انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
بسیار عالی بود اظهارات استاد حسنلو
بسیار عالی بود این مقاله وگفتگو درباره اربعین
بسیار عالی بود
حسنلو بیان میکند: پیاده روی برای زیارت در روایات آمده است و دارای ثواب اخروی و در ضمن عافیت و سلامت جسمانی یکی از فواید دیگر این رفتار معنوی بزرگ است.
او تصریح میکند: سنّت زیارت پیاده، از زمان ائمّه (ع) بوده و تاکنون نیز ادامه دارد و اجر بیشمارى براى آن نقل شده است، بویژه زیارت امام حسین (ع) در روایات (ع) نبوی برای زیارت حضرت جایگاه خاص وجود دارد، پس از پیامبر (ص) در روایات ائمه (ع) زیارت امام حسین (ع) دارای فضایل معنوی و همه جانبه بی شمار است؛ که یکی از این مصادیق زیارت زیارت اربعین است که برای این هم دلیل روائی از امام عسگری داریم که زیارت اربعین را یکی از علائم ایمان بر شمرده است.
مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه تأکید میکند:بنابراین برای پیاده روی و زیارت اربعین مبنای مشروع قوی وکافی داریم لذا پیاده روی برای زیارت امام حسین (ع) کاملا امری مشروع ویکی از محبوب‌ترین اعمال شمرده شده است که براکات و آثار معنوی بی شمار ومادی بی پایان هست؛ از جمله آثار آن که محسوس است شناساندن نهضت امام حسین (ع) برای جهانیان و فریاد ظلم ستیزی امام در مقابل ستمگران است که درس آموز است.
حسنلو اظهار میکند: انسان‌ها در اقصی نقاط عالم دنبال الگو برای حق طلبی و ظلم ستیزی هستند با آگاهی از نهضت عاشورا وشناخت شخصیت امام حسین نا خواسته با دل‌های خود به سوی امام حسین (ع) جذب می‌شوند.
او می‌افزاید: اجتماع عظیم اربعین وزیارت امام حسین (ع) یک نماد بزرگ و نشانه و راهنما و تابلو برای شناخت راه ستم گریزی و ظلم ستیزی و عدالت جویی برای همه بشریت است که افزون برآن مبنای قرانی متعدد نیز برای این حرکت با شکوه واجتماعی عظیم وجود دارد و آن تعظیم شعائر الهی است که از تقوای قلوب شمرده شده است.
مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه ادامه می‌دهد: در این دنیای غرق جهالت و نادانی ودنیای آکنده از فساد اجتماعات بزرگی برای انحرافات و خرافات تشکیل می‌شود؛ در مقابل این خود نمایی‌های شیطانی با نمایش‌های منحرف، باید شعائر الهی ومعنوی نیز شکل بگیرد وبرجسته دیده شود تا راه حق توسط باطل تاریک نگردد؛ در اجتماع اربعین امسال در فضای مجازی ونیایش همگانی که به سبب شرایط کرونا بوجود آمده باید برجسته شود و دنیا گیر باشد وصدای امام حسین (ع) به گوش همه جهانیان برسد تا مقدمه ظهور حق باشد.
حسنلو بیان می کند: اگر در این شرایط از اجتماع جسم‌ها و جماعت و وحدت و یکپارچگی جسمی عاشقان امام حسین علیه السلام محرومیم، اما اجتماع دل‌ها و وحدت جان‌های عاشق حسین با زیارت جمعی زیارت اربعین فراهم و میسر است.
او تصریح می‌کنند: باید همه امت‌های عاشق حسین به هرزبانی که سخن می‌گویند زیارت کنند نجات بخش بشریت امام حسین (ع) را و به فریاد رسی بخوانند مهدی امت‌ها را و تعجیل فرج را با جان ودل از خدا طلب کنند.
مدیر گروه تاریخ و سیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه تأکید میکند: فاضل دربندى درباره پیاده روی اربعین می‌نویسد، این پیاده بودن، یا به جهت فقیر بودن زائر است که نشان می دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبّت است، یا به جهت آنست که زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردى و خورشید سپهر عصمت و شهادت کوچک می شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار میکند و هر دو ارزشمند است.
حسنلو بیان می کند: در بین مردم عراق و شیعیان دیگر ممالک اسلامی این رسم وجود داشته است و همین سنت را در زمان شیخ انصاری (م ۱۲۸۱ ق) وجود داشت، حتی نقل شده است که او طبق نذری که داشته، با پای پیاده به زیارت امام علی‌بن موسی‌الرضا (ع) رفته‌اند و مرحوم آخوند خراسانی (از مراجع بزرگ تقلید حامی مشروطه) نیز به همراه اصحابشان با پای پیاده به زیارت کربلا مشرف می‌شدند.
بیشتربخوانید
سیره علما وحاکمان در اربعین
حسنلو بیان می کند: محدث نوری از احیاگران زیارت اربعین با پای پیاده بوده است؛ این عالم اولین بار در عید قربان به پیاده‌روی از نجف تا کربلا اقدام کرد که ۳ روز در راه بود و حدود ۳۰ نفر از دوستان و اطرافیانش وی را همراهی می‌کردند.
او افزود: «محدث نوری» از آن پس تصمیم گرفت، هر سال این کار را تکرار کند، او آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم أباعبدالله حسین (ع) رفت؛ مرحوم شیخ آقابزرگ تهرانی (از شاگردان محدث نوری) که از نزدیک شاهد تلاش استادش بوده، می‌نویسد: استاد ما به این شیوه خداپسندانه (پیاده‌روی) همت گماشت. در سال‌های بعد، رغبت مردم و صالحان به این موضوع بیشتر شد، به‌طوری که در برخی سال‌ها، تعداد چادر‌ها و خیمه‌های راهپیمایان، به ۳۰ عدد می‌رسید و هر چادر به ۲۰ تا ۳۰ نفر تعلق داشت و به این ترتیب، این سنت حسنه، دوباره مرسوم شد و رونق گرفت.
مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه ادامه می‌دهد: پیاده روی تا اندازه‌ای فرهنگ ورسم بوده است که درباره آداب زیارت اربعین علمای بزرگ شیعه نسک نامه و آداب زیارت نوشته اند علمایی، چون میرزا جواد آقا ملکی تبریزی یکی از مراجع عالیقدر که خود بار‌ها با پای پیاده از نجف، به کربلا، رفت؛ درباره مراقبه و بزرگداشت روز اربعین حسینی چنین می‌گوید: به هر روی بر مراقبه کننده لازم است که بیستم صفر (اربعین) را برای خود روز حزن و ماتم قرار داده بکوشد که امام شهید را در مزار حضرتش (ع) زیارت کند، هر چند تنها یک بار در تمام عمرش باشد.
حسنلو بیان می کند: در روز اربعین صد‌ها هزار زوّار به سوی حرم حسین (ع) می‌آیند که گاه تعداد آن‌ها به چند میلیون هم می‌رسد و عزاداران با حالتی از حزن و اندوه و با سر‌ها و پا‌های برهنه و لباس سیاه و علامت مصیبت زدگی گریه می‌کنند، بر سرو صورت می‌زنند و به رسول اکرم (ص) برای شهادت سبط اش امام حسین (ع) تسلیت می‌گویند. در جلو هر دسته پرچم‌های سیاه در حال حرکت است.
او تصریح میکند: آیت‌الله حاج آقا سید مصطفی خمینی نیز از عالمان و استادان نجف بود مرحوم حجت‌الاسلام سید تقی‌درچه‌ای در خاطره‌ای در رابطه با حاج مصطفی خمینی (ره) می‌فرماید: چندین‌بار همراه آیت‌الله حاج‌آقا مصطفی‌خمینی از نجف پیاده به سوی کربلا رفتیم حاج آقا مصطفی با پای برهنه و حتی بدون جوراب، حرکت می‌کرد و از هر کس مختصر صدایی داشت، می‌خواست اشعاری را در مقام و عظمت امام حسین (ع) بخواند و با شنیدن این اشعار، خودش طوری منقلب می‌شد که از شدت گریه، شانه‌هایش بالا و پایین می‌رفت، حاج آقا مصطفی خمینی همیشه دیوان شیخ محمدحسین غروی اصفهانی را همراه داشت و وقتی کنار دجله و فرات که نزدیک کربلا بود می‌رسیدیم، او به اسم کوچک مرا صدا می‌زد تا قسمتی از آن را بخوانم و به محض شروع، مثل کسی که بغضش بترکد، شروع به گریه می‌کرد.
مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه تاکید میکند: در طی چند کیلومتر من زمزمه می‌کردم و جمع دوستان به‌خصوص حاج‌آقا مصطفی گریه می‌کردند. ناگهان یکی از دوستان چشمش به گنبد مطهر حضرت امام‌حسین (ع) می‌افتاد و به دنبال آن، موج شوق و گریه در میان جمع بلند می‌شد.