سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

زندگی عجیب شهروند کرمانشاهی با خزندگان مرگبار/ مرد ضد زهر: مار ضامن وامم شد!

یک خانواده کرمانشاهی که با مار‌های سمی زندگی خوب‌و‌خوشی دارند ازحضور همیشگی مار‌ها در خانه و بازی با آن‌ها می‌گویند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، هرازگاهی خبری می‌خوانیم و می‌شنویم درباره زندگی مسالمت‌آمیز انسان‌ها با حیوانات خطرناک. به تازگی ویدئویی منتشر شده است از محیط بانی که سه پلنگ برای خوابیدن کنار او با هم رقابت می‌کنند. چهارسال پیش یک خانواده مقدونیه‌ای، عکس‌هایشان از رفاقت با گرگ‌ها را منتشر کردند. همه‌مان کلی نمونه‌های خارجی و داخلی دیگر سراغ داریم و «چطور ممکنه؟»، اولین سوالی است که همیشه در برخورد با چنین مواردی برای‌مان پیش می‌آید.

در این پرونده، سراغ خانواده‌ای رفته‌ایم که با مار‌های سمی، زندگی خوب و خوشی دارند. خانواده‌ای چهار نفره که چنان با مار‌ها اُنس گرفته‌اند که گویی سال‌هاست مار در خانه آن‌ها اجاره نشین است. آن‌ها مار‌هایی را در خانه نگهداری می‌کنند که بعضی‌هایشان ۵ سال است که در کنار خانواده مروتی، روزگار می‌گذرانند. خبر، البته تازه نیست و چندسال پیش درباره‌اش چیز‌هایی شنیدیم، ولی این اولین بار است که گفت‌وگوی مکتوب مفصلی درباره این خانواده ماردوست منتشر می‌شود. شاید جواب سوال «چطور ممکنه؟» را هم در پرونده امروز  و در گفتگو با اعضای خانواده مروتی پیدا کردیم.

زندگی با مارها، بازی با مرگ است

پدر خانواده از علاقه عجیب و غریب خودش و بقیه اعضای خانواده به خزنده‌های سمی و ماجرا‌هایی که برایشان افتاده، می‌گوید
خانواده مروتی ساکن روستای «فیروزه» از توابع شهرستان «روانسرِ» کرمانشاه هستند. آقای «خداداد» پدر خانواده است، ۴۱ ساله، گاودار و شیفته مارها. ایشان و دو فرزندش از تجربه زندگی با مار‌ها برای‌مان می‌گویند که در این پرونده خواهید خواند.

۱۰، ۱۲ تا مار در خانه داریم

از آقای مروتی می‌پرسم چطور جرئت می‌کنند مار به خانه شان راه بدهند و می‌گوید: «من و زن و بچه‌هایم استعداد خدادادی داریم که هیچ موجودی، درنده و خزنده و گزنده، آسیبی بهمان نمی‌رساند! حتی گرگ به ما حمله نمی‌کند. من خیلی عشق و علاقه به حیوان دارم، اندازه بچه‌هایم. تا الان هم کاری نکرده‌ام که خدا خوشش نیاید و این دوستی با حیوانات، موهبتی است که خدا به من داده است.

حالا ۱۰،۱۲ تا مار توی خانه داریم؛ نه که مال خودمان باشند، مهمان‌مان هستند. در منطقه ما، مار زیاد است. من شب‌ها می‌روم قرارگاه مارها. چندتاشان را می‌گیرم، می‌آورم خانه. چند روزی مهمان ما هستند و با هم بازی می‌کنیم. بعد هم برشان می‌گردانم به طبیعت. از بقیه حیوانات هم نمی‌ترسم، ولی به خانه نمی‌آورم‌شان، چون غذای مخصوص می‌خواهند و دین‌شان می‌ماند گردنم. مار، اما غذای خاصی نمی‌خواهد.

این‌جا موش زیاد است، برای‌شان موش می‌گیرم». می‌پرسم چطور فهمیدید با مار می‌شود رفاقت کرد، تعریف می‌کند: «بیست و دو، سه سال است که فهمیده‌ام هیچ جانوری به من حمله نمی‌کند. حتی سگ‌های وحشی وقتی به سمتم می‌آیند، رام می‌شوند و کاری به کارم ندارند. برای خودم هم عجیب است و همیشه از خودم می‌پرسم این چطور سهمی است که خدا به من داده. همه چیز از یک خواب، شروع شد. قبل از این ماجرا، خیلی از مار می‌ترسیدم».

از مهارتم برای نجات مردم استفاده می‌کنم

به هرحال، مار سمی و خطرناک است. می‌گویم تا حالا اتفاقی برای‌تان نیفتاده؟ جواب می‌دهد: «الحمدلله تا الان مار‌ها هیچ آسیبی بهمان نرسانده‌اند. البته خودمان می‌دانیم این کار، بازی با مرگ است. یک لحظه غفلت، یک عمر پشیمانی (مکث می‌کند). پشیمانی هم ندارد، نیش بزند دیگر همه چیز تمام است، اما نمی‌زند.

من، با مار‌ها خوش رفتاری می‌کنم. تا الان خیلی‌ها پیشنهاد خرید و فروش و زهرگیری بهم داده‌اند، ولی دوست ندارم از این کار‌ها بکنم. به من بگو یک میلیارد می‌دهم، یک مار برایم بگیر. اصلا این کار را نمی‌کنم. عشق و علاقه‌ام به مار‌ها قیمت ندارد. یک جفت مارِ قبرستان داشتم، از دیدن‌شان وحشت می‌کردی. تو یک قبر قدیمی دیدم‌شان.

آوردم خانه، یک جفت مهره برایم گذاشتند. از مهره مار، برای طلسم‌های مختلف استفاده می‌کنند، ولی من مهره‌ها را نگه نداشتم. بردم توی قبرستان دفن کردم که دست نااهل نیفتد». آقای مروتی می‌گوید از توانایی‌اش برای کمک به دیگران هم استفاده می‌کند: «تا حالا جان خیلی‌ها را نجات داده‌ام.

همین پریشب دو تا مار جعفری، رفته بود تو جالباسی خانه‌ای. دو و نیم شب بود که بهم زنگ زدند، مار‌ها را گرفتم و در طبیعت رها کردم. در منطقه خودمان، همه شماره من را دارند. زیاد پیش می‌آید که مار به خانه‌ها برود و همیشه به من زنگ می‌زنند تا جان‌شان را نجات دهم. من هم از این توانایی‌ام برای کمک به دیگران، دریغ نمی‌کنم».

مار، ضامن وامم شد

گرچه مارگیری خانواده مروتی برای اهالی روستا و آشنا‌های دور، مفید و جالب است، ولی حدس می‌زنم دوست و آشنا‌های نزدیک، خیلی از مار دوستی این خانواده استقبال نکنند.

آقای مروتی، حدسم را تأیید می‌کند: «اطرافیان می‌گویند از مارگیری دست بکش، چون دیده‌اند که خیلی قدیمی‌ها از نیش مار مردند و جان خودشان را از دست دادند. خودمان یک سال پیش گاوی داشتیم که مار نیشش زد. پنج دقیقه طول نکشید گاو بیچاره از پا درآمد و جلوی چشم‌مان هلاک شد. خلاصه که مردم، می‌ترسند. هیچ کس بدون هماهنگی خانه ما نمی‌آید. زنگ می‌زنند، قسم می‌دهند و خواهش می‌کنند که مار‌ها را جمع کن، می‌خواهیم بیاییم خانه‌تان. البته من هم گاهی شیطنت‌هایی می‌کنم که دیگران را می‌ترساند.

پنج، شش سال پیش می‌خواستم وامی بگیرم. هر روز می‌رفتم، اذیت می‌کردند و نمی‌دادند. فکری به سرم زد. گفتم این طوری فایده ندارد، باید یک کار اساسی بکنم. چند تا مار جعفری، از آن‌هایی که صدا دارند، گذاشتم توی شال لباسم. رفتم بانک، دوباره درخواست کردم و باز گفتند نمی‌شود. مار‌ها را رها کردم و به رئیس بانک گفتم اگر امروز این وام را به من ندهید، مار‌ها همین جا می‌مانند. دیگر خودتان می‌دانید! مبلغ وام، پنج میلیون تومان بود. قسمم داد که مار‌ها را ببر، پنج تومان را از جیب خودم بهت قرض می‌دهم. دیگر این که من اصلا کرایه ماشین نمی‌دهم. می‌گویند تو فقط مار بیرون نیاور، هرجا بخواهی می‌بریمت. تابلو شدم همه جا. ولی هیچ آسیبی به کسی نمی‌رسانم و گاهی فقط درحد شیطنت است».

سم مار روی خونم تأثیری ندارد

کنجکاوم بدانم در این مدت همزیستی با مارها، بررسی و تحقیقی روی این خانواده انجام شده است یا نه. آقای مروتی تعریف می‌کند: «یک بار از اخبار استان آمدند خانه‌مان. کارشناس آوردند که ببینند مار‌ها واقعا زهر دارند یا نه. بهشان ثابت شد که سمی‌اند. آزمایش هم داده‌ام.

خون ازم گرفتند، ریختند توی یک کاسه. زهر مار را هم گرفتند و ریختند روی خونم. دیدی خون مثل جگر می‌شود؟ مال من، نشد. یعنی لخته نشد. دیگر باور کردند». می‌پرسم بچه‌ها هم آزمایش دادند که می‌گوید نه. فکر می‌کنم شاید بستگان درجه یک آقای مروتی هم چنین خصوصیتی داشته باشند، البته مطمئن نیستم اسم دقیقش «خصوصیت» باشد.

توضیح می‌دهد: «به جز من در خانواده‌مان هیچ کس دیگری این توانایی را ندارد. پدرم را سه، چهار بار مار نیش زد و اصلا به خاطر مارگزیدگی فوت کرد. برادر ندارم. خواهرهایم هم از مار می‌ترسند». می‌پرسم نظر همسرتان چیست، می‌گوید: «علاقه‌ای به مار ندارد، ولی نمی‌ترسد. در این سال‌ها عادت کرده است دیگر».

از پشه می‌ترسم، اما از مار نه!

فرزند کوچک خانواده می‌گوید که من مار‌ها را دوست دارم، می‌بوسم‌شان، می‌اندازم‌شان دور گردنم.
هستی، ۱۵ ساله است. هنوز انتخاب رشته نکرده، دوست دارد تجربی بخواند و بعد هم پزشک یا پرستار شود. هستی، توی تیم پدرش است و ارتباطش با مار‌ها نه از سر عادت که از روی علاقه است.

پدرت برایم تعریف کرده که تو خیلی با مار‌ها رفیقی. درسته؟
من مار‌ها را دوست دارم. می‌بوسم‌شان، می‌اندازم‌شان دور گردنم. بعضی وقت‌ها هم مار‌ها را می‌برم بیرون که با دوست‌هایم بازی کنم، ولی آن‌ها می‌ترسند و فرار می‌کنند.

تا حالا شده دلت بخواهد ماری را به طبیعت برنگردانی و برای خودت نگه داری؟
آره. دیشب بابا یک مار آورد برایم، خیلی دوست داشتنی بود. دلم می‌خواست مال خودم باشد، ولی فرار کرد.

چطوری مطمئنی مار‌ها بهت آسیبی نمی‌رسانند؟
مار‌ها دوستم دارند. باهاشان حرف می‌زنم. برای‌شان اسم انتخاب می‌کنم، مثلا اسم یکی‌شان «نی نی» است.

اولین بار کی با یک مار روبه‌رو شدی؟
دو سالم بود. اخبار استان هم نشانم داد. کار‌های بابام را که تماشا می‌کنم، جرئت می‌گیرم.

از هیچ حیوانی نمی‌ترسی؟
چرا از موش و پشه می‌ترسم. بابا برای مار‌ها موش می‌گیرد. خالد نمی‌ترسد، ولی می‌گوید کثیف است. مار، کاری بهم ندارد.

عجیب نیست که از حیوانات بی خطرتر و کوچک‌تر از مار می‌ترسی؟
(با خنده) چرا! ولی خوب این طوری است دیگر.

تفریحت چیست؟
خانه را تمیز می‌کنم و با مار‌ها سرگرمم. تقریبا همه اوقات روزم، همین‌طور سپری می‌شود.

اولین بار در ۸ سالگی به مار دست زدم
فرزند بزرگ خانواده می‌گوید که آرزو به دل مانده یک بار پدرش به جای مار برایش اسباب‌بازی بخرد.
خالد، ۱۹ ساله است و پشت کنکوری. انسانی می‌خواند و دوست دارد دبیر شود. خالد مثل مادرش علاقه‌ای به مار‌ها ندارد، ولی چون از بچگی با آن‌ها بزرگ شده است، دلیلی برای ترسیدن و احتیاط کردن نمی‌بیند.

اولین بار چطور با مار مواجه شدی؟
یک روز با پدرم رفته بودیم کوه. سنگ بزرگی روی کوه منطقه‌مان هست که بهش می‌گویند «سنگ ماران»، چون کلی مار زیرش زندگی می‌کند. بابا گفت مار سیاه زیرسنگ را بردار. آن موقع هشت سالم بود و اولین باری بود که به مار دست می‌زدم. راستش علاقه‌ای به خزنده‌ها ندارم، ولی چون از سن کم با آن‌ها زندگی کرده‌ام، ترسی ندارم و بهشان عادت کرده‌ام.

دوستانت درباره عادت خانوادگی شما به معاشرت با مار‌ها چه نظری دارند؟
از دور من را می‌بینند، فرار می‌کنند (با خنده). بهم می‌گویند این کار را نکن، خطرناک است، ولی من یک گوشم در است و یکی، دروازه، چون می‌دانم که خطری برایم ندارند.


بیشتر بخوانید


تو هم مثل پدرت، به مارگیری مشهوری؟
بله، تا حالا جان چندین نفر را نجات داده‌ام. در محل‌مان من را می‌شناسند و اگر خطری باشد، خبرم می‌کنند. بعضی وقت‌ها هم شیطنت می‌کنم. مثلا معلمم را تهدید کردم که اگر نمره ندهد، مار می‌برم سر کلاس. البته هیچ وقت چنین کاری نمی‌کنم. طرف می‌ترسد قلبش می‌گیرد، دردسر درست می‌شود.

بیچاره دانش‌آموز‌های آینده‌ات!
آره، (با خنده) هر روز چند تا مار می‌گذارم لای کتاب‌ها و با خودم می‌برم مدرسه برای دانش‌آموز‌های حرف گوش نکن.

تفریح تو و بچه‌های هم سن و سالت در روستا چیست؟
بچه‌های این‌جا یا تراکتور دارند یا می‌روند پیش گاو و گوسفندها. این تفریح‌شان است. سرگرمی من هم مار است. توی خانه آزادند و باهاشان بازی می‌کنم.

پدرت هم گفت با مار‌ها بازی می‌کنید، ولی من نمی‌فهمم چطوری. مار، حیوان بامزه یا مثلا پشمالو و بازیگوشی که نیست. چطور می‌شود باهاش بازی کرد؟
والا آرزو به دلم ماند یک بار پدرم برایم اسباب بازی بخرد. توی خانه ما همیشه مار بوده و خب چیز دیگری برای سرگرمی نداشتیم.

از این سال‌های همسایگی با مارها، خاطره‌ای داری؟
سیزده به در پارسال، صبح رفتیم طبیعت و چند تا مار گرفتیم. مثل همیشه آوردیم‌شان خانه و یک کم بازی کردیم. بعد، مهمان آمد و فراموش کردیم مار‌ها را بگذاریم توی جعبه. شب، دور هم داشتیم شام می‌خوردیم. یکی از مهمان‌ها که خیلی چاق بود، سختش بود دو زانو بنشیند و پاهایش را گذاشته بود زیر سفره. ناگهان همسرش، چشمش افتاد به زیر سفره و فریاد زد: «وای مار». آن بیچاره هم به خاطر وزن زیادش نمی‌توانست از جایش بلند شود. شانس آوردیم که نیشش نزد.

نکته:

این پرونده، یک گزارش مستند است. قلم ما، در حکم دوربین فیلم‌برداری، یک زندگی عجیب را برای‌تان روایت می‌کند، بی‌سانسور و حذف و اضافه. پس همان‌طور که قرارداد فیلم‌های مستند را پذیرفته‌اید، این پرونده را هم با نگاه بی‌طرف بخوانید. ما در این گزارش، چیزی را رد، تأیید و توصیه نمی‌کنیم. لطفا شما هم مصاحبه شونده‌ها را الگو، نبینید و فقط به قصه جالب‌شان گوش کنید. اگر فرزند کم سن و سال‌تان این پرونده را خواند، برایش توضیح بدهید که حیوانات سمی و خطرناک، هنوز سمی و خطرناک‌اند!

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/

 

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۴۲
در انتظار بررسی: ۰
ناشناس
۲۲:۲۳ ۲۲ مرداد ۱۳۹۹
سلام بعد از یک سال خودرو ساینا را تحویل دادن قرار بود ۱۰۷۰۰ میلیون دیرگرد بدهند داخل سند نیر قید شده ولی خبری نیست چه باید کرد
مهدی محمودی زاده
۲۲:۵۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
تو محل ما هم یکی هست به اسم عباس مارو یه اتاق تو خونه داره پر ماره ...یبار همراهش رفتیم کوه یه مار 1 متری گرفت هر پنج تا ناخنشو دونه دونه میاورد جلو مار نیشش میزد بعد دوباره بعدی دستش پر خون شده بود بعد اونو همراش برد خونه ..اونم اینجا معروفه باور کنید من تا ندیدم باور نکردم
اکبری
۲۱:۰۴ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
سلام الهی شکر که به خاطر شجاعت تونستی وام بگیری وبه زخمی از زخم های زندگیت بزنی هزاران بارشکر
ناشناس
۲۰:۱۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
oh my god
ناشناس
۲۰:۰۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
عاقبت یک روز صبح خانواده اش خبر میدهند که مار نیشش زده یا خفه اش کرده.خدا عقل بده کدوم ادم عاقلی با مارها زندگی میکنه آخه
ناشناس
۲۰:۰۱ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
خدایی مار کجاش بامزست یا چطور میشه باهاش بازی کرد که این آقای مروتی به جای اسباب بازی برای بچه‌ هاش اینارو میگیره
عباس رفسنجانی
۱۹:۴۶ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
من کارم کشاورزی است کشاورزان میدانندزمان گندم دروکه هواگرم است ظهرزیردرخت خابم برددرحال خواب شکمم سنگین شدچشمم راواکردم یک مارجعفری روی شکمم خوابیده بودازترسم فقطگفتم بورو حیوان بدون توجورفت هنوز این جریان برام ترسناک است ولی تابه حیوان ازارنرسانی کاری ندارد
علی امینی
۱۹:۱۲ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
منم دوست دارم با حیوانات دیگه دوست باشم و تا حالا هیچ وقت عمدی اذیتشون نکردم فقط میترسم اونا اذیتم کنند هر چند یه سری انسان نما ها از مار بترن
سعید
۱۷:۵۱ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
مارها مغز کوچیکی دارند و دوستی و این چیزا را درک نمی کنند . تا وقتی خطر خاصی احساس نکنند نیش نمی زنند . ولی در عین حال ممکن است بدون دلیل خاصی احساس خطر کرده و تحریک شوند و نیش بزنند و نگهداری این موجود در خانه خطرناک و توجیه ناپذیر است .
سهیل
۱۵:۴۳ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
این مرده خودش ملکه مارهاس که کارش ندارن
حسین
۱۵:۰۲ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
انگار دکتر مهندس شده این چیزی نیس که بهش افتخار کنید.
ناشناس
۱۴:۳۱ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
عجب جای عجیبیه این کرمانشاه
حمید
۱۴:۰۴ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
اگر یک روز خدای نکرده مار یکی از فرزندانش را نیش بزند، و بچه اش جلوی چشمش پر پر شود، آنوقت می فهمد که بازی با مارها یعنی چه، و چه ظلمی در حق بچه اش کرده است و باعث جوانمرگ شدن بچه اش شده است. اینی هم که با افتخار می گوید مار را به بانک برده و باعث گرفتن وام شده است، این کار جرم بوده و قابل تعقیب، وآنوقت بچه اش درس نمی خواند و با تهدید مار می خواهد از معلم اش نمره بگیرد.
محمود
۱۴:۰۳ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
تا این ادم ها تو ایران هستن امریکا هیچ غلطی نمیکنه☺☺☺☺
ناشناس
۱۳:۵۹ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
راستی باکوید 19 هم بازی می کنند کرونا با انهاکاری نداره چطور ه از خونشان برای تولید واکس کرونا اسفاده شود yjc جان لطفا پیگیری کنید
ناشناس
۱۳:۳۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
دقیقا با مار چه بازی میشه کرد؟؟؟؟!!!!!
ناشناس
۱۵:۰۰ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
مار بازی
مرتضی
۰۰:۰۶ ۲۱ مرداد ۱۳۹۹
مار و پله
علي
۱۳:۲۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
فقط استفاده از مار براي دريافت وام خوب بود :))
بايد ما هم از اين ترفند استفاده كنيم شايد راحت تر بتونيم وام بگيريم :))
ناشناس
۲۲:۲۵ ۲۲ مرداد ۱۳۹۹
خدا به داد این مردم برسد
ناشناس
۱۳:۱۲ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
خدا به این خانواده ساده و پاک سلامتی بده
حسام
۱۲:۴۱ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
جالبه مگه میشه خونش با زهر لخته نشه !!!
ناشناس
۱۵:۳۳ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
دیوانه ترین ادم روی زمینه
خالد
۲۱:۴۰ ۲۲ مرداد ۱۳۹۹
زهر مار خون را لخته نمی کنه برعکس جلوی لختگی خون را می گیرد وباعث می شود از دهان ،بینی وزیر بغل وتمام قسمتهای داخلی انسان خونریزی کنه وازبین بره.
ناشناس
۱۲:۰۹ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
یکی نیست جمعش کنه این آبادی صاحب نداره با تهدید مردم به خواسته هاش میرسه
محمد
۱۵:۲۱ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
تو چکار مگه مزاحمت شده بنده خدا چندین ساله شغلشه
ناشناس
۱۹:۲۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
این وسط وکیل وسیع نمیخوان توکاریت نباشه
سید محمدامین
۱۲:۰۸ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
آفرین به کرد که غیرتش رو همه جا نشون میده من خودم کرد هستم ولی مار ببینم سکته میکنم اما خیلی ها هستن که واقعا نمی ترسن از مار اکثر کردها شجاع هستن نمونه اش شوهرم وپدرشوهرم از هیچی نمیترسن
ناشناس
۱۹:۲۹ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
سید محمد امین تو پدرشوهر و شوهر داری؟؟؟؟
Ali
۰۰:۱۶ ۲۱ مرداد ۱۳۹۹
داداش
احتیاط باید کرد
تعریف شجاع بودن که این نیس
ناشناس
۱۱:۴۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
ان شالله که هیچ وقت اون یه لحظه غفلت پیش نیاد براشون
ناشناس
۱۱:۲۹ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
درود بر مردم با غیرت کرمانشاه
بهجت
۱۱:۴۵ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
بیچاره مردم کرمانشاه، چرا هر چی خل و لایعقل است را کرمانشاهی حساب می کنید یارو دارد با ترساندن مردم ،رئیس بانک و تاکسی و..باج گیری می کند کجای این کار ابلهانه نشان از غیرت و مردانگی دارد.
رضا علی پور
۱۶:۲۲ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
واقعا مایوش کنندست ادم هایی مثل شما که هنوز بی احتیاطی و اشتباه یه نفر رو به حساب تمام قومش می گذارید
ناشناس
۱۱:۰۶ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
جل الخالق
ناشناس
۱۰:۲۹ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
خدا انشاالله به همه عقل بده
ناشناس
۲۰:۳۷ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
آمین
ناشناس
۱۰:۱۰ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
باید بچه ها را از او بگیرند.اصلا پدر عاقلی نیست.
ناشناس
۰۹:۵۳ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
کردها شیرن شیر
ناشناس
۱۱:۴۶ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
این کار نشانه دیوانگی است بیچاره شیر!
ناشناس
۰۸:۵۶ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
این جنگولک بازیها چیه؟
محمد
۱۵:۱۹ ۲۰ مرداد ۱۳۹۹
جراتش داری برو همین کار انجام بده حرف نزن