براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، در این شیوه ارزیابی آثار توسعه بر محیط زیست اعم از آثار مستقیم و غیرمستقیم به صورت تجمعی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در این روش آثاری مورد بررسی قرار می‌گیرند که در نتیجه اضافه شدن یک فعالیت در ترکیب و تقابل با آثار دیگر فعالیت‌ها و پروژه‌های منطقه در گذشته، حال و آینده به وجود می‌آید.
در ارزیابی اثرات تجمعی، توجه ویژه‌ای به زمان، مکان و کنش‌های متقابل انواع اثرات در یک منطقه می‌شود، ازاین رو امکان ارزیابی تغییرات زیست محیطی تجمعی به طور دقیق فراهم می‌شود؛ بنابراین گزارش، در یک منطقه مشخص و با اهمیت که محدوده قانونی آن توسط محیط زیست تعریف شده نیاز مبرم به تکامل و توسعه ارزیابی اثرات تجمعی احساس می‌شود، زیرا اجرای این روش می‌تواند ضمن رفع محدودیت‌ها و موانع موجود در اثربخشی پروژه‌های ارزیابی اثرات زیست محیطی، ابزار لازم را برای تصمیم‌گیرندگان در عالی‌ترین سطوح تصمیم‌گیری و سیاستگذاری مدیریت پایدار محیط زیست فراهم سازد.
با توجه به عدم توجه کافی و تازگی مفاهیم این نوع ارزیابی در کشور دانش کافی در رابطه با شناخت اثرات تجمعی و اصول و مقررات روشن درخصوص چگونگی انجام آن تاکنون به وجود نیامده است.
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس ضمن برشمردن موانع و محدودیت‌های توسعه و اجرای این نوع ارزیابی، راهکار‌هایی به منظور تقویت مبانی علمی، حقوقی و اجرایی ارزیابی تجمعی پیشنهاد می‌شود.
انتهای پیام/