حمیدرضا شکارسری درباره انتشار جعلیات ادبی در فضای مجازی به خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: بسیاری از مواردی که الان در جهان مدرن و پسامدرن رخ می‌دهد، خیلی تازه نیستند. در تاریخ کلمه منسوب به فلان شخص را زیاد شنیدیم؛ به طور مثال می‌گویند فلان حدیث منسوب به فلان امام است. همینطور علما و منتقدان معتقدند که قطعا اکثر قریب به اتفاق رباعیات خیام منسوب به او هستند.
بیشتر بخوانید
وی افزود: می گویند قصاید و رباعیاتی که در دیوان حافظ آمده منتسب به اوست. این دست از اتفاقات در ادبیات زیاد رخ می‌دهد. از سوی دیگر، چون عرصه فضای مجازی را عرصه عمومی تری می‌دانیم، در آنجا جمله‌ها و ابیات منتسب به فلان شاعر یا نویسنده در مقیاس وسیع تری منتشر می‌شود. شخصی برای اینکه یادی از خودش به یادگار بگذارد و یادش را در صفحه اش ماندگار کند، چنین کاری انجام می‌دهد.
این شاعر بیان کرد: انتشار جعلیات در فضای مجازی اتفاقی طبیعی است آن هم در روزگاری که انتشار اثر را به دست عموم سپرده ایم. از سوی دیگر، در ادبیات با دو نوع مخاطب جدی و عام روبه رو هستیم که مخاطب عام به صورت تفننی وارد فضای ادبیات می‌شود.
وی ادامه داد: اگر تقسیم بندی مخاطبان ادبیات را جدی بگیریم، با انتشار جعلیات در فضای مجازی به ادبیات و اندیشه ما آسیبی وارد نمی‌شود، چون مخاطب عام ادبیات این جعلیات را در فضای مجازی می‌بیند و از آن می‌گذرد. او مخاطبی است که گاهی به ادبیات وارد می‌شود برای همین برداشت‌هایش خیلی حوزه ادبیات را تحت تاثیر قرار نمی دهد.
شکارسری بیان کرد: معمولا صفحه‌های مجازی که جعلیات ادبی را منتشر می‌کنند مخاطب زیادی ندارند و مخاطبان جدی ادبیات دنبال کننده این صفحه‌ها نیستند. این مخاطبان سریع متوجه می‌شوند که مطلب منتشر شده در فضای مجازی جعلی و منسوب به آن شخص است. از سوی دیگر افرادی که صفحه‌های مجازی را ایجاد می‌کنند، ادعایی در زمینه فرهنگ ندارند، اما داعیه داران فرهنگی مطلبی را بنابر اطلاعات ناقص خود منتشر می‌کنند.
وی افزود: مجریان و داعیه داران فرهنگی یا کسانی که به اشتباه به عنوان داعیه دار فرهنگ در جامعه شناخته شده اند، یکباره شعری را که از نظر وزن و قافیه ایراد دارد و منسوب به قیصر امین پور است در جلسه‌ای می‌خوانند. با اینکار به ادبیات آسیب می‌زنند. این افراد با دانش نادرست خود مطالب جعلی را در جلسات بیان می‌کنند.
انتهای پیام/