به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، این روز‌ها در آن سوی مرز‌ها کسانی برای جمهوری اسلامی نسخه می‌پیچند و به نمایندگی از جامعه ایرانی دکترای افتخاری می‌گیرند که اولاً بویی از فرهنگ ایرانی و اسلامی نبرده‌اند و دوم اینکه تمام داشته‌های خود را در دامان غربی‌هایی ریخته‌اند؛ کشور‌هایی که بودجه‌های هنگفتی برای فشار حداکثری بر ایران خرج می‌کنند.
نمونه این افراد «فریبا عادلخواه» است که نظام سلطه، دانشگاه ژنو را مأمور می‌کند تا با اعطای دکترای افتخاری، از وی نماد یک زن آزادی‌خواه و آکادمیک بسازند. البته حافظه تاریخی ملت ایران از نام زنانی پر شده که روزی از سوی غربی‌ها قدردانی شده‌اند و فردایش چهره اپوزیسیون به خود گرفته‌اند.
«شیرین عبادی» که پیش از این جایزه صلح نوبل دریافت کرده، در اوج تحریم‌های ایران از خواستار تحریم‌های حداکثری علیه مردم ایران شد و تأکید کرد معامله با ایران فقط باید به دارو و غذا محدود باشد.
عبادی سال گذشته نیز در نشست ضد ایرانی «آینده اقوام در ایران» که در پارلمان اروپا در شهر بروکسل بلژیک برگزار شد، نظام جمهوری اسلامی را به «کشتار و سرکوب» مردم متهم کرد و از سفرای اروپایی خواست تا هرچه سریع‌تر در واکنش به سرکوب‌ها ایران را ترک کنند.
شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل
تاریخ اصلاحات در ایران بار دیگر نام زنی را بر سر زبان‌ها انداخت که دست کمی از شیرین عبادی ندارد. عادلخواه که بیشتر عمر خود را در اروپا گذرانده و تحت تفکر غربی‌ها رشد یافته، با چراغ سبز بین‌المللی و برای فشار بر ایران آن هم به ادعای نبود فضای آزاد برای زنان از سوی دانشگاه ژنو دکترای افتخاری دریافت می‌کند.
نگاهی دقیق‌تر به زندگی، طرز تفکر و سابقه کاری او به عنوان یک چهره دوتابعیتی ایرانی– فرانسوی نشان می‌دهد به چه دلیل موردتوجه منظومه رسانه‌ای غرب قرار گرفته است. وی از سال ۱۳۵۶ شمسی ساکن فرانسه شد و تابعیت آن کشور را دریافت کرد. دانشگاه را در رشته جامعه‌شناسی در دانشگاه استراسبورگ گذراند و دکترای خود را از مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی پاریس گرفت.
عادلخواه با اظهارنظر‌های دوپهلو توانست مدتی در شهر قم ساکن شود و این موضوع زمینه جاسوسی وی را در پوشش تحقیقات در زمینه نگاه حوزه به مقوله دموکراسی فراهم کرد. وی در پوشش محققی غیرسیاسی خود را به بخشی از حوزه‌های علمیه نزدیک کرد و مدعی شد نخستین تحقیقش را در زمینه جنبش زنان انقلاب اسلامی انجام داده است.
القای مفاهیم دوپهلو از آموزه‌های دینی
آنجا که عادلخواه از زنان و حجاب می‌نویسد، آمال و آرزویش نه شفافیت و حقیقت، بلکه کج‌تابی و قلب واقعیت جامعه ایرانی و الگوی زن مسلمان است. به‌گفته ناظران، خوانش عادلخواه از انقلاب اسلامی برگرفته از نظریه‌های «الکسی دو توکویل»، یکی از مهم‌ترین متفکران قرن ۱۹ فرانسه و تحلیلش از اسلام، نزدیک به دیدگاه‌های پروتستانی «ارنست ترلچ»، کشیش آلمانی است.
فریبا عادلخواه را می‌توان یکی از شخصیت‌های محبوب مسیح علی‌نژاد دانست؛ کسی که در اوج چالش ضدانقلاب برای دختران ایرانی موسوم به «دختران خیابان انقلاب» از این بدعت ضددینی حمایت کرد و یادداشتی در این خصوص نوشت.
وی مدعی شده در جمهوری اسلامی قانونی درباره حجاب وجود ندارد در حالی که طبق ماده ١٠٢ قانون تعزیرات مصوب سال ۱۳۶۲ «زنانی که در جمهوری اسلامی ایران هستند، اعم از ایرانی و خارجی، مسلمان و غیرمسلمان مکلف به رعایت حجاب شرعی در انظار عمومی و معابر هستند.»
بیشتر بخوانید
ابراز نگرانی مکرون از بازداشت عادلخواه
این پژوهشگر دو تابعیتی در اوایل تابستان سال ۱۳۹۸ در تهران بازداشت شد. بزرگ‌نمایی رسانه‌های مخالف ایران درباره حکم بازداشت وی تا جایی پیش رفت که «امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه در گفتگو با حسن روحانی، رئیس‌جمهور کشورمان درباره بازداشت فریبا عادلخواه ابراز نگرانی کرد.
با وجود این، سید عباس موسوی، سخنگوی سابق وزارت امور خارجه در دی‌ماه ۱۳۹۸ گفت فریبا عادلخواه تبعه ایران است و به اتهام ارتکاب اعمال جاسوسی بازداشت شده است.
سیدعباس موسوی، سخنگوی سابق وزارت امور خارجه
در این میان رولان مارشال، پژوهشگر فرانسوی و شریک زندگی عادلخواه در تابستان سال ۱۳۸۸ وقتی‌که برای ملاقات با وی به ایران سفر کرد، از سوی نیرو‌های امنیتی کشور بازداشت شد و اوایل فروردین ۱۳۹۹ در جریان مبادله با یک زندانی ایرانی در فرانسه به کشورش بازگشت.
در خردادماه سال جاری «ژان ایو لودریان»، وزیر امور خارجه فرانسه در بیانیه‌ای صدور حکم ۶ سال حبس برای فریبا عادلخواه را محکوم کرد. در اوایل مهرماه بود که وکیل عادلخواه خبر داد وی به‌طور موقت آزاد شده و با پابند الکترونیک در کنار اقوام خود در تهران است.
اعطای مدرک سیاسی با هدف فشار بر ایران
پازل فشار بر ایران و برانگیختن احساسات دانشمندان، مقام‌ها و افکار عمومی سراسر جهان تنها با اعطای دکترای افتخاری به یک مجرم امنیتی و اپوزیسیون خارج‌نشین تکمیل می‌شد. دراین‌راستا دانشگاه ژنو پا به میدان نهاد و نام عادلخواه را به‌گونه‌ای دیگر سر زبان‌ها انداخت تا راه برای فشار بیشتر بر ایران فراهم‌تر شود.
اقدام غیرمتعارف دانشگاه ژنو در حالی انجام شد که به‌گفته بسیاری از تحلیلگران، اعطای دکترای افتخاری به عادلخواه پایه علمی نداشت و باعث شگفتی بسیاری از کارشناسان و حتی یکی از فارغ‌التحصیلان و محققان دانشگاه ژنو نیز شد. «نیکولائوس دیاکیدیس»، محقق و فارغ‌التحصیل دانشگاه ژنو به اعطای دکترای افتخاری به عادلخواه اعتراض کرد و وی را شایسته دریافت چنین اعطایی ندانست.
وی با بیان اینکه عادلخواه فاقد شرایط دریافت دکترای افتخاری است، مشخصه‌های افرادی را که در گذشته دکترای افتخاری دانشگاه ژنو را دریافت کرده بودند برشمرد و این تصمیم را ظلم در حق دریافت‌کنندگان قبلی و بعدی دانست.
در این میان افراد و شخصیت‌های دیگری نیز را می‌توان آدرس داد که به‌دلیل زاویه داشتن با ارزش‌های کشور و حتی مخالفت با حکومت، مورد توجه این‌گونه دانشگاهها قرار گرفته‌اند تا هزینه برخورد با آن‌ها افزایش یابد. این افراد کارنامه سیاسی نامعتبری دارند و از منظر داخلی و بین‌المللی، چهره‌هایی معارض شناخته می‌شوند که نام برخی از مهم‌ترین آن‌ها بیان می‌شود.
۱. «دالایی لاما تنزین گیاتسو»، رهبر دینی بودائیان تبت نیز به‌دلیل مخالفت با دولت چین نزدیک به ۵۰ مدرک افتخاری از مراکز علمی غربی و یا نهاد‌های بین‌المللی کسب کرده است. مخالفت با چین به‌عنوان قدرت دوم اقتصادی-نظامی در جهان و رقیبی بسیار سرسخت برای قدرت‌های سلطه‌گر غربی، می‌تواند بهانه خوبی باشد تا دالایی لاما آن‌قدر مهم جلوه داده شود که بتواند با کمترین هزینه آب به آسیاب غربی‌ها بریزد و وجهه چین را در اذهان عمومی جهانیان تخریب کند.
۲.غرب همین محبت را در حق «ربیعه قدیر» روا داشت. وی که به سرکرده جدایی‌طلبان و ضد دولتی اویغور‌های چین نزد دولتمردان پکن معروف است، توانست جوایز و مدارک افتخار بسیاری را به خود اختصاص دهد. واضح است مهم جلوه دادن این فرد تنها برای فشار بیشتر بر چین است، وگرنه جنبش‌های آزادی‌خواهانه بسیاری در جهان هستند که رهبرانشان به‌دلیل مخالفت با سلطه غرب از دسترسی به این‌گونه جوایز محروم‌اند.
۳. نمونه دیگر «آنگ سان سوچی»، سیاستمدار میانماری که در ابتدا با حکومت نظامیان بر کشورش مخالفت کرد و برنده جایزه صلح نوبل شد؛ اما وقتی به قدرت رسید در قبال نسل‌کشی مسلمان روهینگیایی در کشورش به دست نظامیان دولتش سکوت اختیار کرد. وی هیچ انتقادی از آواره کردن بیش از یک میلیون و قتل‌عام بیش از ۲۴ هزار روهینگیایی نکرده است.
۴. «آی وی وی»، هنرمند چینی سال‌ها در ایالات متحده تحصیل و زندگی می‌کرد و به‌دلیل مخالفتش با دولت چین و نیز ادعای حمایت از حقوق بشر، بار‌ها مورد تمجید مراکز هنری غربی قرار گرفت. وی در سال ۲۰۱۱ به چین بازگشت و به پرداخت بیش از ۲ میلیون دلار مالیات پرداخت نشده محکوم شد، اما با فشار‌های سازمان‌های بین‌المللی و مراکز فرهنگی پس از مدتی توانست از این اتهام تبرئه شود.
۵. نسرین ستوده دانش‌آموخته حقوق که به‌دلیل اقداماتش علیه امنیت ملی کشورمان دوران محکومیتش در زندان را سپری می‌کند نیز از دانشگاه‌های «یورک» و «کوئینز» کانادا مدرک دکترای افتخاری حقوق دریافت کرده است. پرونده وی همچنان روی میز مقام‌های اروپایی است و هر از گاهی به این بهانه ایران را مورد اتهامات حقوق بشری قرار می‌دهند.
با رجوع مواردی از این دست در گذشته می‌توان نمونه‌های بیشتری از افرادی را یافت که تنها به‌دلیل عنادی که با حکومت‌های مستقل و ضد استعماری داشتند، مستحق دریافت مدارک افتخاری از دانشگاه‌های کشور‌های غربی همچون دانشگاه ژنو شدند. تردیدی نیست بزرگ‌نمایی آکادمیک این‌گونه شخصیت‌های زاویه‌دار و با پیشینه نامناسب سیاسی از سوی جنتلمن‌های تروریست می‌تواند حریم امنی برای آن‌ها ایجاد کند و هرگونه برخورد با این افراد، به محملی برای فشار از سوی نظام سلطه تبدیل شود.
منبع: آنا
انتهای پیام/