به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان، «ایوند» یکی از روستاهای استان آذربایجان‌شرقی است که در دهستان رود قات بخش صوفیان شهرستان شبستر واقع شده است.
این روستا دارای مناطق بکر و بی‌نظیری است که هر بیننده‌ای را به شگفتی وا می‌دارد. چشمه‌های متعدد، رودهای جاری و سرسبزی وصف‌ناپذیر آن روح خسته هر انسانی را تسکین می‌دهد.
پای سفر می‌خواهد تا به این روستای با صفا رفت، برای رسیدن به اینجا کافی است، ۱۵ کیلومتر از تبریز را طی کرد تا به این تابلوی نقاشی طبیعی که به گفته اهالی منطقه قطعه‌ای از بهشت و معجزه مأنوس پروردگار است، رسید.
بعد از اتمام مسیر روستای «سریل» به دوراهی روستای «ایوند» خواهید رسید؛ می‌توان مسیر خاکی را انتخاب کرد و وارد روستا شد ولی اگر دلتان برای شنیدن صدای طبیعت تنگ شده است، بهتر است مسیر باغی را برای ورود به روستا انتخاب کنید.
در یکی از روزهای وسط هفته ماهِ آخر تابستان به طبیعت سفر کرده و مسیر دوم را برای ورود به روستا انتخاب می‌کنیم؛ سفر به کوچه‌باغی با صفا که رودخانه‌ای روان در آن جاری است.
اینجا ونیزی است که به قایق برای عبور مسیر نیاز ندارد و می‌توان با خودروی خود از این جاده آبی گذشت.
نوای زندگی اینجا جاری است، صدای آبی که هر کجا باشد خبر از طراوت و سرسبزی می‌دهد. اینجا طبیعت موسیقی خود را می‌نوازد.
روکش جاده‌ای این مسیر به جای آسفالت، آب است که در برخی جاها، مسیر بازتر و در برخی جاها نیز مسیر باریک‌تر شده و باید از میان انبوه درختان جنگلی عبور کرد.
برای لذت بردن از این طبیعت زیبا و منحصر به‌فرد فقط یک و نیم کیلومتر فرصت دارید تا به هیچ چیزی فکر نکرده و خود را دقایقی میهمان آرامش گمشده خود کرد.
بیشتر مسیر این جاده آبی یک‌طرفه است و اگر خودرویی از مقابل بیاید، باید یکی از خودروها عقب‌تر برود و یا دقایقی خودروی خود را اندکی به طرف جنگل بکشاند.
با اینکه وسط هفته است ولی تردد خودرو در هر دو مسیر خاکی و آبی وجود دارد و ابتدای مسیر نیز پُر از اقامتگاه‌های کنار رودخانه‌ای است که پذیرای گردشگران هستند.
میوه‌های درختان تو در توی این مسیر همانند زمردی درخشان جلوه‌گری می‌کنند و هر از گاهی می‌توان افتادن میوه‌ها داخل جاده آبی را دید.
اینجا پُر از سیب، گردو، زردآلو، گوجه‌سبز، شلیل و هلو است و اهالی منطقه به‌قدری مهربان و خوش برخورد هستند که گردشگران را با میوه‌های خوش‌طعم باغشان، میهمان می‌کنند.
این مسیر را می‌توان با پای پیاده و از کنار جنگل و یا داخل آب هم گذشت ولی برای این کار حتما باید کفش مناسبی داشت تا سنگ‌های داخل جاده آبی، پایتان را زخمی نکند.
اکثر اهالی روستا با اسب و الاغ از این مسیر عبور می‌کنند و کاری با رفت و آمد خودروها در جاده باریک آبی‌شان ندارند اما از اینکه برخی از گردشگران رعایت نکرده و چهره طبیعت بکر روستایشان را با زباله آرایش می‌کنند، گلایه دارند.
البته اهالی روستای «ایوند» گلایه بجایی داشتند زیرا می‌توان در میان این همه زیبایی خدادادی، شاهد زشتی عملکرد انسانی بود که کنار رودخانه و جنگل را مملو از پلاستیک‌های رنگارنگ و پوست میوه و ذغال کرده‌اند.
کمال بهروزی، دهیار روستای ایوند گفت: این یک جاده باغی است که در حدود یک و نیم کیلومتر به‌صورت آبی است.
او ادامه می‌دهد: منشأ اصلی این آب از هفت چشمه بالادستی تامین می‌شود که در روستای اَلینجه از توابع مرند قرار دارد.
دهیار روستای ایوند توضیح می‌دهد: آب این جاده به باغات در مسیر منتقل می‌شود و در فصل زمستان نیز به سد امند منتقل می‌شود.
او می‌افزاید: روستای ایوند دارای یک‌هزار و ۳۰۰ نفر و ۳۶۰ خانوار است که شغل ۹۰ درصد آنها کشاورزی است.
بهروزی بیان داشت: این روستا به‌طور متوسط در هفته پذیرای یک‌هزار تا یک‌هزار و ۵۰۰ گردشگر است.
آن‌طور که دهیار این روستا گفت، جاده ورودی روستا در نوع خود بی‌نظیر بوده و نمونه مشابهی از آن در کشور وجود ندارد.
انتهای پیام/م