به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شیراز، نمایشگاه سایشگاه تجربه مشترک جمعی از هنرمندان در خانه خلاقه همین است، که از مرحله ایده‌پردازی تا اجرا و رسیدن به خروجی در قالب ارائه آثار مفهومی، به طور گروهی شکل گرفته است.
در گزاره نمایشگاه سایشگاه آمده است: انسان، وجودی بایُو سایکُو سُوشیُو اسپریچوال.
مرزبندی‌ِ زندگی‌ِ فردی در اجتماع‌ِ امروز را، می‌توان مربعی دید، استوار بر چهار پایه، شامل جنبه‌های‌ِ: زیستی، روانی، اجتماعی، و آن‌چه که ورای‌ِ جسم‌ِ او است.
در این نوع نگاه، می‌توان توافقی نسبی بر سرِ چیستی و چگونگی‌ِ سه جنبه نخست دید، ولی آن‌چه که ورای‌ِ جسم‌ِ آدمی است که نیاز به اندکی توضیح و تفسیر دارد، تخیّل، همین تفسیر مختصر و مفید، سمت و سوی‌ِ نگاه‌ِ ما را به بهترین شکل نمایان می‌کند.
گرچه بحران‌ها را هم انسان، در قالب‌ِ یک یا چند جنبه از این جنبه‌ها نام‌گذاری می‌کند و به خوبی بحران‌ِ اجتماعی یا روانی را تشخیص می‌دهد اما باز هم درک‌ِ چندان شفافی از یک بحران‌ِ اسپریچوال (بیایید تخیل بگیریمش) ندارد و سخت‌تر از آن این‌که راه‌کاری هم برای‌ِ مواجهه با آن پیش‌ِ روی خود نمی‌بیند. این، تازه آغازِ مسأله است، چرا که این بحران‌ها مستقل از یکدیگر عمل نمی‌کنند، نامتعادل شدن‌ِ یکی، دیگر جنبه‌ها را هم متأثّر از خود می‌کند.
تأثیرات‌ِ یک بیماری‌ِ به‌شدّت فراگیر مثل ”COVID-۱۹“، را می‌توان آشکارا در هر سه جنبه زیستی، روانی، و اجتماعی پِی گرفت. اما سوال اساسی در این‌جا این ست که تکلیف‌ِ تخیل چه می‌شود؟ آیا باید تخیل را چونان وزنه‌ای فعّال در متعادل‌سازی‌ِ این اوضاع‌ِ جدید به‌کار گرفت؟ یا این‌که تخیل نیز خود متأثّر از دیگر جنبه‌ها، به بحران درخواهد افتاد؟
آن چه که در سایشگاه آمده، تجسّم‌ِ تخیل‌ِ هنرمندانی ست که کنجکاوند بیابند در طول‌ِ این دوران چه بر جسم و روان و اجتماع و تخیلشان گذشته است.
ایده‌پردازی و اجرای این نمایشگاه با حضور یحیی حدادی، رضا اسکوردی، مهدی مصلحی، آیدا پاکزاد افشار، وحید سبیلی و امین حیدری است.
انتهای پیام/ت