به گزارش گروه فیلم و صوت باشگاه خبرنگاران جوان، هما که در افسانه‌های ایرانی از آن به عنوان مرغ سعادت یاد می‌شود از معدود حیواناتی است که در تاریخ ادبیات ایران نقش و جایگاه مهمی دارد.
در افسانه‌های ایرانی، هما به عنوان پرنده‌ای معرفی شده است که وقتی جانشینی برای پادشاه پیدا نمی‌شد این پرنده را رها می‌کردند تا بر شانه‌های هر کسی که دوست دارد بنشیند. نشستن هما بر روی شانه‌های هر فرد به معنی پادشاه شدن آن فرد بود.
شاعران زیادی از جمله فردوسی، حافظ، سعدی، نظامی گنجوی، فرخی، عراقی، خاقانی، بیدل دهلوی، اقبال لاهوری، خواجوی کرمانی و اسدی توسی درباره هما شعر سروده‌اند.
به طور مثال سعدی درباره هما سروده است:
همای بر همه مرغان از آن شرف دارد که استخوان خورد و جانور نیازارد
همان طور که سعدی در شعرش می‌گوید غذای هما استخوان است. در واقع این پرنده از تیره لاشخورها است، اما فرقش با دیگر لاشخورها این است که مردارخواری نمی‌کند و فقط از استخوان آنها تغذیه میکند.
هما برای اینکه بتواند استخوان‌های بزرگ را بخورد غذایش را با خود به آسمان می‌برد و بعد به روی زمین می‌اندازد تا خرد شود.
به دلیل کمیاب بودن این پرنده و زندگی آن در مناطق صعب العبور، مستندسازان کمتر به سراغ ساخت مستندی درباره هما رفته‌اند. غذا خوردن این پرنده در حیات وحش ایران نیز تا به حال توسط دوربین مستندسازان ثبت نشده است، اما در ادامه می‌توانید فیلمی از غذا خوردن این پرنده افسانه‌ای ایران را که توسط محمدجواد رستمی احمدوندی نماینده کمیته ثبت پرندگان در استان کرمانشاه ضبط شده است، مشاهده کنید.
بیشتر بخوانید
کوچک شدن و ضعف کشور ما بخاطر ترک‌های قجری و خاندان پالانی بود، وقتی اروپا در خال پیشرفت بود اینها ایران رو به عقب بردن.
مرغ. فعلن پرنده قشنگیه.
توی کوه بابای جوجه ها مرده بود
هما همون هماست دیگه
ترکا اومای رو از ایرانی ها گرفتن نه ایرانی ها
(اگر هر دوتاشون یکی باشن)
یعنی تو می گی ترکا قبل از ایرانی ها بودن؟
:|
امیدوارم زیستگاه این پرندگان و حیات وحش ایران بیشتر محافظت بشه
این ک عقابه . عقاب طلایی بعدشم بد بخت اینا میرن جوجه هاشون رو میگیرن میفروشن اکه راس میگی نزارید
اسم مسما ..
ولی چه دلایلی داری که اسم ش را بفهمی..
...
پاتده باد ایران
حرکت
تو قجری در توانت نیست اسم من را پیدا کنی...
اسم مسما س که قشنگ است
تو نبودی که بچینی اسم من
اسم شو ندلدم
ای کاش محیط زیست برای این جانداران کم یاب ایران برنامه ای داشته باشد.
همای سعادت مون هم پسماند خوار از آب درآمد!
مهم اون داستانیه که از گذشته مونده
که چقدر به یه پرنده بها میدادم
حالا مگه غذاش مهم بوده که چی باشه؟
اصلا مگه بین نوع تغذیه فرقیه؟
مثل اینه که بعضی افراد گیاه خوار آن بعضی گوشت خوار و بعضی همه چی خوار
مثلاً اگر هما یه پرنده ی وحشی بود که همه چیز و همه کس رو میخورد،اون وقت اباهت داشت و مایه سرافرازی بود؟؟