به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، فرزاد موتمن کارگردان در صفحه شخصی خود نوشت:اکران مجدد فیلمهـا در سینماهـا طى دو هـفته اخیر واضح‌تر از هـر زمان دیگرى نشان داد که در کشور ما فیلمهـا بر اساس ارزش هـاى تجارى، نمى فروشند، آنهـا توسط یک قیچى، متشکل از برخى تهـیه کنندگان، دفاتر پخش و سینما داران در یک لبه و بروکراسى دولتى سینما در لبه دیگر و در هـماهـنگى با یکدیگر، «بفروش»، یا «نفروش» می شوند.
سالهـاست که وضع بر این منوال است؛ گروهـى با تکیه بر ثروتى که در سینما به دست نیاورده اند (اغلب کارشان چیز دیگریست) لابى هـائى به دست آورده اند و گروه دیگر با تکیه بر حق امضایی که منصب دولتى نصیبشان ساخته، سینما را مصادره و آن را به دو گونه «طنز» و «اجتماعى» تقسیم کرده اند (گونه هـاى واقعى را اصلاً نمیشناسند) و هـر دو دسته، فیلمهـایشان را با دامن زدن به جریانى انحصار طلب در نحوه تقسیم سینماهـا، مى فروشانند و باقى سینما را نابود می کنند اما این بار زورشان به اپیدمى نرسید.
بروکراسى اکران حتى آنقدر باهـوش نبود که بفهـمد چرا در آنسوى دنیا، نولان فیلم جدیدش را اکران نمی کند یا اکران آخرین فیلم جیمزباند به تعویق می افتد، آنهـا دو فیلمى که هـر دو قرار بود که پرفروش‌ترین فیلمهـاى سال جارى باشند را در حالى اکران کردند که سینما هـا باظرفیت کامل نمی توانند بلیط فروشى کنند و طبعاً فروش این دو هـفته اخیر از انتظارى که صاحبان فیلم (و هـمه) داشتند، بسیار دور است، به علاوه، انگار حضرات متوجه نیستند که با مرگ روزى صد و شصت هـفتاد نفر از هـموطنانمان، بخش وسیعى از جامعه، عزادار است و شاید انرژى خندیدن نداشته باشد، هـمچنین بیکارى چند ماهـه، گرانى مجدد هـمه چیز، اضطراب ناشى از اپیدمى مرگبار و ... شاید دیگر کنجکاوى قبلى براى تماشاى فیلمى عصبى و مملو از عربده کشى و لات بازى و فحاشى و ناموس بازى را به هـمراه نداشته باشد.
در چنین شرایطى عاقلانه این بود که با یکى دو فیلم آرامتر که شاید چندان امیدى به موفقیت تجارى برایشان تصور نمیشد، شروع می کردند، اولین اکران پس از کرونا را تجربه می کردند و سپس، تصمیم گیرى می کردند و سینماهـا را از فروش فوق العاده اى که از این فیلمهـا انتظار میرفت، محروم نمی ساختند. هـنوز هـم دیر نشده؛ اجازه بدهـید اکران متنوع ترى داشته باشیم. به نفع «پرفروش هـا» هـم هـست. زمان آن رسیده است که فیلمهـا، به دو گونه «قوى» (منظور فیلمی است که امکان فروش آن قوى باشد) و «ضعیف» (فیلمى که شاید چندان گیشه پر فروشى نداشته باشد) تقسیم نشوند، این هـمه «ریل گذارى»، انجام نشود، اجازه بدهـید سینما شرایطى طبیعى‌تر را تجربه کند و نفس بکشد.»
انتهای پیام/