به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از اصلی‌ترین عوامل موثر در نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ماه آینده آمریکا، میزان مشارکت رای‌دهندگان رنگین‌پوست آمریکایی است. بیش از سفیدپوستان، آن‌ها هستند که می‌توانند با میزان مشارکت خود تعیین کنند دونالد ترامپ جمهوری‌خواه در کاخ‌سفید ابقا شود یا جو بایدن دموکرات جای او را بگیرد.
بهعبارت ساده‌تر، اگر سیاه‌پوستان در انتخابات مشارکت کمتری داشته باشند، به‌طور حتم دونالد ترامپ پیروز انتخابات خواهد بود و اگر مشارکت جدی داشته باشند، رقیب دموکراتش. پیروزی ترامپ در سال ۲۰۱۶ بیش از هرچیز مرهون رای ندادن سیاه‌پوستان است.
در آن سال، میزان حضور رای‌دهندگان سیاه‌پوست پای صندوق‌های رای برای نخستین‌بار در ۲۰ سال گذشته کاهش یافت تا ترامپ ۳ ایالت مهم پنسیلوانیا، میشیگان و ویسکانسین را با ۴۶ الکترال تصاحب کرد و پیروز انتخابات شد.
رای این ۳ ایالت به یک جمهوری‌خواه درحالی بود که در چند انتخابات گذشته، آن‌ها همواره به دموکرات‌ها رای می‌دادند. با این حال سال ۲۰۱۶ تنها ۸ درصد سیاه‌پوستان به ترامپ رای دادند.
عملکرد ترامپ که منجر به تقویت افراط‌گرایان سفیدپوست در آمریکا شده است، انتخابات سال جاری را متفاوت از سال ۲۰۱۶ کرده و سیاه‌پوستان و سایر اقلیت‌های نژادی در آمریکا تلاش می‌کنند در انتخابات ۲۰۲۰ که به‌دلیل شیوع کرونا، شیوه رای‌دهی به‌مراتب آسان‌تر شده است، رای بدهند.
خوان ویلیامز دراین‌باره در نیویورک‌تایمز نوشته است: «شکست دادن ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ماه نوامبر در صدر فهرست انگیزه‌های سیاه‌پوستان برای رای دادن به جو بایدن قرار دارد.»
او این واکنش را ناشی از ترس خوانده؛ ترس از نژادپرستی، نژادپرستی‌ای که هر روز نمونه‌های آن در خیابان‌ها مشاهده می‌شود. نگرانی ترامپ از این وضعیت باعث‌شده او بیش از هرچیز به‌دنبال اعمال محدودیت‌های خاص با هدف کاهش مشارکت رنگین‌پوستان و اقلیت‌های نژادی در انتخابات پیش‌رو باشد.
بخشی از این محدودیت‌ها با کمک قانون اعمال می‌شود و بخشی دیگر توسط فرمانداران جمهوری‌خواه. به عنوان نمونه هفته دوم مهرماه، گرگ ابت، فرماندار جمهوری‌خواه تگزاس با ادعای جلوگیری از تحویل آرای غیرقانونی دستور داد در هر بخش (کانتی) این ایالت، تنها یک محل برای جمع‌آوری رای پستی از کسانی که می‌خواهند آن را شخصا تحویل دهند، وجود داشته باشد. این دستور باعث‌شده بخش‌ها در این ایالت اقدام به جمع‌آوری صندوق‌های اضافی کنند.
با وجود اینکه چند قرن پیش، لایحه‌ای در مجلس آمریکا به تصویب رسید که دولت و حکومت فدرالی اجازه غصب حق رای مردم را به‌دلیل نژاد، رنگ پوست یا اینکه در گذشته به‌عنوان برده مورد استثمار قرار گرفته‌اند، نداشت، اما تا سال ۱۹۶۵ سیاهان حق رای دادن در آمریکا را نداشتند.
در این سال آن‌ها با امضای لیندن جانسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا این اجازه را پیدا کردند، اما در سال ۲۰۱۳ دادگاهی در آمریکا با این ادعا که این قانون حاصل مقتضیات دهه ۶۰ میلادی بوده و دیگر کارآمدی لازم را ندارد، مفاد مهمی را از قانون حق رای سال ۱۹۶۵ بیرون کشید. چند روز پس از این تصمیم، ماموران جمهوری‌خواه در آمریکا به‌طور بی‌سابقه‌ای شروع به وضع قوانینی کردند که رای دادن را برای مردم سخت‌تر کند.
با این تصمیم و اقدام جمهوری‌خواهان، افرادی مانند آفریقایی-آمریکایی، لاتین‌تباران، فقرا، جوانان و سالمندان که به‌طور طبیعی در انتخابات در اکثر مواقع علیه جمهوری‌خواهان رای می‌دهند، با محدودیت‌هایی مواجه شدند. این روش با شعار محافظت از «تقلب در رای» محبوب بسیاری از ایالت‌ها شد.
در همان دوران قانونی رسمیت یافت که داشتن کارت شناسایی عکس‌دار برای تمامی رای‌دهندگان اجباری شد. این قانون سبب جلوگیری از رای دادن آمریکایی‌های غیرسفیدپوست و فقرا می‌شد. در انتخابات سال ۲۰۱۴، ۱۱ درصد از رای‌دهندگان واجد شرایط، کارت شناسایی عکس‌دار نداشتند و بیشتر این افراد نیز سیاه، لاتین‌تبار و فقیر بودند.
در حال حاضر نیز در ایالت تگزاس که رای‌گیری غیرحضوری محدود شده است، داشتن کارت شناسایی معتبر همچون گواهینامه رانندگی برای رای دادن الزامی شده تا هزاران لاتین‌تبار و سیاه‌پوست و اقشار فقیر از صندوق‌های رای دور نگه داشته شوند. جدا از این نحوه توزیع تعداد صندوق‌های رای در محله‌های سفیدپوستان با فاصله ۶دقیقه‌ای و در منطقه‌ای دیگر برای سیاه‌پوستان ۵ساعت است.
وبگاه خبری آمریکایی آکسیوس در گزارش‌هایی به بررسی وضعیت رای دادن اقلیت‌ها در انتخابات آمریکا پرداخته است. نویسندگان این وبگاه از زاویه‌ای متفاوت به بررسی این مساله پرداخته‌اند و با این پیش‌فرض که آمریکایی‌ها معتقدند همه شهروندان دسترسی به حق رای دارند، نوشت: «واقعیت این است که سیاست نژادی در آمریکا هنوز آرا را سرکوب می‌کند.»
سرکوب یا مهندسی رای
در آمریکا قوانین محدودکننده رای، نسبت به دوران تفکیک نژادی کمتر آشکار است، اما بسیاری از موانع -برخی پنهان و برخی آشکار- برای آمریکایی‌های رنگین‌پوست باقی‌مانده است. با این حال به‌دلیل تغییر شیوه رای‌گیری و الزام برخی ایالت‌ها به رای‌گیری پستی و همچنین آگاهی مردمی از تظاهرات ضدنژادپرستی تابستان سال جاری در آمریکا، برخی موانع رای دادن اقلیت‌ها در حال کاهش است. با این حال در ایالت‌هایی که قدرت دراختیار فرمانداران جمهوری‌خواه قرار دارد، مقامات تلاش می‌کنند رای‌گیری را محدود کنند.
سرکوب رای‌دهندگان در آمریکا از طریق روش‌هایی مانند بستن محل رای‌گیری، محدودیت‌های رای‌دهی پستی و الزامات بیش از حد سنگین شناسنامه رای‌دهنده به دست می‌آید.
در چندین ایالت -از تگزاس تا مونتانا- قضات قوانین محدودیت رای‌دهندگان را رد کردند. آن‌ها متوجه شدند این قوانین عمدا اسپانیایی‌تبارها، سیاه‌پوستان و بومیان آمریکا را هدف قرار داده‌اند. موانع تاریخی رای‌گیری یکی از دلایلی است که میزان مشارکت رای‌دهندگان میان آمریکایی‌های غیرسفیدپوست در طول تاریخ را بسیار کمتر از مردم سفیدپوست کرده است. با متنوع‌تر شدن جامعه آمریکا، اینکه چه کسی اکثریت را تشکیل می‌دهد و چه کسی قدرت سیاسی را کنترل می‌کند درحال تغییر است.
محدودیت برای رای
از نخستین رای‌گیری در آمریکا تا امروز، ایالات متحده به شهروندان حق رای داد، به‌شرطی که آن‌ها مردان سفیدپوست دارای املاک باشند. ۱۵۰ سال پس از اصلاحیه پانزدهم و ۵۵ سال پس از تصویب قانون حق رای (۱۹۶۵) هنوز افراد رنگین‌پوست با موانع سیستمی برای رای دادن روبه‌رو هستند.
در بررسی سال ۲۰۱۶ در ۳۸۱ شهر در جنوب مشخص شد که ۴۳ درصد از مکان‌های اخذ رای کاهش یافته است. ایالت‌ها هزاران مکان رای‌دهی را در سال ۲۰۱۶ تعطیل کردند که اکثریت آن‌ها در جوامع سیاه‌پوست یا اسپانیایی‌تبار بود. مرکز برنان گزارش داده است که برخی بومیان آمریکا در داکوتای جنوبی برای رای دادن باید ۱۵۰ مایل (۲۴۰ کیلومتر) را طی کنند.
در انتخابات ۳۶ ایالت از رای‌دهندگان درخواست می‌کنند که نوعی مدرک شناسایی معتبر برای رای دادن را همراه داشته باشند. در سال ۲۰۱۷ یک قاضی فدرال حکم داد که قانون شناسنامه برای داشتن رای‌دهندگان در تگزاس با هدف ایجاد تبعیض علیه رای‌دهندگان اسپانیایی‌تبار و سیاه‌پوست در این ایالت تصویب شده است.
هزینه‌های رای‌گیری نیز از دیگر موانع رای دادن مردم آمریکاست. در فلوریدا، رای‌دهندگان با اکثریت قاطع در سال ۲۰۱۸ تدابیری را برای بازگرداندن حق رای به زندانیانی که محکومیت خود را گذرانده‌اند، تصویب کردند. سپس قانونگذاران ایالتی قانونی را تصویب کردند که مجرمان مذکور ابتدا باید جریمه (به‌طور متوسط هزاردلاری) را پرداخت کنند.
موانع زبانی و برگه‌های رای گریزان از دیگر موارد سرکوب رای در آمریکاست. اگرچه نیاز به شناسنامه برای رای دادن لزوما تبعیض‌آمیز نیست، اما اجرای آن به‌طور نامتناسب بر رای‌دهندگان غیرسفیدپوست تاثیر می‌گذارد.
حق رای برای محکومان؟
بیش از پنج میلیون آمریکایی به‌دلیل سوءپیشینه قادر به رای دادن نیستند. به‌طور نامتناسبی اکثریت این افراد سیاه‌پوست هستند. مبارزه برای لغو قوانین مربوط به حق رای به علت ارتکاب جرم، درحال گسترش است و می‌تواند فضای سیاسی را کاملا تغییر دهد. با توجه به اعداد و ارقام، سیاه‌پوستانی که در سن رای دادن قرار دارند، تقریبا چهاربرابر سایر بزرگسالان آمریکایی حق رای خود را به‌دلیل محکومیت جرمی مربوط به گذشته از دست می‌دهند.
بیش از یک‌نفر از هر هفت‌بزرگسال سیاه‌پوست در آلاباما، فلوریدا، کنتاکی، می‌سی‌سی‌پی، تنسی، ویرجینیا و وایومینگ قادر به رای دادن نیستند. البته این را هم باید اضافه کرد که قوانین مربوط به حق رای براساس ایالت متفاوت است. ماین، ورمونت و واشنگتن دی‌سی به زندانیان اجازه رای دادن می‌دهند، حتی در زمان حبس. پس از سال ۲۰۱۶ افراد با سابقه محکومیت در ایالت‌های فلوریدا، کنتاکی و آیووا به‌طور دائم از حق رای محروم شدند.
این سه ایالت، حق رای را برای بسیاری از آن‌ها امکان‌پذیر کرده‌اند. ۱۰ ایالت و واشنگتن دی‌سی نیز حق رای را برای افراد زندانی سابق یا فعلی امکان‌پذیر کرده اند. به‌خصوص در ایالت بحرانی فلوریدا، اصلاحیه ۴ در سال ۲۰۱۸ تصویب شد و حق رای به بیش از یک میلیون فلوریدایی که سوءپیشینه داشتند، برگردانده شد.
با این حال قانونگذاران جمهوری‌خواه با تصویب لایحه‌ای که نیاز است محکومان برای رای دادن، ابتدا همه هزینه‌های مربوط به دادگاه و جریمه‌ها را پرداخت کنند، به این مصوبه واکنش نشان دادند. تصمیم دادگاه تجدیدنظر فدرال در ماه سپتامبر جریمه‌ها و هزینه‌های مورد نیاز را دست‌نخورده نگه داشت و درصد زیادی از زندانیان سابق دیگر واجد شرایط رای دادن در فلوریدا نبودند. یک مطالعه نشان داد که فقط ۴۵ هزار و ۳۰۰ مجرم برای رای دادن پس از اصلاحیه ۴ ثبت‌نام کرده‌اند.
بیشتر بخوانید
نگرانی‌های رای‌دهندگان رنگین‌پوست
گسترش ویروس کرونا، رفتار‌های نژادپرستانه پلیس و شبه‌نظامیان مسلح، به‌طرز عجیبی ذهن آمریکایی‌های رنگین‌پوست را نسبت به رای‌گیری حضوری در انتخابات ماه آینده میلادی به خود مشغول کرده است. این نگرانی‌ها در نظرسنجی موسسه ایپسوس (IPsos) برای آکسیوس، آمده است. براساس این نظرسنجی که در بازه ۸ تا ۱۵ اکتبر از جامعه آماری ۲ هزار و ۵۲ نفره افراد ۱۸ ساله و بالاتر انجام شد، ۸۲ درصد سفیدپوستان آمریکایی، ۷۴ درصد سیاه‌پوستان آمریکایی، ۶۶ درصد آمریکایی‌های آسیایی‌تبار و ۵۳ درصد آمریکایی اسپانیایی‌تبار گفته‌اند در انتخابات ماه آینده یا مطمئنا رای می‌دهند یا قبلا رای داده‌اند.
نکته قابل‌تامل در این نظرسنجی، نگرانی‌های رنگین‌پوستان است. ۳۲ درصد از پاسخ‌دهندگان سیاه‌پوست و ۳۰ درصد از اسپانیایی‌تبار‌های آمریکایی و آسیایی آمریکایی‌ها نگران خشونت فیزیکی یا اقدامات شبه‌نظامیان مسلح در محل رای‌گیری هستند. این میزان برای سفیدپوستان حدود ۲۰ درصد است.
یک‌سوم پاسخ‌دهندگان سیاه‌پوست، ۲۹ درصد آمریکایی‌های آسیایی‌تبار و ۲۴ درصد آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار نگران هستند دولت بتواند از رای دادن حضوری برای ارائه حکم یا دستگیری افراد استفاده کند. این آمار برای پاسخ‌دهندگان سفیدپوست تنها ۱۴ درصد است. ۲۹ درصد از سیاه‌پوستان آمریکایی‌تبار گفته‌اند درمورد سرکوب رای‌دهندگان در ایالت‌های خود «بسیار نگران» هستند. این میزان تقریبا دوبرابر سایر گروه‌های نژادی و قومی در آمریکاست. همچنین سیاه‌پوستان آمریکایی، بیشترین نگرانی را درمورد شمارش آرای خود دارند.
درباره ویروس کرونا نیز تفاوت زیادی در نحوه درک رای‌دهندگان وجود دارد. ۶۱ درصد از آمریکایی‌های آسیایی، ۵۹ درصد از سیاه‌پوستان و ۵۱ درصد از پاسخ‌دهندگان اسپانیایی‌تبار نگران ابتلا به ویروس کرونا درصورت رأی دادن حضوری هستند. این میزان برای سفیدپوستان ۳۹ درصد است. در این موارد البته بین سفیدپوستان دموکرات و جمهوری‌خواه اختلاف است. به احتمال زیاد دموکرات‌های سفید در بسیاری از موضوعات بررسی‌شده در نظرسنجی با مردم رنگین‌پوست هم‌نظر هستند. بین سهم دموکرات‌های سفیدپوست و جمهوری‌خواهان سفیدپوست که می‌گویند آن‌ها «بسیار» یا «تا حدودی» نگران سرکوب رای‌دهندگان در ایالت خود هستند، یک اختلاف ۲۰ درصدی وجود دارد.
این نظرسنجی به‌خوبی نشان‌دهنده تاثیرات پایدار سرکوب و سلب حق رای از رای‌دهندگان است. همین وضعیت به‌خوبی نشان می‌دهد چرا افراد رنگین‌پوست خواستار گسترش شیوه رای‌گیری غیرحضوری و پستی، ثبت‌نام برای رای‌دادن در همان روز و احیای حق رای هستند.
چرا مشارکت اقلیت‌ها مهم است
با وجود گذشت نیم‌قرن از امکان رای دادن رنگین‌پوستان در انتخابات آمریکا، موانع قانونی در کاهش مشارکت رای‌دهندگان رنگین‌پوست نقش داشته است. اگر افراد رنگین‌پوست به‌اندازه رای‌دهندگان سفیدپوست رای بدهند، نتیجه انتخابات و سیاست دولت می‌تواند به‌کلی تغییر کند. براساس تحقیقات مرکز پیو (Pew) در انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۸ به‌نسبت انتخابات میان‌دوره‌ای سال ۲۰۱۴، میزان افزایش مشارکت بین همه گروه‌های اصلی نژادی و قومی دورقمی شده بود.
در انتخابات ماه آینده آمریکا، برای نخستین‌بار در تاریخ است که لاتینتبارها با ۳۲ میلیون رای‌دهنده واجد شرایط، تبدیل به بزرگ‌ترین گروه اقلیت شده‌اند. در کنار این، جمعیت آمریکایی‌های آسیایی‌تبار که شرایط رای دادن در انتخابات آمریکا را دارند، در ۲۰ سال گذشته بیش از دوبرابر شده است. این مساله نشان می‌دهد شکاف نسبتا عمیقی بین مشارکت رای‌دهندگان سیاه و سفید در آمریکا درحال کاهش است.
یافته‌های یک گزارش نشان می‌دهد رای بومیان آمریکا می‌تواند آنقدر بزرگ باشد که نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری را در ایالاتی که رقابت در آن شدید است، تغییر دهد. آریزونا، میشیگان، مینه‌سوتا، نوادا، کارولینای‌شمالی و ویسکانسین ایالت‌هایی هستند که دونالد ترامپ و بایدن هر دو به‌دنبال تصاحب آرای آن هستند.
در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ که باراک اوباما در آن پیروز انتخابات شد، مشارکت رای‌دهندگان سیاه‌پوست به بیش از ۶۵ درصد رسید. بر اساس داده‌های سرشماری این دو انتخابات، تنها دفعاتی بود که رای‌دهندگان سیاه‌پوست با نرخ بالاتری از سفیدپوستان در آن شرکت کردند. براساس تحلیل آسوشیتدپرس، اگر مشارکت قابل‌توجه سیاه‌پوستان در این انتخابات نبود، این امکان وجود داشت که میت رامنی در سال ۲۰۰۸ اوباما را شکست بدهد.
براساس ارزیابی مرکز تحقیقات پیو، کمتر از نیمی از رای‌دهندگان لاتین واجد شرایط در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ رای خواهند داد. از انتخابات ۲۰۱۶، حداقل ۴ میلیون لاتین‌تبار به سن رای دادن رسیده‌اند. هرچند جوانان بسیار کمتر از بزرگسالان رای می‌دهند، اما با این حال لاتین‌تباران می‌توانند افزایش سن این نسل، قدرت خود را اثرگذارتر کنند. علاوه‌بر لاتینتبارها، بیش از ۱۱ میلیون آمریکایی آسیایی‌تبار هم می‌توانند در سال جاری رای دهند. طبق اعلام مرکز تحقیقات، این میزان نسبت به سال ۲۰۰۰، ۱۳۹ درصد افزایش پیدا کرده است.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/