به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان، واقعه ۲۴ مهر مسجد جامع کرمان موجی دیگر برای پیروزی انقلاب بود که آتش انقلاب را در دیگر استان‌ها و شهر‌ها شعله ورتر کرد و این حادثه منجر به شهادت دو نفر و زخمی شدن تعدادی از مردم کرمان شد.
چنین روایت شده است: ابعاد حادثه هفدهم شهریور ۵۷ که می توان آن را یکی از حوادث مهم انقلاب و نقطه عطفی در نهضت حضرت امام (ره) دانست، (در این روز رژیم پهلوی در میدان ژاله تهران به سوی مردم تیراندازی کرد که در جریان آن، جمع کثیری مجروح و شهید شدند.) به‌گونه‌ای بود که بازتاب وسیعی در شهر‌های مختلف به دنبال داشت.
برای یادبود این شهدا مراسم ترحیم و سخنرانی در اغلب مساجد برگزار شد، همزمان با چهلم شهدای مذکور در کرمان هم با دعوت از سوی روحانیون شهر، مجلس یادبودی برای این شهدا در مسجد جامع برگزارشده بود.
ساعت هشت صبح روز ۲۴ مهرماه ۱۳۵۷ عده‌ای از اقشار مختلف مردم که ساواک در گزارش‌های خود تعداد آن‌ها را حدود ۵ هزار نفر اعلام کرده، در مسجد اجتماع کردند تا به سخنان یکی از روحانیون گوش فرا دهند.
در حین سخنرانی و سردادن شعار در حمایت از امام (ره)، به ناگاه جمعی از اوباش تحت حمایت رژیم پهلوی که در گزارش ساواک تعداد آن‌ها هزار نفر اعلام‌شده، با چماق و میله‌های آهنی و البته با حمایت مأموران شهربانی وارد مسجد شده و در حالی که شعار جاوید شاه سر می‌دادند به‌طرف مردم حمله‌ور شدند.
مهاجمین همچنین قبل از ورود به داخل مسجد، وسایل نقلیه موتوری را که در مقابل درب مسجد پارک شده بود، به آتش کشیدند.
واقعه جانسوز ۲۴ مهر سند محکمی است بر جنایات رژیم منحوس پهلوی و نمادی از حق‌طلبی و عدالت‌خواهی مردم ولایت مدار کرمان در مقابله با جنایات رژیم شاهنشاهی است که به عنوان یک نماد تاریخی در حافظه ملت ما ماندگارشد.
بیست و چهارم مهرماه در تاریخ مبارزات ملت مسلمان ایران برای به پیروزی رسیدن انقلاب اسلامی، مصادف با واقعه دلخراش به آتش کشیدن مسجد جامع کرمان از سوی مزدوران رژیم سفاک پهلوی است که این رخداد، تاثیر مستقیم و بارزی بر جریان مبارزات مردم کرمان و حتی استان‌های دیگر کشور داشت.
واقعه تلخ ۲۴ مهر و به آتش کشیدن مسجد جامع کرمان، چهره ننگین و پلید رژیم پهلوی را بر همه روشن کرده و به جریان انقلاب مردم در کشور سرعت بخشید.
هر چند هدف رژیم از ایجاد این بلوا، برهم زدن اجتماع بزرگ مردم مسلمان و ایجاد رعب و وحشت آن هم به اسم مردم بود؛ اما این حادثه موجب نفرت شدید مردم از رژیم شد و امام خمینی (ره) در پیامی، این اعمال را نتیجه حمله‌های جنون‌آمیز دانستند.
رژیم از اجرای توطئه وقیح و نفرت‌آور حمله به مسجد جامع و آتش‌سوزی مغازه‌ها و اموال مردم که منظوری جز افکندن رعب و وحشت در دل‌ها نداشت، بهره‌ای جز طوفانی از خشم و انزجار بر ضدخویش برنگرفت.
مردم کرمان از فردای حادثه، دست به افشای جنایات و فجایع عمال رژیم زدند و فریاد‌های اعتراضی خود را بیش از پیش بلند کرده و جنبش‌های مردمی شدت یافت، بسیاری از ادارات و سازمان‌ها که در اعتصاب به سر می‌بردند، همچنان تحصن و اعتصاب را ادامه دادند و برخی دیگر که هنوز به فعالیت ادامه می‌دادند، پس از این حادثه، بی‌تفاوتی را جایز ندانسته به جنبش اعتراضی مردم پیوستند.
در این ابراز انزجار، جملگی اقشار حضور داشتند و هر یک به نحوی وارد عمل شدند و در راس این جریان جامعه روحانیت کرمان به زعامت آیت‌الله صالحی قرار داشتند.
۴۲ سال از واقعه ۲۴ مهر سال ۵۷ در کرمان می‌گذرد و پس از گذشت سال‌ها از آن روز تلخ، مسجد تاریخی جامع کرمان این روز خون بار را فراموش نکرده است و مردمان کرمان و ایران تا همیشه تاریخ، نام و یاد دو شهید این حادثه شهید محمد باقدرت جوپاری و غلامرضا يزدان شناس را گرامی می دارند.
یادداشت از آذر عسکرپور
انتهای پیام/ م