جعفر بای جامعه شناس در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در رابطه با تغییرات چشمگیر در دنیای کودکان امروز اظهار کرد: دنیای کودکان امروز به طور مداوم در حال تغییر است که این موضوع را می‌توان در 5 سال گذشته به صورتی کاملا متفاوت و سریع‌تر از قبل مشاهده کرد؛ به طوری که حتی کودکانی با فاصله نه چندان زیاد، دنیایی کاملا متفاوت با یکدیگر دارند که از آن جمله می‌توان به تغییرات بنیادی در نوع بازی‌های کودکانه، گفتمان آن‌ها، نوع نگاه به جهان هستی و پدیده‌های پیرامونی و جهان هستی، نگرش نسبت به والدین و بستگان، تغییر در ذائقه و سبک غذایی و پوشش اشاره کرد.
وی افزود: این تفاوت‌ها در میان کودکان شهری و روستایی و حتی بالا و پایین شهری نیز وجود دارد تا جایی که تعاملات این کودکان با بزرگتر‌های خود و همچنین حضور در اجتماع و سرگرمی هایشان هم با یکدیگر تفاوت فاحشی دارد.
این جامعه شناس تصریح کرد: اغلب کودکانی که در فضای شهری، آن هم در کلانشهر‌ها پرورش پیدا می‌کنند به جای پذیرش و گوش کردن به سخنان بزرگتر‌های خود تمایل دارند که به آن‌ها دستور دهند و به نوعی حرف خود را به کُرسی بنشانند.
بای گفت: کودکانی با چنین مشخصه‌ها و ویژگی‌هایی به جای آموزش پذیری، تمایل به یاد دادن، ارائه آموزش، ایده پردازی کردن و نظریه دادن دارند و علت آن هم این است که خود را صاحب فکر و اندیشه و دارای یک نظام خاصی می‌دانند.
وی ادامه داد: اغلب کودکان امروزی با چنین دیدگاه و ویژگی‌هایی تمایل چندانی به پیروی از آداب و رسوم فرهنگی و اجتماعی ندارند، چرا که بر این تصور هستند که این آداب و رسوم، آن‌ها را محدود می‌کند. از این رو, این تفاوت‌ها و تغییرات چشمگیر هم نشان می‌دهند که جریان جامعه پذیری دچار وارونگی شده است.
این جامعه شناس افزود: امروزه، تمامی بخش‌های جامعه همانند یک ارکستر سمفونیک مستلزم داشتن یک رهبر است تا تغییرات بخش‌های مختلف آن با هماهنگی و مدیریت صحیح انجام شود، زیرا در اغلب موارد، همین تغییرات به ظاهر کوچک باعث تغییرات و مشکلات بزرگتری برای جامعه و افراد می‌شوند که نقطه شروع آن‌ها از همان دوران کودکی است و باید به این موضوع بسیار مهم توجه ویژه‌ای شود.
بای خاطرنشان کرد: در این شرایط که تغییر پذیری به سرعت در حال انجام است، باید توجه کرد که تمامی این تغییرات مدیریت شوند تا بتوانند منشأ ترقی و پیشرفت همه جانبه، منطقی، مستمر و اصولی باشند. از این رو، ابتدا باید پیش نیاز‌های تغییرات و سپس بستر آن‌ها فراهم شود تا این تغییرات به صورت تدریجی امّا در مسیر صحیحی در جامعه انجام شوند.
وی تأکید کرد: تنظیم و متناسب سازی این تغییرات با شرایط پیرامونی به همراه رفع پدیده‌های مزاحم و تولید فرهنگ پذیرش و همراهی با تغییر باید توسط نهاد مربوطه در جامعه مدیریت شود تا با هماهنگی‌های لازم انجام شود، چرا که با تغییر تک بُعدی و کاریکاتوری نمی‌توان تحولات همه جانبه, دقیق, صحیح, با برنامه و هدفمند انجام داد.
انتهای پیام/