاپو‌های استعمارگرانه اروپایی‌ها در جنوب شرق آسیا، به ویژه در اندونزی مشاهده کرد.
هلندی‌ها نخستین استعمارگرانی بودند که با خود ویروس سرخک را به این منطقه آوردند؛ ویروسی که بیماری آن در اروپا چندان بدخیم نبود، اما در جنوب شرق آسیا، قیامت به پا کرد و هزاران انسان را به دیار عدم فرستاد.
نتیجه شیوع این بیماری، کاسته‌شدن از توان نظامی مردم بومی و غلبه استعمارگران بر آن‌ها بود. به این ترتیب، ویروس‌های استعمارگر نقش بسیار مهمی در گسترش استعمار در سراسر دنیا بازی کردند.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/