نرگس صابری کارگردان و بازیگر تئاتر، در خصوص جدیدترین اثر هنری خود در گفت و گو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،گفت: با حضور ۸۰ بازیگر خانم نمایشی ویژه بانوان آماده اجرا داشتم، اما به دلیل شرایط قرنطینه اجرای آن میسر نشد. این نمایش قرار بود فروردین ۹۹ در اصفهان و تهران روی صحنه برود. همه بازیگران این نمایش سابقه تئاتر فیزیکال و پرفورمنس را دارند. همچنین چندین مربی پرفورمنس آرت در مقام طراح حرکت با گروه ما همکاری می کنند.
صابری در خصوص موضوع این نمایش بیان کرد: نمایش درباره روح یک زن بود که از عالم ذر به زمین می‌آید، ملت‌های مختلف را می‌بیند که با طراحی فرم‌های مدرن و حرکت‌های موزون نمایشی با شخصیت آدم‌ها آشنا می شود. این روح به کره خاکی سفر می‌کند و در آخر از این عالم خاکی نشانه‌های جنگ و... را می بیند.
صابری در خصوص اجرای نمایش خود گفت: با وجود شرایط فعلی هم نگران سلامت اعضای گروه و دهم نگران سلامت تماشاگران هستیم. فکر نمی‌کنم که نمایش صرفا برای تفریح باشد، ولی می‌دانم که می‌توان اجرای این نمایش را برای زمان دیگری در نظر گرفت. ما هزینه‌های بسیاری برای نمایش متحمل شدیم و اگر اقتصادی به داستان نگاه کنیم، ضربه‌ای جبران ناپذیر خوردیم، اما فعلا تمرین ها و اجرای آن را به دوران پساکرونایی موکول می کنیم.
او ادامه داد: من صاحب یک آموزشگاه هنری هستم و کنار آمدن با مشکلات مالی متعدد برای من ساده‌تر بود، زیرا در ایام قرنطینه آموزش‌های مجازی را داشتم. بازیگری حرفه‌ای است که احساس می‌شود باید حضوری و لحظه به لحظه با اساتید همراه بود. با این وجود ما توانستیم در آموزش‌های مجازی خوب عمل کنیم، ولی می دانم که اوضاع اقتصادی هنرمندان در این تعطیلی‌های پیاپی سینما و تئاتر اصلا خوب نیست.
صابری با اشاره به اینکه معتقد است همه نوع تئاتری باید داشته باشیم, گفت: گاهی برخی نمایش‌ها را به دلیل نداشتن دیالوگ یا گاهی نمایش‌های بدون حرکت , پرفورمنس‌ها و نمایش‌های تک پرسوناژ را جزو تئاتر دسته بندی نمی‌کنیم. در طول تاریخ همیشه در لحظه بروز یک مدل یا سبک و ساختار جدید یکسری با آن موافق و یکسری مخالف هستند. پیش از این‌ها ما فیلم تئاتر تماشا می‌کردیم، درست است که حس تماشای زنده تئاتر را ندارد، اما به نظرمن فیلم تئاتر و تئاتر آنلاین شیوه‌هایی است که باید در تئاتر باشد تا در شرایطی مثل الان چراغ تئاتر را روشن نگه دارد.
وی افزود:گویی چیزی که در اجتماع واجب نیست، تئاتر و سینما است. ما فراموش کردیم که اگر فیلم نبود در همان دوران قرنطینه دچار افسردگی و معضلات جدی روانی می‌شدیم. در بحران کرونا کار‌های کمی در سینما تولید شد، چطور می‌توان انتظار داشت که بعد از این بحران سینمای خوب و قوی داشته باشیم. در حالی که بسیاری از هنرمندان متضرر شدند. پیشنهاد من به همکاران و دوستان هنرمندم این است که با هنرمان درمانگر باشیم.
انتهای پیام/