به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،۳۴ سال از روزی که دیگو مارادونا آن بلا را سر انگلیسی‌ها آورد می‌گذرد.
نابغه شیطان، هنوز هم یک نابغه است، چه او را دوست داشته باشید، چه دوست نداشته باشید.
دوران بازی دیگو مارادونا مملو از لحظات جادویی بود. به ندرت اسطوره‌هایی را داریم که اینقدر لحظات ناب در فوتبال ایجاد کرده باشند. همان‌طور که دیدار آرژانتین و انگلیس در جام جهانی ۱۹۸۶ برای همیشه ماندگار شد. به بهانه سالگرد گل دست خدا، نشریه «فورفورتو» نگاهی به لحظات خاص مارادونا انداخته است. کسی که در دوران بازی با پیراهن آرژانتین، بوکاجونیورز، بارسلونا و ناپولی جاودانه شد.
مارادونا که برای جام جهانی ۱۹۷۸ به‌دلیل اینکه زیادی جوان بود، توسط کارلوس منوتی خط زده شد، با این حال سال ۱۹۷۷ وقتی فقط ۱۶ سال سن داشت، اولین بازی ملی‌اش برای آرژانتین را انجام داده بود. منوتی هم او را برای تیم ملی جوانان آرژانتین انتخاب کرد و به ژاپن برد. در مرحله گروهی لهستان، اندونزی و یوگسلاوی را بردند و مارادونا ۳ گل زد. الجزایر را در یک‌چهارم نهایی با ۵ گل تحقیر کردند. سپس نوبت به اروگوئه رسید و مارادونا در آن دیدار هم گل زد. تا اینکه شوروی را در فینال ۳ بر یک بردند و دیگو سومین گل را زد. دیگو در آن مسابقات توپ‌طلایی را برد و بهترین بازیکن شد.
دیگو فقط ۱۵ سال سن داشت که اولین بازی‌اش را برای آرژانتینیوس جونیورز در اکتبر ۱۹۷۶ انجام داد و ۵ سال در اولین باشگاهش ماند تا به باشگاه رؤیایی‌اش بوکاجونیورز رفت، اما ۴ ماه قبل از اینکه راهی بوکا شود، در جریان دیدار مقابل این تیم که ۵ بر ۳ بردند، به ثمر رساند. قبل از آن بازی هوگو گاتی سنگربان بوکا به او لقب «کوچولوی چاق» داده بود. پنالتی، ضربه ایستگاهی، چیپ و بیرون پا. هر کدام از گل‌هایش را به شکلی به ثمر رساند. عملکردی عالی برای کوچولوی چاق!
پیتر بردزلی هنوز آرزو می‌کند کاش مارادونا را همان‌جا در میانه‌های راه زده بود، اما دیگو رفت و رفت و با سرعت به دروازه رسید. ضربه آهسته‌اش هم در نهایت درون دروازه رفت تا «گل قرن» به ثمر برسد، اما گل اول عجیب‌تر و تاریخی‌تر بود. با همان قد کوتاه جهشی بلند کرد و بالاتر از پیتر شیلتون توپ را به درون دروازه فرستاد. داور «علی بن‌ناصر» تونسی اصلاً متوجه نشد مارادونا با دست گل زده. این گل بعد‌ها به «دست خدا» معروف شد. در نهایت آلبی‌سلسته آن بازی را ۲ بر یک برد و به نیمه‌نهایی رفت و در نهایت هم قهرمان شد.
شاگردان بکن‌باوئر با وجود اینکه در مرحله گروهی خوب نبودند و به‌سختی صعود کردند، در مراحل حذفی عملکرد خوبی داشتند، اما بعد از شکست انگلیس، نمایش خوب آرژانتین مقابل بلژیک باعث شده بود آلمانی‌ها نگران شوند. بکن‌باوئر با انرژی دوچندان بازیکنانش را به مصاف تکنیکی‌های آرژانتین فرستاد. گل‌های براون و والدانو، آلبی‌سلسته را پیش انداخت. بعد از اینکه آلمان بازی را با گل‌های رومنیگه و فولر به تساوی کشاند، نوبت گلزنی بروچاگا رسید. یک گام رو به جلوی دیگر برای دیگو. کنترل توپ و چرخش و صاحب توپ کردن بروچاگا با دیدی عالی. او ستاره جام جهانی ۱۹۸۶ بود.
بعد از قهرمانی در جام جهانی، مارادونا افتخارآفرینی با ناپولی را آغاز کرد. تیمی که در ۲ فصل قبل با حضور مارادونا هم از مرحله یک‌هشتم نهایی کوپا ایتالیا فراتر نرفته بود و در فصول قبلی در سری A هشتم و سوم شده بود، این مرتبه فصل متفاوتی را پشت‌سر گذاشت. پارتنوپی در ۱۲ بازی ابتدایی فصل ۱۹۸۷-۱۹۸۶ هیچ شکستی نداشت. ناپولی مقابل یوونتوس و رم، تیم‌های قهرمان و نایب‌قهرمان فصل قبل پیروز شد. دیگو تنها بازیکن غیرایتالیایی ترکیب ناپولی به شمار می‌رفت. یکی از ۱۰ گل او در این فصل، گل زیبایی بود که به رم زد. با این حال ناپولی با وجود کسب ۲ جام، در سری A میانگین گل ۱،۹۳ را ثبت کرد که پایین‌ترین بین قهرمانان تاریخ لیگ است.
ناپولی سال ۱۹۸۹ در جام یوفا به قهرمانی رسید و در مسیر فینال هم عملکرد درخشانی داشت. در مرحله یک‌چهارم نهایی پس از اینکه بازی رفت را با ۲ گل باختند، در بازی برگشت با درخشش مارادونا کام‌بک زدند و ۳ بر صفر پیروز شدند. مارادونا دقیقه ۱۰ با گلی که از روی نقطه پنالتی زد، پارتنوپی را برای بازگشت امیدوار کرد. این بازی ورزشگاه سن‌پائولو در ۹۰ دقیقه ۲ گل برای ناپولی داشت و باعث شد به وقت‌های اضافه برود و گل دقیقه ۱۱۹ رنیکای فرانسوی باعث برد شیرین یاران مارادونا شد. در مرحله بعدی بایرن‌مونیخ را شکست دادند و در فینال هم اشتوتگارت را مغلوب کردند تا قهرمان شوند.
جالب است برای‌تان که یک آهنگ معروف بین برترین لحظات دیگو مارادونا قرار گرفته؟ وقتی قبل از دیدار نیمه‌نهایی جام یوفای فصل ۱۹۸۹-۱۹۸۸ آهنگ «زندگی، زنده است» از گروه اتریشی «اُپوس» پخش می‌شد، مارادونا با گرم کردنش همه را سرحال کرد. بازی رفت را ناپولی برده بود و تساوی ۲-۲ در آن بازی مقابل بایرن‌مونیخ حکم به فینالیست شدن مارادونا داد. هنوز هم که هنوز است آن گرم کردن مارادونا با آهنگ زیبایی که پخش می‌شد را می‌بینیم انرژی می‌گیریم. مارادونا با گرم کردن موزونش به هم‌تیمی‌هایش هم انرژی می‌داد.
۲ فصل متوالی ناکامی مقابل تیم‌های میلانی و در نهایت انتقام‌گیری. ناپولی که یک فصل پایین‌تر از میلان و یک فصل پایین‌تر از اینتر قرار گرفت و اسکودتو را از دست داد، به دومین اسکودتو با مارادونا رسید. دیگو با ۱۶ گل بهترین آمار خودش در سری A را فصل ۱۹۹۰-۱۹۸۹ ثبت کرد. او که ۷ پاس‌گل، از جمله ۲ پاس‌گل در بازی حساس مقابل میلان داشت، فصلی استثنایی را سپری کرد. او ۱۰ گل در ۱۵ بازی آخر زد تا نقش اصلی در مسیر قهرمانی را ایفا کند. ۲ گل او در دیدار مقابل یوونتوس ماندگار بود. ناپولی پس از آن فصل دیگر قهرمان سری A نشد.
حتی یک مارادونای نیمه‌آماده هم می‌توانست روی بازی با بزرگ‌ترین رقبا تأثیر بگذارد. هرچند که این مرتبه پایان آرژانتین خوش نبود. آرژانتین مدافع عنوان قهرمانی که بازی اول را هم مقابل کامرون نبرده بود و مقابل رومانی هم متوقف شد، به لطف برد مقابل شوروی با قرار گرفتن در جایگاه سوم از مرحله گروهی گذر کرد. بزریل با آمادگی و ۳ بر به مصاف آرژانتین رفت، اما به سد مارادونا خورد. این یکی از بهترین نمایش‌های مارادونای ۳۰ ساله بود. دریبل‌های دیگو در آن بازی فراموش‌نشدنی است. آرژانتین تا فینال رفت و این مرتبه به آلمان باخت.
پیش از اینکه تست «افدرین» مارادونا مثبت درآمد که او هم مربی شخصی‌اش را مقصر قلمداد می‌کرد، یونان و نیجریه را در جام جهانی ۱۹۹۴ شکست داده بودند. پیروزی مقابل نیجریه آخرین بازی مارادونا برای تیم ملی کشورش بود. پیش از آن، ستاره ۳۴ ساله آلبی‌سلسته نمایشی خیره‌کننده مقابل یونان داشت. باتیستوتا در آن بازی هت‌تریک کرد و مارادونا هم یک گل زد. آخرین لحظات خوشی که مارادونا در تیم ملی آرژانتین دید. برای یک اسطوره روش بدی برای خداحافظی بود. آرژانتین بدون مارادونا را هم در دور بعد رومانی حذف کرد و به خانه فرستاد.
منبع:خبر ورزشی
انتهای پیام/