آبی که هدر می‌رود، اما به تولید کمکی نمی‌کند! / میرآب موثرتر از شرکت مدیریت منابع آب

محمد عیسی اکبری، یک پرورش دهنده ی ماهی از رودسر گیلان است که نمی تواند مجوز بهره برداری از آب چشمه ای در روستای پُلام را دریافت کند.

این تولیدکننده به خبرنگار تولیدبان گفت: در روستای ما یک چشمه وجود دارد که همیشه آب آن هدر می رفت و کسی از آن استفاده نمی کرد. من تصمیم گرفتم از آب چشمه برای پرورش ماهی استفاده کنم و آبی که نهایتا از استخر خارج می شود هم به زمین های کشاورزی پایین دست می ریزد و برای محصولات کشاورزی هم مغذی است.

اکبری در مورد دریافت مجوز آب گفت: موافقت کتبی چند نهاد مختلف را گرفتم و نهایتا پرونده به اداره آب منطقه ای استان ارسال شد که کمیسیون به بهانه این که آب چشمه سطحی است و برای ماهی ها ضرر دارد، نظر منفی داد در حالی که این مسئله بر عهده جهاد کشاورزی است و اصلا مربوط به سازمان آب نمی شود.

این تولیدکننده افزود: چون مجوز فعالیت من در قالب طرح مشاغل خانگی است، برق مصرفی هم از همان نوع خانگی است که چون نوسان دارد برای دستگاه های هوادهی پاسخگو نیست و موجب ضرر و زیان می شود؛ به همین دلیل، برای دریافت کنتور برق با تعرفه ی کشاورزی به اداره برق مراجعه کردم که گفتند باید مجوز آب داشته باشید اما چون نمی توانم مجوز بهره برداری از آب چشمه را دریافت کنم، برق کشاورزی هم به فعالیتم تعلق نمی گیرد و به دلیل نوسانات برق خانگی، ضرر و زیان بسیاری متوجه این واحد پرورش ماهی شده است.

مدیریت سنتی منابع آبی موثرتر از مدیریت نوین

دکتر محمدحسین پاپلی یزدی، جغرافیدان مطرح کشورمان سال گذشته در گفت و گو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان که به شیوه مدیریت نوین منابع آبی انتقاد کرده بود، گفته بود: مدیریت سنتی آب حساب و کتاب دقیقی داشته که همه آن را پذیرفته بودند و عدالت اجتماعی نیز برقرار بوده در حالی که این نظام امروز به ‌هم ریخته است.

وی افزوده بود: در گذشته به جای دستگاه ‌های عریض و طویل دولتی، امور مراتع، کوچ عشایر و ... به دست خود عشایر و محلی‌ها اداره می‌شد، هزینه‌ای نیز به دولت تحمیل نمی‌شد، کسی حقوق‌بگیر دولت نبود و ایرانی‌ها حداکثر استفاده را از آب می‌بردند.

این جغرافیدان برجسته همچنین بیان کرده بود: در قدیم گروهی از مردم و کشاورزان که با هم کار می‌کرده‌اند نوعی تعاونی جمعی سنتی داشته‌اند که هیچ‌کس نمی‌توانسته کار انفرادی انجام دهد و این تعاونی امور آب هر روستا، چاه‌ها و انهار را مدیریت می‌کرده است، پس وقتی مردم را جدی بگیریم کار‌ها رو به راه می‌شود؛ در کل کشور هزاران تعاونی مردمی وجود داشته که اساسنامه و مدیرعامل نداشته است و بدون دخالت دولت بسیار هم خوب مدیریت می‌شده است.

در پایان می توان گفت دانش مدرن بدون استفاده از دانش بومی مدیریت منابع آب نمی تواند گرهی از مشکل بحران آب کشور باز کند، چرا که در حقیقت استفاده از علم بدون توجه به تجربه است؛ شاید به همین دلیل باشد که میرآب هایی که در گذشته منابع آبی را مدیریت می کردند، موفق تر از دستگاه های دولتی کنونی عمل می کردند.

انتهای پیام/