یادداشتی به قلم یک خبرنگار

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان ، سال ها نوشتن در عرصه خبر هر فردی را تبدیل به  تحلیل گر می کند که با نگاهی متفاوت وقایع اطراف را می سنجد و سعی در انعکاس مناسب آنها دارد.

گرچه در سال های اخیر دیگر نمی توان مانند گذشته خوش خبر بود زیرا وقایع ناگوار یک به یک از کنار هم سر درآوردند.

در روزهایی که مشغول انعکاس خبرهای ناگوار بودیم از ترور ناجوانمردانه ی سردار عزیزمان به دست آمریکای جنایتکار تا گرفتاری وحشتناک ویروس کرونا.

هم پای مردم از گرانی ها گله کردیم از احتکار ، قاچاق سوخت ، دست درازی به بیت المال ، از آقا زاده ها با ثروت های باد آورده، از نبود ماسک از بی توجهی مردم به پروتکل های بهداشتی ، از گرانی مرغ ، تخم مرغ ، برنج و...

وهنوز هم در شرایطی به سرمی بریم که هر لحظه امکان آلوده شدن به ویروس کرونا را داریم در شرایطی که در وضعیت قرمز و هشدار قرار داریم برخی همچنان رعایت نمی کنند و باور ندارند تیم درمان دیگر نفس ندارد.

از هفدهم مرداد ماه نود و هشت تا کنون روزهای پر خبری را طی کرده ایم و بسیار متفاوت ، عید نوروزی غیر متعارف روبوسی و تبریکات در غل و زنجیر ، دوری مادر از فرزند و دوری فرزند از  پدر و مادر به دلیل نگرانی هر کدام برای سلامت دیگری.

از خبر بیماری دوستان و آشنایان تا تشییع غریبانه متوفیان در این روزهای سخت بیماری .

یک تشییع سخت دیگر هم داشتیم ، باید دل از فرزند این خاک و بوم می کندیم ،کسی که همه، فقط به خوبی از او یاد می کردند ، کسی که نگاهش مثل پدر بود ،داغ ها هنوز تازه است و سرد نشده ، هنوز یک دل سیر گریه نکرده ایم یعنی نگذاشتند دل ها آرام بگیرد، نگذاشتند.

هنوز هم همه شوکه هستیم شوک سردار ، شوک بیماری ، شوک گرانی ، مسکن ، خودرو ،بیکاری و...

روزهای متفاوت سال نود و نه می آیند می روند تیتر می زنیم مدرسه ها با رعایت پروتکل ، امتحان با پروتکل ، رستوران داری با پروتکل ، جشن عروسی نگیرید ساده باشد ، ماسک طلا برای چه؟ مگر کرونا فخر فروشی سرش می شود.

روزهای همدلی است باید هم دل هم باشیم مومنانه کمک بکنیم ، اینکه ماسک و ضد عفونی احتکار کنم ، گران بفروشم ، هست اما بگویم کم است و باز گران بفروشم ، خون اهدا نکنم خون بقیه را در شیشه کنم و پول روی پول بگذارم در بازار دلار و طلا سرمایه گذاری کنم، سهام در بورس بخرم و تجارت را بالا و پایین کنم .

می گویم ما از این آب و خاکیم مثل همیشه مانند همین روزهایی که می گذرانیم و با هم مهربانیم ،مهربانتر باشیم تا شاید باران رحمت و مغفرت الهی از رخسار شهرها و مردمان کشورها بشوید این غبار منحوس کرونا را ...

یادداشت از حمیده یزدی نژاد

انتهای پیام/ی