لیلی عاج، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر درباره موضوع نمایش «کجایی ابراهیم» و اجرای آن به خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: نمایشنامه «کجایی ابراهیم» را پارسال نوشتم که اقتباس آزادی از کتاب دو جلدی «سلام بر ابراهیم» است. این نمایشنامه سال گذشته در اولین جشنواره نمایشنامه نویسی اقتباسی «گام دوم»، جایزه اول و بعد تندیس جشنواره را کسب کرد. در همان جشنواره دوستان «انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس» حضور داشتند و همانجا قرار بر این شد که نمایش را اجرا کنم. زیرا من اغلب نمایشنامه‌هایی که می‌نویسم را خودم کارگردانی می‌کنم.
عاج درباره جذابیت نمایش «کجایی ابراهیم» بیان کرد: برایم جذاب بود که اولین نفر خودم نمایش «کجایی ابراهیم» را اجرا کنم زیرا همه کار‌های قبلی من مضامین اجتماعی داشتند و برای من مسئله زیست مردم، خیلی مهم و تکرار شونده نمایشنامه‌هایم است؛ مثلاً موضوع نمایشنامه «قند خون» که سال گذشته در تئاتر شهر اجرا شد و در جشنواره «تئاتر فجر» روی صحنه رفت، بیکار شدن کارگران کارخانه قند ورامین بود. همچنین پارسال هم در بخش مسابقه «تئاتر فجر»، موضوع و معیشت کولبران را دستمایه نمایش قرار دادیم.
وی افزود: نمایش «کجایی ابراهیم» در واقع با یک کلمه و جمله مشترک بین من و منش شهید ابراهیم‌هادی شکل گرفت و توجه آن به حال و روز، معیشت و زندگی مردم است. در واقع چیزی که روی صحنه است، یک کارانتقادی است؛ مولفه‌های تکرار شونده و آشنای ژانر دفاع مقدس را دارد و گاه آنگونه تلاش شده که از بعضی نشانه‌ها آشنایی زدایی شود. برایم مهم بود که نمایش نسبتی با مشکلات امروز داشته باشد.
کارگردان نمایش «سالی که دوبار پاییز شد» درباره فرم اجرایی نمایش گفت: در شیوه اجرایی هم از رئالیسم صرف پرهیز شده و در واقع نمایش پیوندی بین گذشته حال و آینده برقرار می‌کند و صحنه یک صحنه رئالیستی کامل نیست. در واقع، همه اتفاقات گذشته، حال و آینده همزمان روی صحنه روایت می‌شود. داستان، آخرین لحظات سقوط کانال کمیل را روایت می‌کند و من تمام تلاشم را کردم تا چند جمله مهم از زندگی شهید هادی را هایلایت کنم، از جمله اینکه شهید هادی هرگز اهل دیده شدن بیش از اندازه نبود و بار‌ها دعا کرده بود که گمنام باشد، پیکرش بر نگردد و همین اتفاق هم افتاد.
وی درباره شخصیت پردازی در این اثر گتوضیح داد: برای من پرداختن به همه بچه‌های گردان کمیل در نمایش به یک اندازه مهم بود و نقش اصلی و فرعی نداریم. ابراهیم هادی همان اندازه مطرح می‌شود که سایر شهدای گردان کمیل مطرح می‌شوند، اما در عین حال محوریت شخصیتی ایشان حفظ شده و نمی‌توانم بگویم به کدام بخش از زندگی شهید هادی پرداختم. در واقع، به برش‌هایی از ویژگی‌های اخلاقی ایشان توجه شده و سعی کردم ویژگی‌های اخلاقی، حال و اعمال او را در لحظات پایانی که سقوط کانال کمیل بود، روایت کنم.
کارگردان نمایش «روزمرگی» ادامه داد: مهمتر از همه این است که اگر امروز که ما در آن نفس میکشیم، شهید «ابراهیم هادی» نفس می‌کشید، برای مردم چه کار میکرد و نسبت به شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این زمان چه واکنشی نشان می‌داد؟ این بزرگترین سوال نمایش است.
ناشناس و با تجربه بودن در کنار شباهت به شهید هادی، اولویت انتخاب بازیگر این نقش بود
عاج با تاکید بر اهمیت نقش بازیگر «شهید هادی » عنوان کرد : در حقیقت گروه بازیگران نمایش ابراهیم هادی، متشکل از کار کشته‌های تئاتر و جوان ترهاهستند. برای من خیلی مهم بود کسی که نقش شهید هادی را بازی می کند شناخته شده و در عین حال بی تجربه هم نباشد. از این جهت که دوست داشتم اسم شهید هادی جلوتر از اسم بازیگر حرکت کند. مثلا بگویند نقش شهید‌هادی را فلان بازیگر بازی کرد نه اینکه گفته شود فلان بازیگر معروف نقش شهید هادی را بازی کرده است. در اصل اول، اسم شهید‌هادی برده شود و بعد نام هنرپیشه؛
وی افزود: نقش شهید هادی را «یزدان دارابی» بازی می‌کند که از جوان های با استعداد تئاتر است و از لحاظ چهره، شباهت بسیاری به شهید هادی دارد. او خیلی برای این نقش زحمت کشید و در شب اجرای نمایش که خانواده شهید بزرگوار حضور داشتند آبرویمان را حفظ کرد. به لطف خداوند خانواده شهید هادی از نتیجه کار راضی بودند.
عاج یادآور شد: در این شرایط سخت که همه با کرونا و مسائل اقتصادی سر و کله میزنیم، دعا می کنم حالمان خوب باشد و امیدوارم در حد توان و لیاقت مان ادای دینی به شهید هادی و گردان شهدای کمیل کرده باشیم، باز هم امیدوارم مخاطب فرهیخته تئاتر ما را در سبد کالایی خود حمایت کند.
عکس‌ها توسط علی اصغر خوشکار گرفته شده است.
انتهای پیام /