رضا نقی زاده مشاور معاون پژوهش و فناوری وزارت علوم تحقیقات و فناوری و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره شاخص‌های ارتقاء رتبه اساتید در دانشگاه‌ها گفت: شاخص‌های ارتقاء اساتید دو اشکال دارد؛ نخست اینکه برخی از شاخص‌ها به خوبی دیده نشده و یا کم رنگ است؛ مثلا تاسیس شرکت‌های دانش بنیان توسط اساتید که شفاف نیست. در آئین نامه برخی مباحث، مبهم رها شده و بر عهده دانشگاه و هیئت امناء گذاشته شده است؛ ما بر این اعتقادیم که آئین نامه ابهامات را برطرف کرده و ارتقاء اساتید شفاف باشد.
او ادامه داد: نکته دوم که و مهم این است که آئین نامه ارتقاء اساتید نباید تک سناریویی باشد؛ هم اکنون آئین نامه ارتقاء اساتید تک سناریویی است. ما با دو مسئله مواجه هستیم؛ یکی اینکه حوزه‌های علمی دارای ویژگی‌های مختلف هستند و حوزه علوم انسانی با علوم پایه، پزشکی و ریاضی متفاوت است؛ مثلا استخراج مقاله ISI در علوم پایه که زبان جهانی دارد بسیار راحت‌تر از رشته‌های علوم انسانی است که به بستر طرح موضوع وابسته است.
نقی زاده افزود: در علوم انسانی وقتی از الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت صحبت می‌کنیم برای ایرانی‌ها جذاب است، ولی این مسئله شاید برای یک فرد خارجی جذاب نباشد. ولی در رشته‌ای در علوم پایه وقتی یک فورمولاسیون جدید ایجاد کنید برای ایرانی و خارجی مشابه است. پس در نتیجه برای حوزه‌های علوم مختلف باید آثار نمرات و نوع شاخص‌هایی که تعیین می‌شود متفاوت باشد.
مشاور معاون پژوهش و فناوری وزارت علوم تحقیقات و فناوری بیان کرد: بخش دوم توجه به توانمندی‌های افراد است که آئین نامه باید توان مدیریت را داشته باشد. اساتید دانشگاه توانمندی‌های متفاوتی دارند برخی پژوهشگران خوبی هستند ولی مدرس خوبی نیستند. گاهی مواقع با اساتیدی مواجه می‌شویم که در زمینه ارتباط دانشگاه با صنعت در حال کار هستند و نیاز‌های صنعت را رفع می‌کنند، ولی لزوما مقاله نویس خوبی نیستند، پس باید به هر سه نوع توانمندی استاد‌ها توجه کنیم و اجازه دهیم اساتید در هر کدام از این مهارت‌ها با توجه به ویژگی‌ها و توانمندی‌های خود پیشرفت کنند.
عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور در ادامه تصریح کرد: این وضعیت باعث می‌شود به عنوان مثال استادی که در تدریس مهارت دارد به خاطر آئین نامه ارتقاء او را به سمت نگارش مقاله سوق بدهیم و نتوانیم از توانمندی‌های ایشان به طور مناسب در حوزه تدریس بهره‌مند شویم؛ البته موافق هستم در هر کدام از بخش‌های آموزش و پژوهش و ارتباط با صنعت و کارآفرینی برای افراد حداقل‌هایی قائل شویم، ولی اجازه بدهیم هر استاد در مسیر توانمندی خودش رشد کند. یعنی اگر آموزش و یا پژوهش را خوب انجام می‌دهد بتواند با آن تا استاد تمامی برود، ولی حداقل‌هایی درباره سایر موقعیت‌های مورد نیاز شغلی نیز داشته باشد.
او با بیان اینکه همه برای اینکه استاد تمام شوند باید ۱۰ یا ۲۰ مقاله چاپ کنند، اظهار کرد: نوشتن تعدادی مقاله لزوما برای استاد تمامی، نهایتا به وضعیت فعلی ختم می‌شود که استاد به جای اینکه به سمت چیزی برود که در آن توانایی دارد به اجبار مقاله چاپ کند، مقاله‌هایی که عمدتا هم کاربردی نیستند.
نقی زاده ادامه داد: با توجه به موارد فوق، نیاز داریم که آئین نامه ارتقاء تک سناریویی نباشد و به شرایط متفاوت بتواند پاسخ مقتضی دهد.
مشاور معاون پژوهش و فناوری وزارت علوم تحقیقات و فناوری در مورد ویژگی‌های ارتقاء اساتید در پایان افزود: نظام ارتقاء اساتید در کشور‌ها و دانشگاه‌های مختلف دنیا متفاوت است و تا حد زیادی تابع شرایط آن کشور و مدل حکمرانی آموزش عالی است. در نتیجه بایستی تجربیات دنیا را استفاده کنیم، ولی مدل بومی خودمان را داشته باشیم.
بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/