به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، بنا به روزشمار رسمی کشور، ۲۲ سالی می‌شود که هفدهم مرداد روز شهادت محمود صارمی به عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده است؛ همان حرفه‌ای که فعالانش شبانه روزی دغدغه کارشان را دارند، همان‌هایی که می‌بینند، می‌شنوند، روایت می‌کنند و مطالبه‌گرند تا اخبارشان به نفع مردم جامعه به ثمر بنشیند.
صحبت از شغلی است که ابزار کارش مقدس بوده و خدا در قرآن به آن قسم خورده است و به تقدس همان قلم از وقایعی روایت می‌کنیم که عایدی‌اش برای مردم باشد حتی اگر سر سخت‌ترین کارشکنی‌ها در مسیر وقایع نگاری رخ دهد؛ حال و هوای کار خبرنگاری در هر حوزه‌ای که باشی سختی‌های خودش را دارد و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
خبرنگاری حوزه آموزش و پرورش هم از این قاعده مستثنی نیست، شب باشد یا روز فرقی نمی‌کند، هرگاه که خبری می‌رسد باید تمام قد آماده باشی تا از اخبار و حواشی روایت کنی، پیک کاری ات از شهریور آغاز می‌شود و تا آن هنگامی که دانش آموزان را به کلاس درس راهی کنی همچنان در تب و تاب کسب خبر برای آماده سازی مدارس از سوی مسئولان می‌شوی و بعد از آن هم باید پیگیر باشی تا ببینی وعده‌های خوش رنگ و لعاب تا چه اندازه محقق شده است.
البته که از فراز و نشیب ثبت نام کردن دانش آموزان در مدارس هم نباید بگذری چه از کارشکنی‌های تکراری اخذ وجه، رعایت نشدن محدوده جغرافیایی و پر بودن مدرسه در دوران نام نویسی چه انتظاری که اطرافیانت نسبت به تو خبرنگار حوزه آموزش و پرورش دارند؛ از گوشه و کنار سفارش‌های به حق و گاهی هم کمتر در چارچوب ثبت نامی است که به سویت روانه می‌شود و گویی ستاد ثبت نام سیار می‌شوی.
حال بماند که باید در این اوضاع و احوال به مسئولان رو بیندازی که بعضی‌هایشان حتی برای مصاحبه و مطالبه سوالات و مشکلات مردمی هم پاسخت را نمی‌دهند یا آنقدر بدقولی می‌کنند که مصاحبه کردن یادت برود چه برسد به آنکه بخواهند در روند ثبت نام هم عنایتی داشته باشند.
البته که این‌ها فقط بخشی از روزگار خبرنگاری این حوزه عریض و طویل است، نباید از آن جبهه گیری‌هایی هم غافل شد که خدا نکند نقدی کرده باشی و به مذاق مسئول و گاهی جلوتر از آن روابط عمومی اش خوش نیامده باشد، آن زمان است که خلوت‌کده‌ای را به تلاطم انداختی و گویی می‌شوی جبهه باطل و در مقابلت حق قرار دارد؛ باید بجنگی تا حقانیت کارت را ثابت کنی هرچند که بدگویی کنند، حاشیه و شایعه درست کنند و گاه و بیگاه در لوای تعامل و تقابل سعی بر تخریب داشته باشند.
عجیب‌تر آن زمان‌هایی است که برای طرح و حتی رفع مطالبات مردمی روز و شب، در سرما و گرما و حتی این روز‌ها در اوج و طغیان بیماری کرونا پیگیر مصاحبه با مسئولی می‌شوی، اما حاضر نیستند از حاشیه امنی که برای خودشان درست کردند، بیرون بیایند.
البته که این فراز و فرود‌ها شاید تا حدی انرژی بگیرد، اما در واقع این واکنش‌ها را باید بگذاری به حساب آنکه نقطه درست را نشانه گرفته‌ای که صدای اعتراض کارشکنان بلند شده است هرچند نباید از آن نقدهایی هم که مسئولانش با آغوش باز مشکلات را پذیرفته اند غافل شد.
بیشتر بخوانید
در کنار این تلخی‌ها، شیرینی‌های خبررسانی این حوزه را هم نباید از یاد برد، روز‌هایی که از ورود شکوفه‌ها به مدرسه روایت می‌کنی، روز‌هایی که راوی خدمات و فداکاری‌های معلمان هستی و گاه آن خبر‌هایی که روشنگری خودت و همکارانت منشا خیر شده و بساط یک اشتباه جمع و جور می‌شود.
البته گاه خسته و ناامید می‌شوی از بس که کمبود‌ها و قانون شکنی‌ها را روایت کرده ای، اما کاری از پیش نبرده است، هنوز که هنوز است برخی معلمان به ویژه غیررسمی‌ها در گیر و دار حداقل حق و حقوقشان هستند، برخی دانش آموزان به دلیل دسترسی نداشتن به امکانات آموزشی بازمانده از تحصیل می‌شوند، کنکور و مافیای آن همچنان در میدان تعلیم و تربیت می‌تازند، امکانات آموزشی برخی مدارس کامل نیست، هنوز فضا‌ها و تجهیزات آموزشی مستهلک به چشم می‌خورد و ده‌ها و شاید هزاران معضل ریز و درشت که انگار پای ثابت مشکلات آموزش و پرورش شده اند.
بخش مهمی از مشکلات خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش نیز به نوع رفتار محافظه کارانه مسئولان و به ویژه معلمان برمی‌گردد، معلمانی که حتی از بیان مشکلات خود هم واهمه دارند؛ نمونه بارز این موضوع را می‌توان در ماجرای در‌های بسته مدارس به روی خبرنگاران دانست و اگر مدیر یا عوامل مدرسه متوجه شوند خبرنگار هستی قطعا در برابر حضورت برای تهیه گزارش مقاومت خواهند کرد از سوی دیگر برخی مسئولان تا زمانی که خبر برای آن‌ها مشکل ساز نشده است همراه هستند، اما کافی است خبر یا گزارش تهیه شده قدری برای آن‌ها چالش ساز شود آنجاست که تماس‌ها و تکذیب‌ها و سدهای ارتباطی آغاز خواهد شد.
این روایت‌ها گوشه‌ای از تلخی و شیرینی‌های حوزه‌ای است که شاید به چشم نمی‌آید، اما باید آنقدر بدوی و امید داشته باشی تا شاید مسئولی پاسخگوی تو و شاید بهتر بگوییم مردم باشد، از دعوت‌ها و مصاحبه‌های گزینشی هم که جز جدانشدنی کار رسانه‌ای هاست، بگذریم که جاده‌ای بی پایان است و فقط در حوزه‌های خبری مختلف شدت و ضعف دارد.
هرچند که معمولا مسئولان و روابط عمومی‌هایشان سعی دارند با عناوین مختلفی، چون رسانه همسوی دولت، روابط دوستی مسئول آموزش و پرورشی با مسئولان رسانه و گاه در توجیهاتی عجیب و غریب‌تر گرفتاری‌های کاری که گویی فقط هنگام تماس و تعامل با برخی رسانه‌ها به اوج خودش می‌رسد، را بهانه می‌کنند تا به هر طریق این واقعیت همیشگی را کتمان کنند البته که خط سیاسی رسانه هم در تعامل و پاسخگویی این مجموعه به زعم خودشان غیر سیاسی بی تاثیر نیست.
انتهای پیام/