به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مردی که نام او ریچارد عنوان شده در سن ۲۰ سالگی به دلیل خفگی ناشی از گیر کردن گوشت در راه تنفسش دچار آسیب شدید مغزی شده بود.
این حادثه او را دچار مشکلی به نام موتیسم آکینتیک کرد، یک اختلال نادر که در آن فرد نه قادر به صحبت کردن است نه خوردن یا حرکت کردن، اما کماکان می‌تواند چشمانش را باز کند.
ریچارد که حالا ۳۷ سال دارد بعد از دریافت یک دوز داروی خواب آور زولپیدم، هوشیاری کامل خود را به دست آورد، خانواده اش را شناخت و خواست با پدرش صحبت کند.
او حتی به کمک پزشکان توانست از روی ویلچر خود بلند شوند و راه رود.
پزشکان متوجه شدند دارو‌های خواب آور ممکن است به کسانی که به انواع خاصی از آسیب‌های مغزی دچارند کمک کنند تا دوباره صحبت و حرکت کنند، اما تنها به طور موقت.
دکتر ویلمین ون ارپ از دانشگاه رادبود هلند با ریچارد در یک آسایشگاه آشنا شد.
او می‌گوید: «مشخص بود که ریچارد می‌توانست ما را ببیند و صدایمان را بشنود، ولی به خاطر آسیب مغزی اش تقریباً نمی‌توانست پاسخی دهد.»
وقتی پزشکان گفتند کار زیادی از دست شان برنمی آید خانواده‌ی ریچارد قبول کردند داروی خواب آور به او داده شود.
۲۰ دقیقه از دادن داروی خواب آور به ریچارد گذشته بود که او از پرستار پرسید ویلچرش چطور کار می‌کند و کجا می‌تواند کمی فست فود گیر پیدا کند.
دکتر ویلمین ون ارپ می‌گوید: «وضعیت ریچارد بهبود ناپذیر به نظر می‌رسید به خاطر همین من و خانواده اش تصمیم گرفتیم این دارو به او داده شود.»
«برخلاف همه‌ی انتظارات، زولپیدم تأثیرات چشمگیری داشت.»
«ریچارد بعد از دریافت دارو شروع به حرف زدن کرد، خواست به پدرش زنگ بزند و دوباره برادرهایش را شناخت.»
«حتی توانست با کمی کمک از روی ویلچر بلند شود و فواصل کوتاهی را راه برود.»
بخش‌هایی از مغز ریچارد تحت فشار فعالیت حسی زیاد از کار افتاده بود. اما داروی خواب آور به مدت ۲ ساعت این فعالیت ناخواسته‌ی مغزی را متوقف کرد.
دکتر هیسه آرنتس از مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام می‌گوید: «تصاویر اسکن مغز ریچارد نشان می‌دهد بعضی قسمت‌های مغز او فعالیت بیش از اندازه دارند.»
«این فعالیت بیش از اندازه باعث اختلال و گاهی توقف فعالیت “مناسب” مغزی می‌شود.»
«ما متوجه شدیم مصرف این داروی خواب آور می‌تواند این فعالیت بیش از اندازه‌ی مغزی را که به طور ناخواسته رخ می‌دهد سرکوب کند و به این ترتیب فرصتی برای صحبت و حرکت فراهم شود.»
آثار سلامت بخش این داروی خواب آور ممکن است نزدیک به ۵ روز و روزی یک بار تکرار شود و بعد از آن به طور کامل از بین می‌رود.
بیشتر بخوانید
دکتر آرنتس می‌گوید: «هر چه گذشت بازه‌های زمانی که در آن‌ها بیمار قادر به صحبت و حرکت بود کوتاه‌تر شد و توانایی‌های او برای حرکت و صحبت در این بازه‌های زمانی هم کاهش پیدا کرد.»
«استفاده از چندین دوز زولپیدم در یک روز هیچ بهبودی‌ای در وضعیت بالینی بیمار ایجاد نکرد و در مواردی حتی باعث بیهوشی خفیف شد.»
پژوهش قبلی‌ای میزان موفقیت این دارو را ۵ درصد نشان داده است.
موتیسم آکینتیک در افراد مبتلا به تومور‌های مغزی و برخی انواع عفونت‌های باکتریایی و گاهی به دنبال انجام یک عمل جراحی رخ می‌دهد.
بیمارانی که دچار موتیسم آکینتیک می‌شوند ممکن است با دریافت محرک‌های قوی بتوانند چشم‌های خود را باز و گاهی اصواتی از خود ایجاد کنند. تفاوت موتیسم آکینتیک با فلج شدن یا به کما رفتن در همین است.
محققان حالا به دنبال یک راه حل بلند مدت هستند تا به ریچارد و دیگر بیماران مبتلا به این نوع خاص از آسیب مغزی کمک کند هوشیاری کامل خود را به طور دائم به دست آورند.
منبع: روزیاتو
انتهای پیام/