به گزارش حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، نشست «توسعه فرهنگ ایران و چین و شناخت آداب و رسوم چین پس از همه گیری کرونا» به صورت ویدئو کنفرانس و با همکاری مرکز مطالعات چین شناسی دانشگاه علامه طباطبایی با همکاری دانشگاه زبان و فرهنگ پکن و با همت رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران روز سه شنبه ۱۴ مرداد ماه در پکن برگزار شد.
از اساتید چینی پروفسور «سونگ زیان» عضو موسسه تاریخ جهان و آکادمی علوم اجتماعی چین، «لیو هوی» عضو مدرسه آسیایی و آفریقایی و عضو دانشگاه مطالعات بین الملل شانگهای و مدیر دانشکده فارسی این دانشگاه در این نشست حضور داشتند.
از سوی ایران هم «شهلا باقری» عضو هیات علمی علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی و «زهرا میرحسینی» عضو هیات علمی و مدیر گروه مطالعات زنان و خانواده دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی دانشگاه الزهرا (س) در این همایش سخنرانی کردند. در برگزاری این همایش رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اداره کل همکاری‌های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور همکاری داشتند.
«زهرا میرحسینی» عضو هیات علمی و مدیر گروه مطالعات زنان و خانواده دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی دانشگاه الزهرا (س) در این نشست با ارائه مقاله‌ای با عنوان «نقش زنان در توسعه ارتباطات فرهنگی با تاکید بر ایران و چین» گفت: حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی نه تنها مورد پذیرش جامعه است، بلکه جزء ضروریات زندگی اجتماعی در عصر حاضر نیز محسوب می‌شود، چرا که جامعه به توانمندی‌ها و حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی و بهره مندی از آن، ضمن اینکه اعتقاد و باور پیدا کرده، بدان نیازمند نیز است.
وی با اشاره به اینکه توسعه بدون مشارکت زنان امری غیرقابل تصور به نظر می‌رسد، گفت: توسعه روابط بین الملل هم از این قاعده مستثنی نیست به این علت که حضور زنان در عرصه روابط بین الملل نه تنها با هدف برقراری عدالت جنسیتی و مشارکت زنان در فعالیت‌های اجتماعی، بلکه به منظور فراهم آوردن بستر‌های لازم برای استفاده از ظرفیت‌های موجود در جامعه و بهره گیری از توان تمامی آحاد جامعه، از ملزومات توسعه انسانی است.
میر حسینی افزود: مطالعات نشان می‌دهد اگرچه در دهه‌های اخیر به نقش زنان در توسعه ارتباطات فرهنگی در سطح بین الملل توجه شده و نهاد‌ها و سازمان‌های مختلفی به این منظور تشکیل شده با این حال هنوز آن طور که شایسته است از ظرفیت و پتانسیل زنان در این حوزه استفاده نشده و آنها نقش قابل توجهی ایفا نمی‌کنند.
شهلا باقری عضو هیات علمی علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی هم در این نشست گفت: ایران و چین با سابقه تمدنی دیرین، اکنون و بیش از هر زمان دیگر به بصیرت افزایش ارتباطات اجتماعی و اقتصادی دوجانبه رسیده اند آنچه در این میان به عنوان موتور گسترش این ارتباطات، با هوشمندی برگزیده شده است گسترش «ارتباطات میان فرهنگی» مشترک است.
او با اشاره به اینکه فرهنگ و تعاملات فرهنگی مشترک، زمینه ساز و بستر سایر فعالیت‌های اجتماعی است، اظهار کرد: فرهنگ با اتکا به تمهید درک مشترک، اقناع ذهنی و بین الاذهانی، نقش مفروضات پایه در حل معادلات چند مجهولی را ایفا می کند.
باقری ادامه داد: شاید بتوان گفت که فرهنگ حداقل دو سویه عملکردی دارد از یک سو نقش فرهنگ در بستر سازی گسترش همه فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی محرز است واز سویی دیگر تولید معنا و حاکمیت معنا بر روابط انسانی و اجتماعی موحبات تبدیل یک رابطه اقتصادی محض به یک رابطه انسان ساز، جامعه ساز و تحول آفرین را باعث می‌شود.
عضو هیات علمی علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی افزود: ما اکنون باید بتوانیم با یکدیگر و در عرصه فرهنگ، «جاده فرهنگی ابریشم» را بیافرینیم زنان به مدد انگشتان ظریف و روح نکته سنج خود، قادر به چنین توانایی خواهند بود جاده فرهنگی ابریشم نه پارچه ابریشمی که افکار، باورها، نظام‌های معنایی ریشه دار را به معرض دید عموم و تبادل آراء قرار خواهد داد.
او تصریح کرد: فرهنگ سیال گون، مانند ابریشم لطیف و همچون زن، دقیق و ظریف است و عاملی هم سنخ خود را می‌طلبد؛ سازندگان این نقش، زنان و مادران هستند و فعال سازی این قابلیت محتاج تمهیدات راهبردی و اجرایی دو جانبه است.
«لیو هوی» عضو مدرسه آسیایی و آفریقایی و عضو دانشگاه مطالعات بین الملل شانگهای و مدیر دانشکده فارسی این دانشگاه هم گفت: ایرانشناسی در چین تاریخی صد ساله دارد، اما بیشترین پیشرفت در این زمینه در سال‌های بعد از ۱۹۷۹میلادی یعنی همزمان با اجرای «سیاست اصلاحات ودرِهای باز» در چین اتفاق افتاد.
او گفت: همگام با حضور چین در جامعه بین المللی، روابط سیاسی، اقتصادی و تجاری ایران و چین روز به روز نزدیک‌تر و گسترده‌تر شده و همکاری و تبادلات اندیشمندان دو کشور در زمینه علوم انسانی نیز به مرور زمان بیشتر و راحت‌تر شده است.
لیوهوی افزود: ایرانشناسی در چین با تمرکز در زمینه هایی مانند تاریخ، مذهب، مساله هسته ای، انرژی، پیشرفت اقتصادی، فرهنگ، روابط بین الملل وآموزش زبان فارسی وارد دوره پیشرفت همه جانبه شده است.
این استاد دانشگاه شانگهای اظهار کرد: در طول ۷۰ سال اخیر در تاریخ معاصر ایرانشناسی در چین، با وجود اینکه تحقیقات فراوانی در زمینه تاریخ و مذهب ایران انجام شده، اما تعداد تحقیقاتی که براساس متون فارسی انجام شده باشد، کماکان انگشت شمار است.
«سونگ زیان» عضو موسسه تاریخ جهان و آکادمی علوم اجتماعی چین هم در این نشست مجازی با ارائه مقاله در مورد «تاریخچه مبادلات پزشکی چین و ایران» اظهار کرد: با تحقیق و بررسی در مورد کتاب چینی «دستورالعمل‌های دارویی قوم هوی» می‌توان تاثیر خاص طب سنتی اسلامی بر طب سنتی چینی را مشاهده کرد.
او از بین رفتن نسخه‌های اصلی این اثر را یک ضرر جبران ناپذیر و بدشانسی بزرگی برای مطالعه طب چینی و ایرانی عنوان کرد و گفت: از فهرست نسخه‌های باقیمانده از کتاب ۳۶ جلدی «دستورالعمل‌های دارویی قوم هوی» می‌توان دریافت که محتوای نسخه‌های موجود در کتاب اصلی بسیار بیشتر از کتاب قانون ابن سینا بوده است بنابراین به عنوان شخصی که مشغول تحقیق، تفسیر و مرتب‌سازی متون پزشکی بوده است فکر می‌کنم دانشمندانی از کشور‌های چین و ایران، زیر پرچم راهبردی پروژه «یک کمربند یک جاده»برای سلامتی همه بشریت تمام تلاش و سعی خود را می‌کنند تا اسناد پزشکی باستانی بیشتری از هر دو کشور سازماندهی و منتشر شود.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/