انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
از یادآوری شهید بزرگوار تشکر می شود هرچند این معرفی شما ضعیف و ناکامل بود.
ان شا الله که ادامه دهنده راهشان باشیم، یاد و نام شون گرامی
به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، ۱ مرداد ۱۳۹۰ خبر شهادت داریوش رضایی نژاد نابغه رشته برق هسته‌ای اهالی ایران زمین را در بهتی عمیق فرو برد. رضایی نژاد به عنوان مسئول اجرایی طرح‌های تحقیقاتی فعالیت‌های خوبی از خود در کشور به یادگار گذاشته است.
داریوش رضایی نژاد در ۲۹ بهمن ماه سال ۱۳۵۵ در شهرستان آبدانان از استان ایلام متولد شد و در سال ۱۳۹۰ به شهادت رسید.
رضایی نژاد در دوران کودکی فن بیان قوی داشت و همیشه در مدرسه همچون یک نابغه فعالیت می‌کرد. معلمان از او رضایت کامل داشتند و با بهترین معدل دوران دبیرستان را به پایان رسانده و به دانشگاه راه یافت.
او در تیر سال ۱۳۷۳ دیپلم ریاضی را کسب کرد و از مهرماه همان سال در رشته مهندسی برق با گرایش قدرت و در دوره کارشناسی در دانشگاه صنعتی مالک اشتر در شهر اصفهان قبول شد و برای تحصیل در آنجا خود را آماده کرد.
رضایی نژاد پس از اتمام تحصیل خود در مراکز مهم تحقیقاتی و علمی کشور با عنوان «پژوهشگر یا محقق» فعالیت خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۷۸ در مقطع کارشناسی ارشد در رشته مهندسی برق با همان گرایش قدرت مجدد به دانشگاه رفت.
او بعد از پذیرفته شدن در مقطع دکتری در دانشگاه امیر کبیر سال ۹۰ در مرداد ماه همان سال ترور شد و از خود یک دختر با نام «آرمیتا» به یادگار گذاشت.
رضایی نژاد طی چند سال گذشته در کنار فعالیت‌های پژوهشی در دانشگاه‌های خواجه نصیر الدین طوسی، شهید بهشتی، تهران و مالک اشتر مسئولیت اجرای طرح‌های تحقیقاتی را بر عهده داشت.
این شهید هسته‌ای در تاریخ یک مرداد ماه سال ۱۳۹۰ زمانی که با همسر و فرزندش در مقابل خانه خود سوار بر ماشین شخصی اش بود با اصابت یک گلوله به گردن و یک گلوله دیگر به دست در سن ۳۵ سالگی به شهادت رسید، البته ۶ گلوله به سمت او شلیک شده بود، اما تنها ۲ گلوله به بدن او اصابت کرد.
رضایی نژاد در کنار فراگیری علم و دانش در رشته خود توانست تجربه زیادی در استفاده از علم رایانه و کامپیوتر کسب کند و بعد از گذراندن ۷ ترم به عنوان دانشجوی برتر دانشگاه فارغ التحصیل شود. در زمان فعالیت خود در جامعه توانایی زیادی نشان داد و از تمام تلاش و استعدادش در مسیر خدمت به کشور ذره‌ای دریغ نکرد و توانست به موفقیت‌های قابل قبولی دست پیدا کند.
این شهید هسته‌ای در طول زندگی به نوشتن چند مقاله در حوزه تخصصی اقدام کرد و به اجرا و رهبری طرح‌های تحقیقاتی پرداخت. در همین راستا جهت ادامه تحصیل به کشور‌های اروپایی دعوت شد، اما به علت عرق و تعصب خود به وطن تنها کشور ایران را برای خدمت رسانی انتخاب کرد و توانست به موفقیت‌های بسیار بزرگی دست پیدا کند.
شهره پیرانی همسر شهید رضایی نژاد در تاریخ ۶ بهمن‌ماه سال ۱۳۵۸ در شهرستان آبدانان (واقع در استان ایلام) متولد شد و دکترای علوم سیاسی دارد. در سال ۱۳۷۶ وارد دانشگاه تهران شد.
پیرانی درباره حادثه ترور شهید رضایی نژاد اظهار کرد: ۹ سال از این ماجرا می‌گذرد، من و دخترم آرمیتا در صحنه شهادت بودیم و این اتفاق دقیقا بعد از خروج ما از مهد کودک رخ داد.
او افزود: در تاریخ یک مرداد ماه سال ۹۰ به همسر بنده ۶ گلوله شلیک شد که بعد از مشاهده این اتفاق از ماشین پیاده شدم و دنبال ضارب دویدم که ۲ گلوله هم به سمت من شلیک شد و یکی از آنها به پهلوی چپم برخورد کرد.
پیرانی با اشاره به زندگی شهید رضایی نژاد اظهار کرد: شهید داریوش رضایی نژاد متولد بهمن ۵۵ در شهر آبدانان ایلام به دنیا آمد و تا دو سالگی در میان عشایر زندگی کرد، پیش از رفتن به مدرسه خواندن و نوشتن فراگرفته بود و ۲ سال را به صورت جهشی درس می‌خواند تا در سن ۱۶ سالگی وارد دانشگاه شد. او به علت سن کمی که داشت باید هنگام ورود به دانشگاه، کارت دانشجویی خود را به مسئول حراست نشان می‌داد.
او گفت: هدف و پشتکاری که شهید رضایی نژاد داشت او را از نمی‌توانم و نمی‌شود باز می‌داشت.
پیرانی درباره آشنایی با این شهید و ازدواج با او تصریح کرد: بنده با شهید رضایی نژاد همشهری بودم و در دانشگاه تهران تحصیل می‌کردم به علت انجام دادن تعدادی کار فرهنگی برای شهرمان با همسرم در یک گروه بودم و به صورت کاملا سنتی ازدواج کردیم.
همسر شهید رضایی نژاد اظهار کرد: داریوش، انسان شناخته شده‌ای در آبدانان یعنی محل زندگی ما بود و به علت تحصیلاتش شاخص شده بود. شناخت بنده از داریوش به این صورت بود که از نظر تحصیلی بسیار موفق است و اولویت پدرم هم برای ازدواج این بود که حتما انسان باهوشی باشد، نظرم برای ازدواج با این فرد متمایل به منفی بود؛ چرا که فکر می‌کردم خودشیفته و از خود متشکر است.
او درباره ویژگی‌های همسرش گفت: تسلط بر نفس یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های شهید بود که بعد از گذشت زمان متوجه این نکته شده بودم، در واقع مسئولیت پذیری و تعهد داریوش هم بسیار حائز اهمیت بود، اما این ویژگی او بسیار مهم و مورد توجه قرار گرفته بود.
از فعالیت‌های شهید رضایی‌نژاد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱: نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرایی و همکاری با سازمان انرژی هسته‌ای بهمن‌ماه ۸۳ تا زمان شهادت بود.
۲: به عنوان عضو انجمن هسته‌ای ایران از بهمن ماه ۱۳۸۳ تا بهمن‌ماه ۱۳۸۵ فعالیت داشت.
۳: به عنوان «مدیر گروه کاربرد پرتو‌ها» از مهرماه سال ۱۳۸۴ تا زمان شهادت فعالیت داشت.
۴: عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه از مردادماه سال ۸۵ تا مهرماه سال ۸۶ بود.
۵: در شورای فناوری دانشگاه از آذرماه سال ۱۳۸۱ تا مهرماه سال ۱۳۸۶ فعالیت کرد.
۶: همچنین عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیئت ممیزه از بهمن‌ماه سال ۱۳۸۶ تا زمان شهادت بود.
۷: مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی از خردادماه ۱۳۸۳ تا زمان شهادت، برگزار کننده چهار کمیته علمی و کارگاه آموزشی از ۱۳۸۵ تا زمان شهادت بود.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/