حسین قناعت کارگردان فیلم های «سلفی با رستم» و «والدین امانتی» درباره ریسک اکران این دو فیلم در جشنواره بین المللی فیلم کودک نوجوان به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: امسال به علت کرونا سخت‌ترین سالی است که در جشنواره حضور داریم، ولی باید تلاش کنیم درچنین شرایطی امیدی به سینمای کودک بدهیم و به نوعی دوباره آن را سرزبان‌ها بیندازیم. بدین علت ما هم ترجیح دادیم در این اوضاع فیلم را اکران کنیم تا باعث رونق جشنواره شود، چون جشنواره کودک و نوجوان جشنواره خودمان است.
وی با اشاره به فضای «سلفی با رستم» و هدف این فیلم که مخاطب است، بیان کرد: مخاطب این فیلم مانند دیگر آثارم، کودک و نوجوان و خانواده است. نمی‌خواهم از قصه فیلم چیزی بگویم، اما موضوعی در آن وجود دارد که طی سال‌های گذشته تا بحال دغدغه من بوده است و قصد داشتم در سینمای کودک آن را بیان کنم.
این کارگردان افزود: قصد داشتم شخصیت‌های ایرانی را به یاد بچه‌ها بیاورم و قصه‌ای بنویسم که درعین حفظ طنز و ریتمی که همیشه دوست دارم، بچه‌ها را به کتابخوانی تشویق کند که این بزرگترین و مهمترین پیام خواهد بود. بدین علت به نسبت دیگر آثارم علاقه ویژه تری به سلفی با رستم دارم.
وی در پاسخ به این سوال که تا چه حد به قهرمان پروری اعتقاد دارید، اظهار کرد: یکی از المان‌هایی که باید در فیلم‌های کودک امروز باشد قهرمان بودن و جدی گرفتن بچه‌ها در آثار کودک و نوجوان است تا بیننده بتواند با آن‌ها همذات پنداری کند. وقتی این اتفاق بیفتد احساس قدرت و پیامی را که در فیلم به آن اشاره داریم دریافت می‌کند.
قناعت ادامه داد: به عنوان نمونه راننده مینی بوسی که بچه‌ها را در مشهد برای دیدن «قهرمانان کوچک» به سینما می‌برده، به یکی از اقوام من گفته بود بچه‌ها را آرام از مدرسه به سینما برای دیدن این فیلم بردیم، اما وقتی از سالن بیرون آمدند صندلی‌های ماشینم را شکستند. پس متوجه می‌شویم نقش‌ها و کنش و واکنش‌های تکواندو کاران فیلم تا چه حد روی بچه‌ها تاثیر گذاشته است و اگر بتوانیم حتی یکی از آن دانش آموزان را به سمت این ورزش سوق دهیم، موفق شده ایم. در نتیجه همیشه می‌خواهم قهرمان پروری در فیلم هایم باشد و قهرمان اصلی بچه‌ها باشند. اگر به فیلم‌های «سلفی با رستم» و «والدین امانتی» هم نگاه کنید متوجه می‌شوید قهرمانش بچه‌ها هستند.
وی درباره عجین شدنش با سینمای کودک با توجه به اینکه مشکلات زیادی در این نوع سینما وجود دارد، عنوان کرد: هیچ حمایتی از جایی ندارم. با چنگ و دندان فیلم هایم را می‌سازم، ولی تنها چیزی که باعث می‌شود کار کنم عشق به سینماست.
انتهای پیام/