به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «انفال» هشتمین سوره قرآن و از سوره‌های مدنی آن است.
این سوره شامل هفتاد و پنج آیه است و درباره جنگ بدر و حل مشکلاتى که براى مسلمانان در آن جنگ پیش آمده بود، نازل شد.
آیات نخست سوره انفال (۱ تا ۴) به بیان حکم خداوند درباره «انفال» و وظایف مؤمنان و ویژگی‌هاى آنان اختصاص دارد.
آیات ۵تا ۸ این سوره، به نخستین نمونه از امدادهاى غیبى یعنى خارج شدن پیامبر (ص) به امر الهى از مدینه و آماده شدن ایشان براى جنگ با کفار قریش، اشاره مى‌کند.
نظم آیات سوره انفال از آیه ۵ تا انتهاى آن چنین است که ابتدا در هر فراز برخى امدادهاى غیبى الهى بیان و سپس بر بخشى از وظایف مؤمنان که لازمه استمرار نصرت و یارى الهى است، تأکید مى‌شود. همچنین فرجام شوم کافران و منافقان و خصلت‌هایى که موجب عذاب و دورى آنان از رحمت و نصرت الهى شده، آمده است.
از پیامبر (ص) روایت شده است که هر کس سوره انفال را بخواند، خداوند پاداش روزه‌دارِ نمازگزار را به او عطا مى‌کند.
امام صادق (ع) نیز نقل کرده اند که هر کس سوره انفال و برائت را هر ماه تلاوت کند، نفاق در دل او داخل نشود و از شیعیان واقعى امیرمؤمنان (ع) باشد و در روز قیامت همراه شیعیان آن حضرت از سفره‌هاى بهشت بهره‌مند شود.
فایل صوتی تلاوت سوره «انفال» با صدای مسعود افشار
متن آیات ۱ الی ۸ سوره انفال همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْأَنْفَالِ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَصْلِحُوا ذَاتَ بَیْنِکُمْ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۱﴾
[اى پیامبر] از تو درباره غنایم جنگى مى پرسند بگو غنایم جنگى اختصاص به خدا و فرستاده [او] دارد. پس از خدا پروا دارید و با یکدیگر سازش نمایید و اگر ایمان دارید از خدا و پیامبرش اطاعت کنید (۱)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿۲﴾
مؤمنان همان کسانى اند که چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل مى کنند (۲)
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿۳﴾
همان ها که نماز را به پا مى دارند و از آنچه به ایشان روزى داده ایم، انفاق مى کنند (۳)
أُولَئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿۴﴾
آنان هستند که حقاً مؤمنند. براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نیکو خواهد بود (۴)
کَمَا أَخْرَجَکَ رَبُّکَ مِنْ بَیْتِکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِیقًا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ لَکَارِهُونَ ﴿۵﴾
همان گونه که پروردگارت تو را از خانه ات به حق بیرون آورد و حال آنکه دسته اى از مؤمنان سخت کراهت داشتند (۵)
یُجَادِلُونَکَ فِی الْحَقِّ بَعْدَمَا تَبَیَّنَ کَأَنَّمَا یُسَاقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَ هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿۶﴾
با تو درباره حق بعد از آنکه روشن گردید مجادله مى کنند؛ گویى که آنان را به سوى مرگ مى رانند و ایشان [به آن] مى نگرند (۶)
وَإِذْ یَعِدُکُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَیْنِ أَنَّهَا لَکُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَیْرَ ذَاتِ الشَّوْکَةِ تَکُونُ لَکُمْ وَیُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُحِقَّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَیَقْطَعَ دَابِرَ الْکَافِرِینَ ﴿۷﴾
و [به یاد آورید] هنگامى را که خدا یکى از دو دسته [کاروان تجارتى قریش یا سپاه ابوسفیان] را به شما وعده داد که از آن شما باشد و شما دوست داشتید که دسته بىسلاح براى شما باشد ولى خدا مى خواست حق [=اسلام] را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه کن کند (۷)
لِیُحِقَّ الْحَقَّ وَ یُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ﴿۸﴾
تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند (۸)
انتهای پیام/