رضا کلهر کارشناس مسائل بین الملل در گفت‌وگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره مفهوم صلحی که ترامپ ادعا می‌کند در منطقه به وجود آورده است، گفت: آنچه در رسانه‌های غربی می‌گذرد با واقعیتی که در منطقه در جریان است تفاوت زیادی است، در واقع حاکمان برخی از کشور‌ها توافقاتی پشت پرده انجام داده‌اند، اما آیا مشکل فلسطین حل شد؟
کلهر اضافه کرد: واقعیت این است که مشکل فلسطین و مشکل سازش با رژیم اشغالگر قدس صرفا با انجام دادن یک سری تشریفات رسانه‌ای و امضا کردن چند تفاهم نامه و تعهد نامه حل نمی‌شود، چراکه اگر حل می‌شد تا الان این اتفاق می‌افتاد.
او افزود: اکنون تضاد‌ها و تنش‌ها با رژیم اشغالگر قدس در میان ملت‌ها به شدت افزایش پیدا کرده است و نمی‌شود این واقعیت را انکار کرد، اما رژیم ترامپ و هوادارانش درصدد این هستند که صلح را از حاکمیت کشورهای عربی به ملت‌ها گسترش دهند.
کلهر با اشاره به اینکه سفیر آمریکا در سرزمین‌های اشغالی مدعی شده است آمریکا در جایگاهی قرار دارد که می‌تواند تحولات در خاورمیانه را برای ۱۰۰ سال آینده تغییر دهد، گفت: آن‌ها گمان می‌کنند که اگر بتوانند حاکمیت‌ها را پای میز مذاکره بیاورند، حاکمیت‌ها هم کم کم می‌توانند ملت‌های خود را به این نوع از صلح راضی کنند، این یک برآورد استراتژیک است که در آن‌ها وجود دارد که دقیقا برعکس آن را می‌بینیم، یعنی هنگامی که می‌بینیم حاکمیت‌های کشورهای عربی پای میز مذاکره غرب و رژیم صهیونیستی می‌نشینند تضادشان با ملت هایشان گسترش پیدا می‌کند و آن اتفاقی که آمریکایی‌ها یا دیگر کشور‌ها می‌خواهند، رخ نمی‌دهد.
کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: ابومازن در فلسطین بعد از سر دادن ندای سازش متوجه شد که مردم فلسطین با آن همخوان نیستند، این درون خود فلسطین است چه برسد در کشورهای دیگر، بنابراین چنین اتفاقی هرگز نخواهد افتاد. آمریکایی‌ها دهه هاست سعی بر تحقق این امر دارند و همچنان بر این برآورد پافشاری می‌کنند.
بیشتر بخوانید
او افزود: آمریکایی‌ها گمان می‌کنند با آوردن حاکمان پای میز مذاکره و سازش، ملت‌ها هم پای سازش می‌آیند، در حالی که این اشتباه بسیار استراتژیک و جدی است و آمریکایی‌ها بارها دیدند که نتیجه نمی‌دهد، ولی بر این گرایش اصرار دارند، در نتیجه این ادعا که آمریکا می‌تواند ۱۰۰ سال آینده خاورمیانه را شکل دهی کند اصلا صحیح نیست، چراکه آینده منطقه را ملت‌ها شکل می‌دهند و این ملت‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند، لذا تنها چند حاکم با امضا‌های تشریفاتی نمی‌توانند سیاست‌ها را رقم بزنند، بنابراین به نظر می‌رسد این مسئله با واقعیت تطبیق داشته باشد.
انتهای پیام/