سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

باشگاه خبرنگاران جوان خراسان رضوی گزارش می دهد؛

ظهر عاشورا تا قیامت غروب نمی کند

عاشورا روزی است که تاریخ برای قرن ها مبهوت و متحیر مانده است و انگار نوای هَل مِن ناصر یَنصُرُنی حسین بن علی(ع) تا قیام قیامت به گوش می رسد.

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، تقویم را ورق زدم به محرم رسیدم به یک باره غمی کهنه، اما قدیمی سر باز کرد و دوباره تازه شد صفحات تقویم با حاشیه‌های مشکی، شعری آشنا را زمزمه می‌کرد «بازاین چه شورش است که درخلق عالم است/ باز این چه عزا و چه نوحه چه ماتم است».
 
اما یک روز؛ روزی از این محرم را تاریخ ساعت‌ها مکث کرده است انگار، گویی هنوز بعد از گذشت بیش از ۱۳۰۰ سال ظهر عاشورا به پایان نرسیده و خیمه‌ها برپاست.

در دهمین روز از محرم چشم ها جور دیگری گریه می کند قلب ها جور دیگری از شدت غم فشرده می‌شود و اصلاً حسین(ع) جنس غمش فرق می کند گریه برای امام حسین (ع) سن و سال نمی شناسد قلبت که در سینه بتپد، محال است در این روز بی هوا برای او چشمانت بارانی نشود.


انگار محرم که می‌رسد همه نامحرم می شوند الّا حسین، عاشورا روزی بود که هنوز هم تاریخ مبهوت و شگفت زده است که چطور آن ساعت‌ها و دقایق را تاب آورد، اینطور بگویم عاشورا قیامتی بود که هر مرده‌ای را از شمیم عطر عشق زنده و هر زنده‌ای را از شوق دیدار یار می‌میراند.

عاشورا چه روزی بود؟

به راستی عاشورا چه روزی بود؛ نبرد کربلا جنگی بود که در دهم محرم ۶۱ هجری قمری اتفاق افتاد.

عاشورا، این نبرد نابرابر میان سپاه کم تعداد حسین بن علی (ع) و سپاه یزید در نزدیکی محلی به نام کربلا شکل گرفت. دلیل یزید بن معاویه برای جنگ، بیعت نکردن حسین بن علی (ع) با او بود، امام حسین (ع) نیز حکومت و زمامداری یزید بن معاویه را غیرشرعی و غیرقانونی می‌دانست که بر خلاف پیمان صلح امام حسن مجتبی (ع) و معاویة بن ابی‌سفیان به شکلی مورثی به یزید اول رسیده بود.

حسین بن علی (ع) روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با ۴ هزار نفر در کربلا اردو زد.
 

در روز هفتم محرم آب را بر امام حسین (ع) و همراهانش بستند و در نهم محرم، شمر با ۴ هزار نفر و نامه‌ای از طرف عبیدالله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر بن سعد دستور داده بود با حسین بن علی بجنگند و او را بکشد و اگر این کار از دست او برنمی‌آید، فرماندهی را به شمر واگذارد.
 

بیشتربخوانید

 
روز دهم محرم سپاهیان امام حسین (ع) و عمر سعد در مقابل هم قرار گرفتند. به روایت ابومخنف تعداد سپاه حسین ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده بود، اما در مقابل حضرت سپاه عمر بن سعد با حدود ۳۰ هزار نفر قرار داشت.

جنگ آغاز شد

جنگ آغاز شد و امام حسین (ع) و یارانش کشته شدند. پس از جان باختن حسین (ع)، سپاه عمر بن سعد سر ۷۲ تن از لشکریان حسین به علاوه سر علی‌اصغر فرزند شش ماهه که از شدّت تشنگی در حال مرگ بود و او را با تیری سه شعبه جدا کرده و بر بالای نیزه‌ها گذاشتند و بر اجساد کشتگان اسب تاختند.

خیمه‌ها تاراج و در نهایت آتش زده شد، ساربان شتر‌های کاروان حسین بن علی (ع) به نام بجدل بن سلیم برای به دست آوردن انگشتر حسین بن علی، انگشت او را برید تا انگشتر را به دست آورد و در نهایت سپاه عمر بن سعد اجساد کشتگان کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد پس از سه روز توسط قوم بنی‌اسد دفن شدند.

پس از رویداد کربلا تعدادی از زنان و کودکان وابسته به سپاه حسین بن علی (ع)، اسیر و زندانی شده و با گذراندن آن‌ها از بازار و مکان‌های شلوغ آن‌ها را مورد اهانت قرار دادند آنان را به شام محل زمامداری یزید بن معاویه فرستادند.
 

بیشتربخوانید

هر ساله شیعیان، علویان و شماری از اهل‌سنت و مذاهب دیگر ۱۰ روز نخست ماه محرم هر سال با برگزاری مراسم‌های سوگواری از عاشورا را زنده می‌کنند و این عزاداری‌ها با رسیدن روز دهم «عاشورا» به اوج خود می‌رسد.

نبرد کربلا یک واقعه تاریخی و اساسی در سنت و رسم شیعیان و تاریخ این مذهب محسوب می‌گردد. این درگیری هر ساله و به تناوب با برگزاری یادمان‌ها و عزاداری‌ها روایت و حکایت می‌شود. این رویداد از یک سو سبب تضعیف مشروعیت سیاسی حکومت بنی امیه شده است. به طوری که پس از آن قیام‌های فراوانی با شعار خون خواهی حسین بر ضد آن حکومت رخ داد و در نهایت منجر به سقوط آن شد.
 

چرا امام حسین (ع) به کربلا رفت؟


حجت الاسلام هادی صاحبقرانی مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان رضوی  می گوید: فلسفه قیام سیدالشهدا (ع) مبارزه با طاغوت و خط انحرافی بود که دشمنان اسلام آغاز کرده بودند تا اسلام ناب را نابود کنند، اما سید شهدا (ع) در جهت مبارزه با این خط و فرقه و بیداری مردم نسبت به این جریان مبارزه، قیام را شکل دادند.

او می افزاید: هدف امام حسین (ع) از ابتدا جنگ نبود بلکه طبق فرمایشات خودشان به اصلاح امت جدشان می‌اندیشیدند، زیرا این امت به سمت انحرافاتی رفته بود که اگر کسی مثل سیدالشهدا (ع) قیام نمی‌کرد مطمئناً هم اکنون چیزی به نام اسلام در بین جامعه انسانی و بشریت وجود نداشت لذا حضرت با علم به آنکه این مسیر، راه پر مخاطره‌ای است قیام خود را آغاز کردند و این موضوع که با خانواده خود پا به کربلا گذاشتند حاکی از آن است که با نیت جنگ به میدان نرفتند و هدف اصلی اصلاح امت بود.
 

مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان رضوی ادامه می دهد: وقتی امام حسین (ع) در موقعیتی مثل کربلا قرار گرفتند و دشمنان رو به روی حضرت قرار می‌گیرند طبیعتاً حسین بن علی (ع) در اصرار به حرکت اصلاحی خودشان تن به جنگ می‌دهند بنابر آن چیزی که خودشان به زبان می‌آورند «من را بین دو چیز قرار دادند پذیرفتن ذلت و شمشیر و من هیهات من الذله و ذلت از من حسینی که اسلام ناب را درک کرده ام دور است».

چگونه بعد از ماه محرم و صفر باز هم حسینی بمانیم؟

حجت الاسلام صاحبقرانی بیان می کند: ما برای آنکه ارادت قلبی مان به امام حسین(ع) را بعد از ماه محرم و صفر حفظ کنیم باید خط را حفظ کنیم یعنی آنچه که به عنوان خط سیدالشهدا (ع) وجود دارد مثل خونی جوشان در وجود همه ما حفظ شود.

او تصریح می کند: همه ما باید دائماً خود را در میدان مبارزه با طاغوت و شرک ببینیم دائماً باید این خطری که هرروز برای ما وجود دارد در چشم در پیش چشم خود ببینیم و با حفظ خط حسین بن علی (ع) به مبارزه با طاغوت زمان بپردازیم، چرا که این اتفاق وظیفه هر مومن به مسیر حسین بن علی (ع) و مومن به خدا است.

کدام اشک برای امام حسین(ع) شفاعت کننده روز قیامت است؟

مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان رضوی تاکید می کند: در بسیاری از از احادیث و روایات اینطور آمده است که؛ چشمی که برای امام حسین (ع) گریه کند در قیامت گریان نخواهد بود و ...، روایات مطلق است، اما یکسری شواهد و قرائن در سایر احادیث و بعضی از ادعیه نیز اشاره شده و آن این است که قطعاً آن چیزی ما را نجات خواهد داد که توام با معرفت و ندامت از عمق جان باشد.

حجت الاسلام صاحبقرانی اظهار می کند: آن قطره اشکی که بخاطر رقت قلب از چشم انسان جاری می‌شود خودش توفیق و تلنگری است برای نجات، یعنی این دل کماکان راهی برای برگشت از گناه و جایی برای توبه دارد و هنوز نگاه سیدالشهدا (ع) و حضرت زهرا و عنایت پروردگار شامل حال آن بنده می‌شود بنابراین ما باید این اشک‌ها را غنیمت بدانیم.
 

او می افزاید: انسان دائماً در حال خطاست و مرتباً توبه می‌کند و باز مجدداً مرتکب گناه می‌شود، اما باید اشک برای امام حسین(ع) آبی باشد بر روی آتش گناه، بنابراین معرفت ما توأم با اشک برای حضرت بسیار حائز اهمیت است و قطعاً این اشک باعث آمرزش و مغفرت ما خواهد شد.

مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان رضوی ادامه می دهد: اما این توجیه که اگر برای امام حسین (ع) گریه کنیم و مجدداً مرتکب گناه شویم گناه ما ثبت نخواهد شد، اشتباه است اشک برای حسین بن علی (ع) باید مانع گناه بعدی ما شود.

آیا تعداد عزاداران بر ثواب مجلس سید الشهدا تاثیری دارد؟

حجت الاسلام صاحبقرانی بیان می کند: تعداد عزاداران هیچ تاثیری در ثواب عزاداری نخواهد داشت چرا که ما نمونه‌های اینگونه عزاداری‌ها را در زمان اهل بیت (ع) داشته‌ایم در زمان‌هایی که اجازه عزاداری برای سیدالشهدا (ع) را نمی‌دادند و تحت یک قدرت ظالمانه از گریه برای امام حسین (ع) ممانعت می‌کردند.

او تصریح می کند: از همان روز‌های اول بعد از قیام کربلا عزاداری برای امام حسین(ع) و خاندانش قدغن شد، اما در زمان اسارت اهل بیت امام سجاد (ع) در قالب ادعیه عزاداری و اشک شان را ادامه می‌دادند به عبارت دیگر بحث پرداختن به واقعه عاشورا در خفا در همان زمان اهل بیت نیز وجود داشته است و این خاندان اصحاب خاصشان را در یک مکان جمع می‌کردند و با تعداد محدودی به عزاداری می‌پرداختند.
 

مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان رضوی تاکید می کند: البته در شرایط کنونی به هیچ عنوان این مشکلات وجود ندارد و تنها به دلیل شیوع ویروس کرونا محدودیت‌هایی برای عزاداران اعمال شده، اما در کل مراسماتی باشکوه و بزرگ با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی برگزار می‌شود و از شکوه و جلال عزاداری‌ها کم که نشده است هیچ، حتی با یک نگاه به فضای حسینی شهر می‌بینیم که خون جاری سیدالشهدا (ع) هر روز در رگ‌های مردم بیشتر می‌جوشد و هیچ‌مسئله‌ای باعث نمی‌شود از ثواب مراسمات کاسته شود.

به تو از دور سلام/کربلا را مجازی زیارت کنید

در شرایط کنونی به دلیل شیوع ویروس کرونا که امکان زیارت و حضور فیزیکی در کربلای معلی وجود ندارد با آداب زیارت امام حسین (ع) از راه دور  آشنا شویم.
 
برای زیارت و تشرف به کربلای معلی بر روی لینک http://shamsa.com/karbala-liveکلیک کنید.

از روایات فوق و نیز از آنچه در فصل زیارت امام حسین (ع) در روز عاشورا گذشت به دست می‌آید، که برای زیارت آن حضرت و عرض ادب به آستان مقدّسش از راه دور، آدابی وارد شده که در ذیل به آن اشاره می‌شود:

 آداب زیارت امام حسین (ع) از راه دور

۱ ـ در روایتی که از علقمه گذشت آمده است: عرض کردم؛فدایت شوم کسی که در شهری دور از کربلا زندگی می‌کند و امکان حضور در نزد قبر آن حضرت در چنین روزی (روز عاشورا) برایش وجود ندارد، چه ثوابی خواهد بود؟ فرمود:اگر چنین است به فضای باز برود و به سوی آن حضرت اشاره کند و بر قاتلین حضرتش نفرین فرستد و سپس دو رکعت نماز بجا آورد و زمانی را که برای این عمل انتخاب می‌کند اوایل روز، پیش از ظهر باشد، آنگاه برای امام حسین (ع) سوگواری کند و بر او بگرید و اهل خانه را نیز به عزاداری دعوت کند، و مجلس مصیبت و عزا برپا کند و وقتی (شیعیان آن حضرت) به هم می‌رسند تسلیت بگویند، اگر چنین کنند من ضمانت الهی می‌کنم که تمام آن ثواب‌ها (ثواب‌هایی که در صدر این روایت برای زیارت امام حسین (ع) در روز عاشورا از نزدیک بیان شده) برای او نوشته شود.

علقمه می‌گوید:عرض کردم چگونه وقتی به هم می‌رسند به یکدیگر تسلیت گویند؟ فرمود:می گویند: «عَظَّمَ اللهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلام، وَجَعَلَنا وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِیِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَیْهِمُ السَّلامُ» یعنی خداوند اجر ما را در مصیبت امام حسین (ع) فراوان دهد و ما وشما را توفیق جبران خون حضرتش به همراه ولیّش امام مهدی (عج) که از آل محمّد (ع) است، عطا فرماید.

۲ ـ در ادامه این حدیث آمده است: اگر بتوانی در این روز کسب و کار را تعطیل کنی بهتر است؛ زیرا که روز نحسی است که کسب مؤمن در آن روز به نتیجه نمی‌رسد و اگر به نتیجه برسد، خیر و برکت در آن نخواهد بود، و نیز در چنین روزی، کسی از شما چیزی را برای خانه اش ذخیره نکند که اگر چنین کند برای اهلش مبارک نخواهد بود. 

و در بعضی از روایات استحباب غسل کردن برای زیارت روز عاشورا نیز آمده است، و در سایر ایّام نیز همین اعمال را به قصد رجا به هنگام زیارت می‌توان بجا آورد.
 

متن کامل زیارت عاشورا

 
بسم الله الرحمن الرحیم
 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَهَ اللَّهِ و َابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده اش سلام بر تو اى فرزند امیر مؤ منان و فرزند آقاى اوصیاء

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان سلام بر تو اى که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین کسى و اى کشته اى که انتقام کشته گانت نگرفتى

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

سلام بر تو و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من برجایم و برجا است شب و روز

یا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَهُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ

اى ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام

و َجَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُکَ فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ

و گران و عظیم گشت مصیبت تو در آسمان‌ها بر همه اهل آسمان‌ها پس خدا لعنت کند مردمى را که ریختند شالوده ستم و بیدادگرى را بر شما خاندان

وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ و َاَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فی‌ها

و خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از آن مرتبه هائى که خداوند آن رتبه‌ها را به شما داده بود

و َلَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً قَتَلَتْکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ

و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنانکه تهیه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آن‌ها توانستند با شما بجنگند

بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیاَّئِهِم

بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى شما از ایشان و از پیروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان

یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَهِ

اى اباعبداللّه من تسلیمم و در صلحم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قیامت

وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَیَّهَ قاطِبَهً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَهَ

و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنى امیه را همگى و خدا لعنت کند فرزند مرجانه (ابن زیاد) را

وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّهً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ

خدا لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خدا لعنت کند مردمى را که اسب‌ها را زین کردند و دهنه زدند و به راه افتادند براى پیکار با تو

بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِکَ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَکَ

پدر و مادرم بفدایت که براستى بزرگ شد مصیبت تو بر من پس مى خواهم از آن خدائى که گرامى داشت مقام تو را

وَ اَکْرَمَنى بِکَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ و َآلِهِ

و گرامى داشت مرا بخاطر تو که روزیم گرداند خونخواهى تو را در رکاب آن امام یارى شده از خاندان محمد صلى اللّه علیه و آله

اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ

خدایا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند بوسیله حسین علیه السلام در دنیا و آخرت

یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ وَ اِلى امیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلى فاطِمَهَ وَ اِلَى الْحَسَنِ

اى اباعبداللّه من تقرب جویم به درگاه خدا و پیشگاه رسولش و امیرالمؤ منین و فاطمه و حسن

وَ اِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ وَ بِالْبَراَّئَهِ [مِمَّنْ قاتَلَکَ وَ نَصَبَ لَکَ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرائَهِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِعَلَیْکُمْوَ اَبْرَءُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ]مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِکَ وَ بَنى عَلَیْهِ بُنْیانَهُ وَ جَرى فى ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَیْکُمْ وَ على اَشْیاعِکُمْ

و شما بوسیله دوستى تو و بوسیله بیزارى از کسى که با تو مقاتله کرد و جنگ با تو را برپا آرد و به بیزارى جستن از آسى آه شالوده ستم و ظلم بر شما را ریختو بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى رسولش از کسى که پى ریزى کرد شالوده این کار را و پایه گذارى کرد بر آن بنیانش را و دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پیروان شما

بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَ مُوالاهِ وَلِیِّکُمْ

بیزارى جویم بدرگاه خدا و به پیشگاه شما از ایشان و تقرب جویم بسوى خدا سپس بشما بوسیله دوستیتان و دوستى دوستان شما

وَ بِالْبَرآئَهِ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ وَ النّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرآئَهِ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ

و به بیزارى از دشمنانتان و برپا کنندگان (و آتش افروزان) جنگ با شما و به بیزارى از یاران و پیروانشان

اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ وَ وَلِىُّ لِمَنْ والاکُمْ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداکُمْ

من در صلح و سازشم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با کسى که با شما در جنگ است و دوستم با کسى که شما را دوست دارد و دشمنم با کسى که شما را دشمن دارد

فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَهِ اَوْلِیاَّئِکُمْ وَ رَزَقَنِى الْبَراَّئَهَ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ

و درخواست کنم از خدائى که مرا گرامى داشت بوسیله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزیم کند بیزارى جستن از دشمنانتان را

اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ وَاَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ

به اینکه قرار دهد مرا با شما در دنیا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پیش شما گام راست و درستى (و ثبات قدمى) در دنیا و آخرت

وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ [بِالْحَقِّ]مِنْکُمْ

و از او خواهم که برساند مرا به مقام پسندیده شما در پیش خدا و روزیم کند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشکار گویاى [به حق]که از شما (خاندان) است

وَ اَسْئَلُ اللَّهَ بِحَقِّکُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَکُمْ عِنْدَهُ اَنْ یُعْطِیَنى بِمُصابى بِکُمْ اَفْضَلَ ما یُعْطى مُصاباً بِمُصیبَتِهِ مُصیبَهً ما اَعْظَمَه

و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى که شما نزد او دارید، که عطا کند به من بوسیله مصیبتى که از ناحیه شما به من رسیده بهترین پاداشى را که مى دهد به یک مصیبت زده از مصیبتى که دیده

وَ اَعْظَمَ رَزِیَّتَها فِى الاِْسْلامِ وَ فى جَمیعِ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْکَ صَلَواتٌ وَ رَحْمَهٌ وَ مَغْفِرَهٌ

براستى چه مصیبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمان‌ها و زمین خدایا چنانم کن در اینجا که ایستاده ام از کسانى باشم که برسد بدو از ناحیه تو درود و رحمت و آمرزشى

اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا قرار ده زندگیم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد

اَللّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّهَ وَ ابْنُ آکِلَهِ الَْآکبادِ اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ عَلى لِسانِکَ وَ لِسانِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ

خدایا این روز روزى است که مبارک و میمون دانستند آنرا بنى امیه و پسر آن زن جگرخوار (معاویه) آن ملعون پسر ملعون (آه لعن شده) بر زبان تو و زبان پیامبرت که درود خدا بر او و آلش باد

فى کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فیهِ نَبِیُّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ

در هر جا و هر مکانى که توقف کرد در آن مکان پیامبرت صلى اللّه علیه و آله

اَللّهُمَّ الْعَنْ اَباسُفْیانَ وَ مُعاوِیَهَ وَ یَزیدَ بْنَ مُعاوِیَهَ عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَهُ اَبَدَ الاْبِدینَ

خدایا لعنت کن ابوسفیان و معاویه و یزید بن معاویه را که لعنت بر ایشان باد از جانب تو براى همیشه

وَ هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ

و این روز روزى است که شادمان شدند به این روز دودمان زیاد و دودمان مروان بخاطر کشتنشان حضرت حسین صلوات اللّه علیه را

اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَ الْعَذابَ [الاَْلیمَ]اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ وَ فى مَوْقِفى هذا

خدایا پس چندین برابر کن بر آن‌ها لعنت خود و عذاب دردناک را خدایا من تقرب جویم بسوى تو در این روز و در این جائى که هستم

وَ اَیّامِ حَیاتى بِالْبَراَّئَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَهِ عَلَیْهِمْ وَ بِالْمُوالاتِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ اَلسَّلامُ

و در تمام دوران زندگیم به بیزارى جستن از این‌ها و لعنت فرستادن بر ایشان و بوسیله دوست داشتن پیامبرت و خاندان پیامبرت که بر او و بر ایشان سلام باد

پس مى گویى صد مرتبه:

اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ

خدایا لعنت کن نخستین ستمگرى را که بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرین کسى که او را در این زور و ستم پیروى کرد

اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَهَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شایَعَتْ وَ بایَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً

خدایا لعنت کن بر گروهى که پیکار کردند با حسین علیه السلام و همراهى کردند و پیمان بستند و از هم پیروى کردند براى کشتن آن حضرت خدایا لعنت کن همه آن‌ها را

پس مى گویى صد مرتبه:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً]ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت، بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین

پس مى گویى:

اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَ ابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَ الرّابِعَ

خدایا مخصوص گردان نخستین ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را

اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَهَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبى سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیمَهِ

خدایا لعنت کن یزید را در مرتبه پنجم و لعنت کن عبیداللّه پسر زیاد و پسر مرجانه را و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفیان و دودمان زیاد و دودمان مروان را تا روز قیامت

پس به سجده مى روى و مى گویى:

اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى

خدایا مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها، ستایش خداى را بر بزرگى مصیبتم

اَللّهُمَّ ارْزُقْنى شَفاعَهَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ

خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود (به صحراى قیامت) و ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسین (ع) و یاران حسین آنانکه بى دریغ دادند جان خود را در راه حسین (ع).
 
اما در نقطه پایان عاشورا باید بگویم عاشورا پایانی ندارد و این خون تا ابد می جوشد؛ حسین بن علی (ع) سیاستمداری نیست که، بخاطر شراب خواری و سگ بازی یزید، با او درگیری پیدا کرده باشد و این حادثه غم انگیز اتفاق افتاده باشد!
 
او وارث پرچم سرخی است که از آدم، همچنان دست به دست، بر سر انسانیت می گردد و اکنون بدست او رسیده است، این پرچم را دست به دست، به همه راهبران مردم و همه آزادگان عدالت خواه در تاریخ بشریت سپرده است و در آخرین لحظه پرچم را از دست بگذارد به همه نسل ها و در همه عصرهای فردا فریاد بر آورد که: " آیا کسی هست که مرا یاری کند؟".
 
 
این که حسین فریاد می‌زند پس از این که همه عزیزانش را در خون می‌بیند و جز دشمن و کینه توز و غارتگر در برابرش نمی‌بیند فریاد می‌زند که آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟ هل من ناصر ینصرونی؟ مگر نمی‌داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟
 
این سوال، سوال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست؛ و این سوال انتظار حسین را از عاشقان بیان می‌کند، و دعوت شهادت او را به همه کسانی که برای شهیدان حرمت و عظمت قائلند اعلام می‌نماید.
 
گزارشگر:فاطمه سلطانی
 
انتهای پیام//ف.س
برچسب ها: ماه محرم ، محرم99
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
ناشناس
۱۹:۱۴ ۰۹ شهريور ۱۳۹۹
اصلا حسین جنس غمش فرق می کند
ناشناس
۰۹:۰۸ ۰۹ شهريور ۱۳۹۹
یا حسین جان
فدای راه و مظلومیتت بشم...