در همین رابطه در کتاب «امیر خستگی‌ناپذیر» به نقل از شهید سرلشگر فلاحی آمده است: نیرو‌های عراقی در تاریخ ۱۹ مهر به ۲۰ کیلومتری شمال آبادان رسیدند و در محلی به نام مارد، پلی را بر روی رودخانه کارون احداث کردند. در تاریکی شب ۱۹ مهر تانک‌های عراقی از روی پل مارد عبور کردند و از آن تاریخ به بعد با قطع جاده‌های اهواز - آبادان و آبادان - ماهشهر به فکر اشغال آبادان افتادند. در هر حال با آرایش جدید ارتش عراق و ارتش ایران در اوایل جنگ و ۵ تا پانزده برابر بودن نیرو‌های عراقی نسبت به نیرو‌های ایرانی و مجهز بودن ارتش عراق به انواع و اقسام مهمات و تجهیزات، آن هم در زمانی که ایران از این جهت به شدت کمبود داشت بدیهی بود که ارتش عراق نه تنها در خوزستان بلکه در سایر محور‌ها به پیشروی خود ادامه می‌دهد. از جمله امتیازات ارتش عراق واحد مهندسی آن بود. در حالی که در آن ایام نیرو‌های ایرانی فاقد حتی یک دستگاه وسیله‌ی سنگین مهندسی - نظامی بودند.
بنا به گفته فرمانده لشکر ۹۲ زرهی، هنگامی که دشمن در منطقه‌ی خرمشهر از تمام جهات هجوم می‌آورد، لشکر ۹۲ فقط ۷ دستگاه تانک در اختیار داشت. واحد‌های نظامی نیز در حال انتقال به مناطق عملیاتی بودند و تنها نیرو‌های موجود، تکاوران نیروی دریایی، دانشجویان دانشگاه افسری و کارکنان لشکر ۹۲ مجموع مدافعان را در برابر قوای مهاجم عراقی تشکیل می‌دادند. ۸۰ نفر از افسران و دانشجویان دانشکده‌های افسری و ۳۲۰ سرباز لشکر ۹۲ مأموریت یافتند که به یاری رزمندگان خرمشهر بشتابند تا آن شهر را از خطر سقوط و انهدام نجات دهند.
در هر حال، رزمندگان فداکار در برابر گلوله‌باران دوربرد و مستقیم دشمن در کوچه و خیابان‌های خرمشهر در حالی که مطمئن بودند به شهادت می‌رسند تا آخرین گلوله خود در برابر متجاوزان ایستادند، بسیاری از آنان به شهادت رسیدند، اما هرگز دچار ضعف و تردید نشدند. خون همان عزیزان بود که در خرمشهر، آب جوی خیابان‌ها را نیز رنگین و خرمشهر را نیز به خونین شهر تبدیل کرد.
سرانجام در پایان روز ۳ آبان خرمشهر به اشغال کامل نیرو‌های دشمن درآمد و باقیمانده مدافعان ایرانی در تاریکی شب خود را به کرانه جنوبی کارون رساندند. با نزدیک شدن نیرو‌های دشمن به محور مواصلاتی آبادان _ ماهشهر کنترل این محور هم به دست نیرو‌های عراقی افتاد به طوری که هرگونه تدارکات برای رزمندگان جزیره آبادان، به وسیله هلی‌کوپتر انجام می‌گرفت.
انتهای پیام/