انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
شنبه اول ماه ربيع است يا ٢٩ صفر ؟
به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، ساعت ۲۳:۰۱ امشب جمعه ۲۵ مهر، ماه در وضعیت ماه نو (New Moon) قرار می‌گیرد و به این ترتیب دوره هلالی ۲۹.۵۳ شبانه روزه اش به دور زمین را کامل می‌کند.
ماه نو به‌طور معمول در هر گردش هلالی کره ماه به دور زمین رخ می‌دهد و یکی از گام‌های ماه است و آن زمانی است که ماه در مسیر خود از مقارنه با خورشید (محاق) گذشته و پس از اولین یا دومین شب، غروب هنگام به شکل هلال نورانی باریکی از جانب مغرب با ارتفاع کمی خود را نمایش می‌دهد. ماه نو سرآغاز زمانبندی ماه‌های قمری است.
در لحظه محاق، ماه تقریبا هیچ هلالی ندارد و با گذشت زمان، به تدریج از خورشید دور می شود که هلال بسیار نازکی به وجود می آید. به ندرت در ماه نو، خورشید و ماه و زمین در یک خط قرار می گیرند، زیرا در اکثر اوقات ماه کمی بالاتر یا پایین تر از خورشید قرار می گیرد و پدیده خورشید گرفتگی رخ نمی دهد.
توجه به اینکه ماه‌های قمری براساس رویت ماه بوده و مراسم دینی مسلمانان هم بر پایه ماه‌های قمری انجام می‌گیرند رویت هلال ماه نو دارای اهمیت زیادی است. در وضعیت محاق٬ ماه بین زمین و خورشید، قرار داشته و تمام سطح ماه که رو به زمین است تاریک و تقریبا غیر قابل مشاهده است. در این حالت طبق تعریف علم ستاره شناسی (و نه تعریف شرعی)، اصطلاحا ماه نو متولد می‌شود و از این زمان به بعد، سن ماه را محاسبه می‌کنند. به این حالت مقارنه ماه و خورشید نیز گفته می‌شود، در زمان مقارنه اگر ماه بر روی یا در نزدیکی یکی از گره‌های مداری خود باشد، خورشید گرفتگی اتفاق می‌افتد.
پس از گذشت چند ساعت از مقارنه «قرار گیری ماه، زمین وخورشید در یک خط فرضی» که سن ماه نامیده می‌شود و با حداقل ۷ درجه جدایی زاویه‌ای ماه از خورشید «از دید یک ناظر روی سطح زمین» که حد دانژون نامیده می‌شود، اولین و نازکترین هلال تشکیل شده و کم کم قابل مشاهده خواهد بود.
فاصله زمانی بین دو ماه نو بطور متوسط حدود ۲۹.۵۳۰۵۸۹ روز خورشیدی متوسط بوده و یک ماه هلالی نام دارد. در مورد ماه این فاصله زمانی به دلیل اثرات گرانشی در هر قرن به اندازه دو میلیونیم روز افزایش پیدا می‌کند و فاصله زمانی بین هر دو ماه نو می‌تواند تا ۷ ساعت با مقدار متوسط آن اختلاف داشته باشد.
زیاد بودن ارتفاع ماه در هنگام غروب خورشید، زیاد بودن اختلاف سمت ماه و خورشید در هنگام غروب، زیاد بودن مدت زمان مکث، زیاد بودن سن ماه، زیاد بودن فاز هلال، زیاد بودن ضخامت میانی، مثبت بودن عرض دایره البروجی و در حضیض بودن ماه موجب آسان شدن رویت و بر عکس کم بودن ارتفاع ماه در زمان غروب خورشید، کم بودن اختلاف سمت ماه و خورشید، کم بودن سن هلال، کم بودن مدت زمان مکث، کم بودن فاز هلال، کم بودن ضخامت میانی، منفی بودن عرض دایره البروجی و در اوج بودن ماه موجب دشوار شدن استهلال می‌شود. در بعضی از هلال‌ها با وجود مناسب بودن اغلب پارامتر‌ها، کم بودن یک پارامتر می‌تواند استهلال را به سوی حالت بحرانی سوق دهد، علاوه بر این اثر کم بودن بعضی از پارامتر‌ها نیز در هلال‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد. بطور کلی هر هلالی شرایط خاص خودش را دارد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/